IVF

Hallo,

Ik heb inmiddels een prachtige dochter van 3 jaar. Maar voordat het zover was gingen er een aantal operaties en vele onderzoeken aan vooraf. Uiteindelijk ben ik dus met IVF zwanger geworden. Daar ben ik erg blij mee, omdat ik me ook goed realiseer dat dit niet voor iedereen is weggelegd.
Inmiddels hebben we een aantal pogingen gedaan voor een tweede. Een keer eindigde de poging in een miskraam, de andere pogingen zijn mislukt. Mijn partner en ik hebben besloten om te stoppen met de behandelingen, het is niet meer op te brengen. Ik geniet elke dag van mijn dochter, maar ik had haar zo graag een broertje of zusje toegewenst.
Herkent iemand dit gevoel ? Blij dat je moeder geworden bent, maar niet het gezin "krijgt" wat je graag wilde hebben ?
 
Hoi Pleun.

Nee ik ken dat gevoel niet echt,maar ik kan me wel voorstellen dat je jezelf rot voelt,maar aan de andere kant denk ik weer ja je hebt een gezonde dochter.
Ik denk dat als je er 1 of 2 hebt je altijd zoiets blijft houden van ik wil er nog een?
IK ben ook al heel erg lang bezig en zit hier nog steeds met lege handen,en ik zeg altijd als ik er maar 1 heb dan is mijn leven compleet terwijl ik er het liefst ook zeker 2 zou willen.
Maar voor 1 teken ik het lijkt me geweldig!
Dus jammer voor je maar geniet van je dochter en je man!
Heel erg veel sterkte.

Mireille
 
Ja ik herken dat gevoel zeker! En ik vind het dan ook vrij kort door de bocht om te zeggen dat het ene verdriet zwaarder weegt dan het ander. Ieder mens is anders en gaat anders met de dingen om. Niemand kan beoordelen watr een ander voelt en in wat voor mate. Er zijn mensen die geen kinderen kunnen krijgen maar zich vrij snel weer oppakken en de situatie accepteren. En er zijn er die er psychisch verschrikkelijk van in de problemen komen. Ondanks dat je al een kind hebt kan die wens voor een tweede ook heel groot zijn en hoeft zeker niet onder het tafelkleed geschoven te worden omdat er mensen zijn die er geen hebben. Gezien je voorgeschiedenis geloof ik niet dat jij de persoon bent die die mensen niet respecteert. Dus schaam je niet voor je gevoel, je hebt met jezelf te leven en niet met de gevoelens (hoe triest ook) van een ander. Geef je verdriet de ruimte want ook het verdriet van een zeeer gewild tweede kind, wat niet komt, doet zeer. Wel ben ik het eens dat je niet moet vergeten te genieten van je dochter want dat gevaar ligt dan gauw op de loer. Veel liefs en sterkte toegewenst!
 
Hallo,

Bedankt voor jullie reactie.
En Mireille, ik snap je gevoel wel, ik heb ook mijn handjes dicht geknepen toen het allemaal wel lukte en ook ik heb gezegd " Als het er maar een is, dan ben ik de allergelukkigste van de hele wereld en dat is ook zo. Maar toch....Ik hoop dat dat het jou ook allemaal gaat lukken en ik wens je veel sterkte en geluk toe.
Anoniem, het is goed om te lezen wat je schrijft. Ik weet het allemaal wel, maar om het van een ander te horen is prettig. Het zorgde in ieder geval voor een lekkere jankbui en dat lucht op.
En ik vergeet echt niet te genieten van die kleine hummel, daar zorgt ze zelf wel voor.
Bedankt, groetjes Pleun
 
Nou Pleun...en of ik het snap! Ik heb vandaag zelf een punctie ondergaan om hopelijk zwanger te raken van de 2e! Ook ik heb mijn 1e te danken aan de mmm en natuurlijk ben ik heel dankbaar en blij dat ik hem heb maar dat neemt niet weg dat mijn (ons) gevoel naar een 2e zo groot is!

En zou ons gevoel minder moeten zijn dan dat van mensen die ook in de mmm zitten maar nog geen kinderen hebben...ik dacht het niet. Zoals anoniem al schrijft. Ieder zijn eigen verdriet.

Iemand vroeg me laatst of dan niet blij was en of het dan geen troost was dat ik er al 1 heb! Tuurlijk is het dat! Ik weet wat het is om een kindje te hebben en om moeder te zijn. Het gevoel van zwanger zijn en de bevalling...ik (en ook jij) hebben het voorrecht dat in ieder geval 1x te hebben meegemaakt maar toch blijft dat verlangen naar die 2e (en het liefst ook nog een 3e) en dat kun je zomaar niet wegstoppen omdat je er AL 1 hebt! Onzin!!

Opmerkingen als, wees blij, je hebt er toch 1, druk ik meestal de kop in door te zeggen...en jij dan? Jij hebt er toch ook 2! Wat wil je daar mee zeggen?

