is er begrip op je werk?

Ik heb me in mei tijdens mijn miskraam ook ziekgemeld kreeg gelijk de opmerking nou tot volgende week he... Echt zo van dan moet het toch wel over zijn. Beetje raar maar verder wordt er wel relaxed mee omgegaan. En over bedrijfskleding, daar zit ik goed ik behoor een uniform te dragen maar daar kom ik eigenlijk al 2 jaar mee weg, ik ben bang dat dat binnenkort toch over is, maar hopelijk zijn we dan weer zwanger .

Wel k@t dat je baas zo reageert, hopelijk is het in een andere regio beter!
 
Hoi,

Wat een KUTbaas!!! In plaats dat ie vraagt goh hoe ist eigenlijk met je na zo'n heftige periode???

Heb gelukkig zelf een prettige relatie met mijn werkgevers.

Sterkte!!

Groetjes Linda
 
GRRRRR... hier kan ik me zo boos om maken hè!
Ik maak namelijk ook iets dergelijks nu mee.
Ik heb 28 mei mijn eerste miskraam gehad en   heb ook totaal geen begrip van mijn baas. Hij heeft nog geen belletje gedaan om me sterkte te wensen of om te vragen hoe het gaat. Hij zei alleen maar toen ik het vertelde: ach met bloedverlies kun je ook heus wel werken hoor! Helaas voelde ik mij gedwongen om snel weer aan het werk te gaan daardoor. Achteraf hartstikke fout geweest. Ik dacht dat het twee weken lang best goed ging! Ik snap dat het beter was voor het kindje, maar goed... Ik ben nu compleet ingestort. Ik heb alleen maar huilbuien en ben zo intens verdrietig. Ook nu geen medeleven of begrip. Vreselijk! Ik vind dat zo erg. Ook mijn baas heeft een vrouw en kinderen. Maar zoveel onbegrip tonen, dat kan toch niet??? Het is echt niet niks wat we hebben meegemaakt, logisch dat we er verdriet van hebben. GRRR mannen!
 
Helaas bestaan ze, deze bazen!! En toch zou ik me gewoon ziek melden. Hij is geen arts (tenminste, daar ga ik maar van uit) en als de bedrijfsarts op je af wordt gestuurd, dan neem ik toch wel aan dat deze je volkomen gelijk geeft.
Heel veel sterkte!!

Bij mij juist heel veel begrip, zulke bazen bestaan dus ook! Vanaf 4 juni thuis gezeten, 10 juni miskraam gehad en afgelopen maandag ben ik weer begonnen met werken. Dit wilde ik zelf graag, afleiding. Maar mijn baas zei juist, je begint deze week met halve dagen en volgende week zien we wel weer verder.
Ze bestaan dus wel!!
 
Hoi Lente,

Het is toch overal hetzelfde. Belachelijk! Belachelijk! Wat heb je toch een idioten.
Ik heb vorige jaar na 4 maanden een mk gehad. Een collegaatje die ook zwanger was heeft, me tot haar zwangerschapsverlof gesard en gepest. En niemand op mijn werk heeft het voor me opgenomen. Ze stond een keer te tieren naar me terwijl mijn baas naast me stond. Ik zei: vind je dit normaal? Maar mijn baas zei helemaal niets en mijn andere collega's alleen maar ach het zullen haar hormonen wel zijn.
Eind vorige jaar kreeg ik een 3e mk op mijn werk nota bene. Ik vroeg aan mijn collega's of iemand maandverband bij zich had. Werd er gezegd: wanneer stop je er niet eens mee om zwanger te raken. Dit is een aanslag op je lichaam.
Nu hangt onze kantine vol met baby foto's van die ene collega die inmiddels bevallen is. Ik praat tegenwoordig niet meer met haar. En heb aan mijn andere collega's gevraagd of ze kunnen vragen de foto's weg te halen. Mijn kindje had immers ook nu zo groot kunnen zijn; ik kan er niet naar kijken. Dat is 4 weken geleden en ze hangen er nog steeds.
Ze zeggen dat we een goed team zijn, die alle ellende met elkaar delen.  Nou ik doe mijn werk, geen overwerk meer, en voor de rest denk ik schijt aan hun allemaal!!!
Groetjes van Tetsia  
 
Jemig TetjeS wat een verhaal! Wat vreselijk! Man dat jij nog zin hebt om daar uberhaupt aan het werk te gaan. Dat is toch niet normaal? Bij zo iemand hoop je stiekem altijd dat die ook eens een miskraam krijgt na zoveel maanden, dan hebben ze eens door hoe het is. Ik kan dat echt niet uitstaan en kreeg gewoon kippenvel tijdens het lezen. GRRRR.. Ondanks dat mijn baas ook zo niet-meelevend is blijf ik idd vandaag nog thuis. Ik ben direct weer aan het werk gegaan en nu 2,5 week later heb ik een klap gekregen van enkel huilbuien. Het is genoeg, het werk ging er onder lijden en dat was voor mij een teken dat ik beter even naar huis kon gaan om mezelf wat meer rust te gunnen om het enigzins te kunnen verwerken.
Maar je collega's je zo pesten op het werk... Tsjongejonge, niet normaal. Is er niet iemand op het werk waarmee je kunt praten? Zijn er niet meer mensen op je werk die een miskraam hebben gehad en die dus begrijpen dat dit echt niet kan? Want ik vind dit echt te gek voor woorden, dat meen ik serieus...
 
Hoi SvdLS,


Goed van je dat je thuis bent gebleven. Zoek de steun maar bij je vrienden en familie. Heb ik ook gedaan. En ik heb vooral geen emoties getoond op mijn werk. Destemeer mijn beste vrienden en mijn vriend te verduren hadden. Ook al hadden ze het verhaal al 3x gehoord ik bleef er over praten. En dat heeft me wel geholpen.

Nu ben ik weer zwanger (joepie!!) op mijn werk zijn ze de laatste die het horen. Vertel ze nog helemaal niets. En ze hoeven niet blij te gaan doen als ik ze het gaat vertellen.  Doe mijn werk (helaas erg leuk zelfstandig werk die ik niet ergens anders kan vinden) that's it!

Ik wens je heel veel sterkte. Gooi al je verdriet er uit! Praat er over en probeer weer lekker aan te sterken. Denk vooral aan jezelf! Enne positief blijven!

Lieve groetjes van Tetsia
 
Tetsia, wat goed van jou, laat je niet kisten!! Gefeliciteerd dat je weer zwanger bent, hoe lang al??
Jammer dat je dit werk niet elders kan vinden, de sfeer op het werk vind ik toch wel erg belangrijk!!
Groetjes Laura
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan