Is het al tijd?

M

mdks

Hallo iedereen,

Ik lees sinds mei mee op het forum, maar nog nooit gereageerd ofzo.
Lees graag al jullie verhalen en reacties.
Vind het ook super om te zien dat iedereen elkaar hier echt probeerde te helpen, en niet elkaar zwart loopt te maken zoals op de meeste forums.

Ik zal me trouwens eerst even voorstellen.
Ik ben Manon en ik ben 23 jaar en mijn vriend is 25.
Ik januari zijn we 8 jaar samen en wonen nu ruim 3 jaar in ons eigen leuke huis.
Mijn vriend zegt altijd al dat hij kinderen wil en zegt hier nu ook aan toe te zijn, maar wacht tot ik dat ook ben.
Ik vind mezelf eigenlijk nog te jong. Wat denken jullie qua leeftijd wanneer dachten jullie eraan toe te zijn?
Ik vind kinderen wel echt heel leuk en heb echt genoten van de kraambezoeken die we laatst hebben gehad. Echt geweldig om zo een klein wondertje in je armen te hebben.

Ik lees veel op deze site en kijk ook veel naar de bevalling series op tv.
Hetgeen wat me eigenlijk heel erg angstig maakt is de bevalling.
Hoe stonden jullie hier tegenover voor en tijdens jullie zwangerschap?

Ik hoop dat jullie je ervaringen willen delen zodat ik misschien iets zekerder kan worden over mijn beslissing.

Groetjes een twijfelde Manon.

 
Hoi Manon,
Ik denk dat je het zelf heel goed aanvoelt. Je zelf te jong "vinden" is wat anders dan jezelf te jong "voelen". Als jij voelt dat je er nog niet aan toe bent moet je het gewoon nog niet doen. Dat is meteen het voordeel van je leeftijd, je bent pas 23 en het heeft lichamelijk ook nog geen " haast".
Ik riep op jou leeftijd dat ik geen kinderen wilde. Ik was pas 28/29 toen ik voelde dat ik het wilde en was 30/31 toen ik er echt klaar voor was op alle fronten. Financieel, stabiele relatie, fijne woning, lichamelijk en geestelijk.
De bevalling maakte me vroeger ook heel angstig. Maar feit is dat iedere zwangere vrouw deze ondergaat en je wordt genoeg begeleidt hierin en voorbereid. Je mag zelf veel aangeven voor zover mogelijk. Je mag ook je angst uitspreken en wordt dan nog extra geholpen hierin.
Succes met je keuze, maar dat je erover nadenkt is al top, het gaat wel om een kind :) ik zeg wel keuze maar je snapt me wel hè.
Liefs
 
Ow en qua bevalling.. Bedenk dat er mensen zijn die ook voor een tweede of derde zwangerschap gaan ;)
Bij mij is trouwens de grootste angst verdwenen op t moment dat we er echt voor wilde gaan.
 
Hey sollune,

Bedankt voor je reactie!
Ik twijfel er dus nog aan of ik er klaar voor ben. Qua de fronten waar je het over hebt relatie, huis, financiën, en dat soort dingen zit het wel goed.
Dus het is puur mijn gevoel dat me hier een beetje in de war maakt.
Het ene moment denk ik,ja ik wil eraan beginnen en het andere moment denk ik, misschien is het nog te vroeg en kunnen we na de geboorte geen oppas vinden en gaat het niet lukken met minder werken of kunnen we het niet betalen.
Dat soort dingen kun je uiteraard niet voorspellen en daarin ben ik altijd een beetje controlefreak geweest haha.
Misschien moet ik me er niet zo druk over maken.
Ja over die bevalling dacht ik ook al zo. Er zijn meer mensen die meerdere kinderen hebben dan mensen met maar 1 kind.
En inderdaad elke vrouw ondergaat dit en lopen na een paar dagen fluitend achter de kinderwagen!

Groetjes
 
Hoi Manon, of he we klaar voor bent kan niemand voor je beslissen.. Die onzekerheden rondom oppas en financien enzo herken ik wel, dat had ik ook, zelfs tijdens de zwangerschap nog. Maar het is allemaal goed gekomen. Ik was overigens ook nog net 23 toen wij voor een kindje gingen en 24 toen ik zwanger raakte. Ik denk dat leeftijd opzich daarin niet bepalend hoeft te zijn. Nu ben ik 26 en zijn we bezig voor nr 2.
En wat betreft de bevalling, dat is nu eenmaal spannend. Ik zelf vond het overigens heel erg meevallen, maar dat zal voor iedereen anders zijn.
De beslissing om echt voor een kindje te gaan is ook gewoon spannend en je zult dan vast weleens denken: kan ik dit al wel, zal ik wel een goede moeder zijn. Het brengt nou eenmaal allemaal onzekerheden met zich mee, maar dat lost zich wel op. Ik kan je wel zeggen dat het ontzettend mooi en bijzonder is om een kindje te hebben!
 
Je moet er wel 200% achterstaan. Het is tenslotte een kind waar je de rest van je leven voor moet zorgen. Angst om hoe alles verder moet is normaal. En de bevalling? Laat die maar gewoon over je heen komen. Ik heb de mijne niet als erg gezien. Maar er zijn natuurlijk ook horrorbevallingen. Dat percentage is klein, maar dat zijn wel de verhalen die blijven hangen. Persoonlijk zou ik in jou geval nog even wachten. Totdat je er echt klaar voor bent.
 
Je moet er inderdaad wel volledig achter staan ,dat ben ik met je eens supertje. Je kindje is er altijd en naast dat het helemaal geweldig is, kan het moederschap soms ook best zwaar zijn. Dus bij twijfels, gewoon nog lekker even wachten en er voor gaan als het echt goed voelt. Maar bedoelde ook alleen dat je bepaalde onzekerheden toch blijft houden, al weet je gevoelsmatig zeker dat je graag een kindje wil..
 
Iedereen bedankt voor het delen van jullie ervaring. Ik vind het fijn om te horen dat het normaal is, over mijn onzekerheden. Dan weet ik in ieder geval dat ik niet de enige ben die zich daar druk over maakt haha.
Eerder dan dat ik er 200% achter sta ga ik er ook niet aan beginnen maar dit is in ieder geval een stap in de goede richting.

Dan heb ik nog een vraagje. Nu we toch bezig zijn haha
Toen jullie besloten om aan een kindje te gaan beginnen zijn jullie toen gewoon gestopt met anticonceptie of eerst naar de huisarts geweest?
Tenzij je natuurlijk de pil helemaal niet slikte.

Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan