Ja, hoe gáát het eigenlijk met de papa's?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Aangezien we nu een echte man op het forum hebben  leek het me leuk een draadje te starten over de papa's.

Hoe gaan ze om met  jou,  je emoties, angsten en vreemde eetgewoonten en waar maken ze zich zelf zorgen om?  

Die van mij is heel zorgzaam, vraagt steeds of ik misselijk ben en vindt dat ik helemaal niet hoef te koken, hij eet wel een gebakken ei voor het avondeten. Af en toe weet hij even niet wat hij met mijn emoties aanmoet, maar hij is wel heel lief.

Hij vind het allemaal heel spannend, zo'n eerste zwangerschap, en vraagt af en toe of ik denk dat hij een goede vader zal zijn. Ik  zeg dan  dat dat helemaal goedkomt, hij is zo leuk met onze drie nichtjes.... Ik denk wel dat hij een overbezorgde papa zal zijn! Maar dat heeft ook zo  zijn voordelen....

Verder zitten we denk ik wel redelijk op één lijn wat betreft ideeën over opvoeden. Hij zal wat strenger zijn dan ik en misschien wat meer verwachtingen hebben. Zijn ouders hadden altijd hoge ambities voor hun kinderen.
 
Leuk onderwerp!!! Mijn kerel is ook helemaal zichzelf niet meer! Ontzettend zorgzaam, hoef niets te vragen of hij regelt het al. Vandaag heeft hij de ongeboren vrucht erkent. Hij is er helemaal trots op! Ik had zelfs het idee dat hij het spannend vond hihihih
 
Mijn vriend is ook erg zorgzaam, soms iets te overbezorgd maar daar trek ik me weinig van aan. Het is mijn tweede zwangerschap en zijn eerste kind. Mijn dochter is uit een eerdere relatie.

Ik weet dat hij goed voor mijn dochter zorgt alleen denk ik dat als de 2e geboren is dat hij meer betrokken zal zijn bij alles, ook van mijn dochter. Hij kwam bij ons wonen toen zij 2 jaar oud was en heeft dus een 'valse' start gehad. Nu maakt hij alles voor het eerst mee en vind het geweldig.

Hij moest zelfs een traantje wegpinken bij de echo en luisterd elke avond vol spanning mee als we met de doptone op zoek gaan naar de hartslag van de 2e.
 
Tja,

Ik kan natuurlijk niet achterblijven met een reactie. Het onderwerp is mij natuurlijk op het lijf geschreven.

Een man heeft natuurlijk hele andere gevoelens dan jullie zwangere vrouwen. Maar dat er iets veranderd ook voor de man is wel duidelijk. Als ik naar mezelf kijk, uit zich dat voornamelijk in machteloosheid. Daar bedoel ik mee, dat ik niet voel wat jullie voelen, dus of het goed gaat, of er een raar gevoel in de buik is etc. ik heb er geen weet van. Dus het enige wat ik kan doen in deze situatie is gewoon afwachten en mijn meisje ondersteunen daar waar nodig. Ik probeer me wel zo goed als mogelijk in te lezen, zodat ik dingen wel beter kan begrijpen. Aan de andere kant, blijf ik wel mezelf. Dat houdt in dat als ik het idee heb dat moeders een beetje zit te piepen, ze dat ook te horen krijgt.
Nou is het zo dat dit de tweede keer is, dus ik weet een beetje wat ons te wachten staat. Al kan ik maar moeilijk wennen aan de verandering van emoties, en soms de onredelijkheid.

Natuurlijk steun ik daar waar nodig en doe mijn uiterste best, maar af en toe een schop onder de kont kan ook geen kwaad.

Verder is het zo, dat ik wel weer zeer sterk merk, dat ik het huis zo snel mogelijk op orde wil hebben. Het is natuurlijk een echt mannen ding om te zorgen dat alle kamers enzo zo snel mogelijk klaar zijn en dat iedereen weer zijn eigen plekje heeft. Nestdrang?

Nou ik laat het even hierbij enne vrouwen als jullie vragen hebben, dan hoor ik het wel.