Je hebt een bepaald beeld voor ogen als je wat jonger bent en dat is een gezin (in mijn geval dan) met min. 2 kinderen en als dat om welke reden dan ook niet lukt, is dat wrang en blijft dat knagen.

Zo kreeg ik ook eens de opmerking toen ik een keer "klaagde" over mijn zoontje die vervelend was "je wilde het toch zo graag"

Oh ja...dus omdat ik het zo graag wilde en er zoveel moeite voor heb moeten doen, zou ik nooit mogen zeggen dat hij vandaag vervelend was? Ja kom zeg!

Nou je ziet het, ik ben nogal "agressief" op dit onderwerp en ik denk dat je wel het eea herkent in mijn relaas maar eigenlijk vind ik dat jij en ik (en alle anderen die in dezelfde situatie zitten) best heel verdrietig mogen zijn omdat wij graag een 2e zouden willen hebben!

Ik wens je dan ook heel veel succes en hoop voor je dat je wens snel in vervulling zal gaan.

 
Hoi Dirkje,

Ik moest eigenlijk lachen toen ik je verhaal las. Niet omdat het om te lachen is maar het is zo herkenbaar allemaal. ik kan je reacties dan ook heel goed begrijpen. Ik heb het ook gedaan, maar denk inmiddels "Laat maar "je weet niet beter "of je kent me niet. Mensen zijn zo goed om te oordelen over de ander. Maar goed, je hebt net een punctie doorstaan. er breken dus weer vreselijk spannende tijden voor jullie aan. Ik zal voor je duimen.
Ik (wij) hebben ons er inmiddels bij neergelegd dat het bij onze dochter blijft. De wens voor een tweede blijft groot, maar ik kan de behandelingen niet meer opbrengen. Ik heb ook niet echt de leeftijd ( 36) meer om bv over twee jaar nog een keer de procedure in te gaan. Ik wens jullie in ieder geval veel geluk en hoop dat de behandeling aanslaat en je over niet al te lange tijd weer lekker last kunt hebben van al die zwangerschapskwaaltjes.
groetjes Pleun
 
Hallo Pleun,

Nou ik kan er inmiddels ook wel om lachen hoor maar soms kan ik me ook enorm aan mensen ergeren die er zo makkelijk over doen...laatst nog iemand die zwanger en (extreem) misselijk is. Staat te klagen dat het zo vreselijk is en dat ze niet kan begrijpen dat er dan ook nog mensen zijn die moeilijk kinderen kunnen krijgen die jaloers op haar zijn! Nou ik zou wat graag boven de pot hangen als ik wist dat ik aan het eind een baby in mijn armen kan houden.

Maar goed, ik weet ook wel dat ieder zijn eigen "probleem" heeft en op zulk soort dingen reageer ik ook niet meer hoor! Na 2 jaar mmm heb je het wel gehad en denk je inderdaad "laat maar" ik steek mijn energie wel in mijn zoontje en mijn man.

En ik kan het ook wel weer relativeren als ik ander leed hoor wat veel erger is, zoals het verliezen van je baby na een voldragen zwangerschap bijv. zoals ik hier nogal eens lees. Dat is helemaal verschrikkelijk.

Maar is er voor jou geen kans om nog op de natuurlijke manier zwanger te raken? Of wil je helemaal niet meer omdat je jezelf dan te oud vindt?

Zelf ben ik 32 maar ik heb altijd meer moeite gehad met het leeftijdsverschil tussen mijn zoontje en een evt. 2e. Ik had 2 jaar mooi gevonden en omdat ik van mijn zoontje al bij de 2e i.u.i. zwanger was, dacht ik dat het nu misschien ook niet zo lang zou duren. Toen hij 1 jaar was, zijn we weer begonnen voor een 2e maar 8 i.u.i.'s en 2 jaar verder zijn we nu dus aan de i.v.f.

Nou Pleun, als je er nog "voor gaat" dan hoop ik voor je dat het snel raak mag zijn.

gr. van Dirkje
 
Hoi Dirkje,

Het gaat af en toe echt door merg en been als je de verhalen leest op dit forum, en dan kan ik mijn eigen "shit" weer wat relativeren.
Ik kan inderdaad absoluut niet op een natuurlijke wijze zwanger worden en wij zijn dus afhankelijk van de medische molen.
Ik vind mezelf nog niet te oud maar over bv 2 jaar wel en dan wordt het leeftijdsverschil met mijn dochter wel erg groot. En daar bij,ik ben 7 jaar bezig geweest met kinderen krijgen. Het is mooi geweest.
Het is voor jou dus de eerste IVF. Wat vond je ervan. Is het je mee of tegengevallen. Ik hoop in ieder geval dat het allemaal gaat lukken Succes.
groetjes Pleun
 
Terug
Bovenaan