<p>Vandaag onze eerste IUI poging gehad. Helaas was de uitslag van het zaad niet helemaal top. Zat eigenlijk onder de grens van iui maar mochten toch door gaan. Mochten de uitslagen zo blijven dan was misschien IUI niet de oplossing voor ons. Maar de eerste kans lieten ze wel door gaan.</p><p>Toen lag ik daar dus, attributen daarbij en hup erin.. Maar daar stoten ze gauw tegen het eerst obstakel aan; binnenste baarmoedermond was wat vernauwd dus klemmetje erbij. Verder was het ook nog gekanteld dus het liep niet helemaal van harte. Even hoesten en dan zou het inbrengen van een slangetje iets aangenamer zijn. Ondertussen probeerde ik me groot te houden, tranen voelde ik opkomen. Niet gedacht dat het zo vervelend en pijnlijk zou zijn. Denkend hoe het wel niet zou voelen als je gaat bevallen en tevens het verwerken van alles wat er de afgelopen weken/maanden gebeurd is en nu de eerste lUI. En wat gaat er nog komen...</p><p>Nu dus afwachten, maar heb een beetje een onderbuik gevoel met de woorden misschien is IUI wel niet jullie oplossing....</p><p>Maar goed we gaan duimen en hopen. Wie weet is het wel onze oplossing.</p><p>Ben benieuwd naar verhalen van andere die ook in een IUI traject zitten. Mogelijk kunnen we bij elkaar ons verhaal kwijt. </p>