<p>Onze dochter is nu bijna 9 weken. Omdat ze drie weken te vroeg is geboren, zou haar eerste sprong volgens 'Oei ik groei' een week geleden hebben moeten plaats vinden. Zo ongeveer... Er gebeurde weinig en gezien de ontwikkelingsstapjes (die ze al drie weken laat zien) hadden we het idee gezegend te zijn.</p><p>Sinds enkele dagen is ze 's ochtends na haar 08.00 fles actief wakker en wil vaak niet slapen. In de box leggen, is 10 min pret, daarna huilen. Sinds gistermiddag is ze zo onrustig en huilerig. Ontroostbaar. Niks hielp. Uiteindelijk deed een vroegere fles zijn werk en sliep ze daarna bijna zes uur achter elkaar. Om vervolgens weer klaar wakker te zijn en weer huilen. Tenzij ze de speen kreeg ? die houdt ze nog niet zelf vast... Uiteindelijk heb ik haar naast mij gelegd en de speen voor haar vastgehouden totdat ze sliep. Ook vandaag is het onrustig. Ze huilt veel, slaapt weinig terwijl ze overduidelijk moe is. Ons ritueel om haar even te laten huilen werkt niet. Ze wil echt bij ons zijn. Maar ook dan is ze nog niet echt happy... Ik vermoed dat het alsnog de sprong is. Merk wel dat ik er onzeker van word. Wil haar graag regelmaat en troost geven. Dit lijkt nu beide niet te werken. Tips?</p>
Is dit nu een sprong?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Denk inderdaad ook gewoon een sprong, zit ik hier ook nu in. En heb ook met sommige ontwikkelingspunten dat ik denk 'he, dat doet ze al'. Maar daarna komt alsnog het hangerige en huilerige.
Hier moet ze zichzelf ook vaak eventjes in slaap mopperen (niet huilen), maar dat werkt in een sprong ook echt niet! Dan wil ze alleen maar bij me zijn
Hier moet ze zichzelf ook vaak eventjes in slaap mopperen (niet huilen), maar dat werkt in een sprong ook echt niet! Dan wil ze alleen maar bij me zijn
Huilen is ook een vorm van prikkels verwerken. Ik ken haar huiltjes ondertussen aardig. Als ze 's avonds naar bed gaat heeft ze deze huil. Na vijf minuutjes gaan we altijd kijken en troosten. Soms is nog een tweede keer nodig, vaak slaap ze al snel. We geven haar op deze manier de kans om zelf in slaap te komen. Wat prima werkt en tegelijk blijven we liefdevol hierin. Dit is geen kindermishandeling! Met zo'n uitspraak moet je voorzichtig zijn Rooslii. Ik weet nmlk uit eigen ervaring wat dat wel is...Fijn om te lezen dat dit dus een sprong is. We doen ons best ? en gooien alle liefde in de strijdt ? Sterkte Caroline
Hoi hoi,
Hier ook een klein manneke van bijna 8 weken die zichzelf vaak even in slaap huilt. Idd ook 5 minuutjes en dan ligt meneer heerlijk in dromenland. Bij ons werkt dit dus ook prima en het is idd geen kindermishandeling! Er zit een duidelijk verschil tussen jammerend huilen en overstuur huilen.
Wat de sprong betreft herken ik geen gelijkenis. Ik denk dat onze kleine ook in een sprong zit, maar hij wil er bijna niet om drinken terwijl hij al vanaf zijn geboorte goed drinkt en eigenlijk al meer wou dan ‘mag’ voor zijn leeftijd.
Gelukkig gaan de sprongetjes ook weer over moeten we maar denken? succes!
Hier ook een klein manneke van bijna 8 weken die zichzelf vaak even in slaap huilt. Idd ook 5 minuutjes en dan ligt meneer heerlijk in dromenland. Bij ons werkt dit dus ook prima en het is idd geen kindermishandeling! Er zit een duidelijk verschil tussen jammerend huilen en overstuur huilen.
Wat de sprong betreft herken ik geen gelijkenis. Ik denk dat onze kleine ook in een sprong zit, maar hij wil er bijna niet om drinken terwijl hij al vanaf zijn geboorte goed drinkt en eigenlijk al meer wou dan ‘mag’ voor zijn leeftijd.
Gelukkig gaan de sprongetjes ook weer over moeten we maar denken? succes!
Iedereen hanteert zij/haar eigen stijl,van opvoeden en ik respecteer de ander daarin. Toch merk ik dat sommige ouders heel fel kunnen zijn als ik vertel dat ik mijn dochtertje soms even laat huilen. Alsof je een doodszonde begaat....
Ik moet eerlijk zeggen dat het soms niet anders gaat. Renee heeft met regelmaat een aan en uitknop. Net als vanacht, dat ze tijdens het laatste stukje drinken prompt in slaapt valt en heel diep in slaap is. Zo kan ze dus ook plotsklap wakker zijn en haar nieuwe fles willen. Daar valt niet tegenop te boxen. Die fles moet nog even klaar gemaakt worden en soms heb ik het zelf ook nodig om nog even naar de toilet te gaan en snel iets te eten, want eenmaal aan de fles zijn we al snel weer drie kwartier tot een uur verder voordat ik weer aan zelfzorg kan doen.
Ik snap dat het afgeraden wordt om die kleintjes te laten huilen. Ik ben er ook geen voorstander van om ze over de toeren te laten liggen. Absoluut niet. We grijpen op tijd in en proberen dat echt te voorkomen.
Er zijn ook grenzen. Zo moest ze vanochtend na haar 5uur fles in bed weer huilen. Na een minuut of drie was ze in slaap. Ik had bij de eerste kik haar eruit kunnen halen met als gevolg dat ik met een kind in bed lag en zelf niet aan mijn laatste twee uurtjes kom. Daarnaast had ik haar niet alleen in bed kunnen laten liggen om te kunnen ontbijten e.d. Dus zou ik haar of terug in bed of in de draagzak moeten zetten. Gegarandeerd dat ze dan wakker en humeurig is.
Door haar maximaal die vijf minuutjes te geven, heb ik nog even kunnen slapen, rustig kunnen ontbijten en voor de verandering een warm kop koffie kunnen drinken (en daar intens van kunnen genieten). Zij slaap nu nog steeds lekker en rust daardoor beter wat haar groei en ontwikkeling weer ten goede komt. Dit lijkt mij toch een fijnere senario.
Zometeen met de volgende fles wordt ze weer aan alle kanten bewonderd en liefdevol toegesproken en geknuffeld. Als ze daarna nog erg wakker is, proberen we de box weer eens uit en ga ik met haar spelen, totdat ze die eerste verschijnselen van vermoeidheid vertoont. Dit kan ik nu met alle geduld van de wereld doen, omdat ik haar de kans heb gegeven zelf in slaap te komen en ik daardoor ook voldoende ben uitgerust. Dan gaat ze weer naar bed. En mocht dit echt niet werken, dan heb ik dit inmiddels snel genoeg door...
Ik moet eerlijk zeggen dat het soms niet anders gaat. Renee heeft met regelmaat een aan en uitknop. Net als vanacht, dat ze tijdens het laatste stukje drinken prompt in slaapt valt en heel diep in slaap is. Zo kan ze dus ook plotsklap wakker zijn en haar nieuwe fles willen. Daar valt niet tegenop te boxen. Die fles moet nog even klaar gemaakt worden en soms heb ik het zelf ook nodig om nog even naar de toilet te gaan en snel iets te eten, want eenmaal aan de fles zijn we al snel weer drie kwartier tot een uur verder voordat ik weer aan zelfzorg kan doen.
Ik snap dat het afgeraden wordt om die kleintjes te laten huilen. Ik ben er ook geen voorstander van om ze over de toeren te laten liggen. Absoluut niet. We grijpen op tijd in en proberen dat echt te voorkomen.
Er zijn ook grenzen. Zo moest ze vanochtend na haar 5uur fles in bed weer huilen. Na een minuut of drie was ze in slaap. Ik had bij de eerste kik haar eruit kunnen halen met als gevolg dat ik met een kind in bed lag en zelf niet aan mijn laatste twee uurtjes kom. Daarnaast had ik haar niet alleen in bed kunnen laten liggen om te kunnen ontbijten e.d. Dus zou ik haar of terug in bed of in de draagzak moeten zetten. Gegarandeerd dat ze dan wakker en humeurig is.
Door haar maximaal die vijf minuutjes te geven, heb ik nog even kunnen slapen, rustig kunnen ontbijten en voor de verandering een warm kop koffie kunnen drinken (en daar intens van kunnen genieten). Zij slaap nu nog steeds lekker en rust daardoor beter wat haar groei en ontwikkeling weer ten goede komt. Dit lijkt mij toch een fijnere senario.
Zometeen met de volgende fles wordt ze weer aan alle kanten bewonderd en liefdevol toegesproken en geknuffeld. Als ze daarna nog erg wakker is, proberen we de box weer eens uit en ga ik met haar spelen, totdat ze die eerste verschijnselen van vermoeidheid vertoont. Dit kan ik nu met alle geduld van de wereld doen, omdat ik haar de kans heb gegeven zelf in slaap te komen en ik daardoor ook voldoende ben uitgerust. Dan gaat ze weer naar bed. En mocht dit echt niet werken, dan heb ik dit inmiddels snel genoeg door...
Ik vind het ook een erg heftige uitspraak om te zeggen dat het kindermishandeling is. Mijn dochter heeft er juist heel veel baat bij om even te huilen. En natuurlijk is er een verschil met overstuur/paniekerig/krijsen en denk dat ouders dan heus niet zomaar laten liggen. En natuurlijk laat ik dr niet een half uur gaan, maar elke 5 minuten even kijken, hand op dr hoofd, speen in, etc. Maar bij mij, of eigenlijk bij mijn dochter, werkten andere technieken gewoon niet. Ik snap het probleem ook niet zo goed, wij mogen toch ook de dag even verwerken en emoties tonen, waarom zouden zij dat niet? Ik ben er 100% van overtuigd dat ik mijn kind niet mishandel, en andere ouders die deze techniek gebruiken ook niet.
Om even terug te komen op je vraag
sprongetjes zijn denk ik bij iedere baby een beetje anders, maar huilerig, uit het ritme en zichzelf niet kunnen vermaken kunnen best symptomen zijn. Ik vond het heel moeilijk dat ik ons ritme ineens weer "kwijt" was, bang dat ze het zou verleren. Maar dat viel reuze mee (mijn dochter is nu bijna 5 maanden, dus al een aantal sprongetjes gehad). Dus ik zou proberen het een beetje los te laten en met haar mee te gaan. Iets vaker in de draagzak gedaan of aan het wandelen in de kinderwagen in de woonkamer, zodat ze wat rustiger in slaap viel. En zodra ze weer een beetje uit haar sprongetje was, het slapen in bed met vast ritueel weer opgepakt.
Het onzekere herken ik ook heel erg van de sprongetjes, je denkt je dochter een beetje te kennen ondertussen en ineens doet ze zo! Maar het is een fase! Het helpt om dat aan mezelf te vertellen. Het is een fase, en het wordt weer beter!
Om even terug te komen op je vraag
sprongetjes zijn denk ik bij iedere baby een beetje anders, maar huilerig, uit het ritme en zichzelf niet kunnen vermaken kunnen best symptomen zijn. Ik vond het heel moeilijk dat ik ons ritme ineens weer "kwijt" was, bang dat ze het zou verleren. Maar dat viel reuze mee (mijn dochter is nu bijna 5 maanden, dus al een aantal sprongetjes gehad). Dus ik zou proberen het een beetje los te laten en met haar mee te gaan. Iets vaker in de draagzak gedaan of aan het wandelen in de kinderwagen in de woonkamer, zodat ze wat rustiger in slaap viel. En zodra ze weer een beetje uit haar sprongetje was, het slapen in bed met vast ritueel weer opgepakt. Het onzekere herken ik ook heel erg van de sprongetjes, je denkt je dochter een beetje te kennen ondertussen en ineens doet ze zo! Maar het is een fase! Het helpt om dat aan mezelf te vertellen. Het is een fase, en het wordt weer beter!