Irritaties

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben haha... Morgen gaan we bij mijn schoonouders eten omdat we midden in een verbouwing zitten. Dan ga ik het aangeven dat ik liever een beetje met rust gelaten wil worden. Het ligt er denkik ook wel aan dat ik niet zo goed kan opschieten met mijn schoonouders. Denk om het feit dat we gewoon te verschillend zijn... 
Hopelijk trekt het bij na de bevalling haha..
 
Ja wat assertiever zijn, lucht soms op. En je voelt je enorm opgelucht dat je je niet hoeft in te houden.
Ze zullen vast denken.. Dat zijn de hormonen..?
Mensen vinden altijd wel iets van dingen, als het je niet zint. Vertellen en dan houden ze maar lekker hun mond. Is niet gemakkelijk he, maar het voelt goed.?
Toevallig op vakantie, drongen ze voor in de rij. Ik zei niets en ben wegeglopen. Mijn partner zei, waarom zei je er niets van.. Ik voelde me k#t later.
Paar dagen later stond ik weer in de rij en een andere zwangere drong weer voor, toen heb ik er iets van gezegd. Dat voelde zo goed..
Was blij dat ik weer thuis ws, hier is iedereen zo aardig en daar laten ze me zelfs voor, terwijl dat niet hoeft. Gewoon op je beurt wachten is niet meer dan normaal. ?
 
Ik herken dit zo erg! Een paar weken terug keihard gehuild op een verjaardag nadat er daar en de dag zelf alleen maar vragen werden gesteld over de zwangerschap. Iedereen had wel adviezen of commentaar. Sommige flauwe opmerkingen van vrienden zijn nog steeds blijven plakken. Want ik ben toch wel meer dan alleen die zwangere?! Ik kan er nu ook wel om lachen. Afgelopen zaterdag vroegen ze heel voorzichtig of ze mochten vragen hoe het gaat nadat ze mij even niet hadden gezien. Toen dacht ik wel oeps, was ik zo'n draak?
Maar geef inderdaad goed aan wat fijn en leuk is. Ook als je er klaar mee bent mag je vragen om over een ander onderwerp te gaan. Er zijn vast nog andere dingen die in de wereld gebeuren, toch?
 
Terug
Bovenaan