Groetjes,

De forum papa
 
Hoi Tino,

Leuk om te horen hoe jij het allemaal beleeft. Jammergenoeg ben ik zelf degene die de kamers op orde moet krijgen hier, want mijn man interesseert het echt niet hoe het huis eruit ziet. Hij heeft bovendien een hekel aan klussen (zelfs een lamp ophangen is een drama). Wij hebben geen babykamer dus op zich valt  daaraan niet zoveel te doen, maar qua opbergruimte moet er een hoop gedaan worden, zoals planken ophangen in de keuken, slaapkamer,  kelder (dat moet eigenlijk al sinds we hier kwamen wonen, in juni!) en met de verlichting in huis is het ook slecht gesteld. Ik ga het denk ik maar weer zelf opknappen, gewapend met mijn "doe-het-zelf  voor vrouwen"-boek! :)
 
Wat een leuke forum-papa! Ik hoop echt dat je blijft, ik vind het erg leuk om eens de andere kant te horen. Die hoor ik natuurlijk ook van mijn vriend, maar dat is maar 1 verhaal en het stikt hier al van de vrouwen-ervaringen.
Ha, ik kan eventuele stemmingsschommelingen nog wijten aan mijn schildklier, kom ik daar even mooi van af! Maar ik ga zo lekker wel even naar de Mac, want ik ben ziek geweest en heb nu eindelijk weer trek. En de hele ochtend eet ik al gezond (op een chocolaatje na). Dus allemaal een fijne middag (in de storm) en misschien tot straks!
 
Nieuwe ervaring!

Tja dan denk je dat je gewoon een stoere vent bent en dan merk je ineens dat het voor jou ook allemaal spannend is.
Gisteren kon ik op de zaak ineens mijn kop er niet meer bijhouden, want ik moest steeds denken aan dat gene wat er allemaal nog moest gebeuren thuis. Al hebben we natuurlijk nog wel even, ik wil dit keer toch wel iets eerder klaar zijn dan de vorige keer. Gelukkig ben ik eigen baas en heb gisteren dus tegen mijn collega's gezegd dat ik lekker even thuis aan de gang ga. Nou dat heb ik gedaan, ben lekker bezig geweest tot laat in de avond en heb in ieder geval een mooie start gemaakt. De kop is weer leeg en we kunnen weer gewoon aan het werk. Er moet natuurlijk nogal wat gebeuren als er een tweeling komt. Bij ons wordt het een soort van Slaapkamer dans, wij verhuizen naar zolder. In onze kamer komt de tweeling, de kleedkamer wordt kantoor en dan krijgt ook onze zoon Okke nog een nieuwe kamer. Dat heeft hij dan ook wel verdiend, want we zouden zijn kamer aanpakken als hij zindelijk is en hij is in ieder geval lekker op weg. Dus het komt allemaal mooi uit zo. Dus nog genoeg te doen!

En dan morgen....................
Morgen krijgen we dan eindelijk de tweede echo, ik kan niet wachten. Ik vind het reuze spannend allemaal en wil ook wel graag bevestigd zien dat alles goed gaat. Ik zie natuurlijk wel aan Annemarie dat er in ieder geval iets groeit, maar toch.

Nou ik hou jullie op de hoogte.

Sterkte allemaal,

De Forum papa
 
Update,

Vorige week donderdag naar het ziekenhuis geweest voor een echo en de eerste afspraak met de gynacoloog.
ALLES IS GOED!

Pak van ons hart natuurlijk, het waren 2 zeer drukke kinderen, ze sprongen en bewogen dat het een lieve lust was. Ook een nekplooimeting gehad en dat was ook prima, bloed uitslag volgt nog, maar daar heb ik alle vertrouwen in.

Al met al geen redenen voor ongerustheid, dus nu gaan we echt genieten.
En kan ik volle bak aan de gang met de verbouwingen, die nodig zijn om de extra gezinsuitbreiding op te vangen. Heerlijk!

Ik houd jullie weer verder op de hoogte via dit onderwerp, of moet ik een eigen onderwerp opstarten?

Groeten,

Tino
(De Forum papa)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan