Jaja: het bevallingstopic?!

A

Anoniem

Guest
Nou, ok...... met 32 weken achter de rug en de één na andere vroeggeboorte om ons heen, ga je toch denken; die bevalling straks..

Persoonlijk zie ik er niet tegen op, maar dat kan ook naïviteit zijn hihi, het is tenslotte de eerste keer.
Sterker nog, ik kijk er zelfs een beetje naar uit!
Vanaf de 17e wordt onze gym weer hervat en daar wil ik al mijn voorbereidingen voor de bevalling uithalen.
Het gaat zoals het gaat zeg ik nu nog, zolang er maar niet onnodig geknipt wordt!
Wil ook nog wel die olie halen ter voorbereiding.....
Wij willen proberen thuis te bevallen, met 2 ziekenhuizen op 5 min. afstand zie ik dat wel zitten. Het lijkt mij best gezellig?!

Wie heeft er al over nagedacht en wat zijn jullie bevindingen, angsten, ervaringen etc. etc?

Groetjes G.
 
hoi!!

Ja, ik ken precies wat jij zegt.. dat je er zelfs een beetje naar uit kijkt! dat heb ik ook maar het is ook mijn eerste dus ik denk dat het daaraan ligt. Ik denk niet dat we nog beseffen hoe die pijn gaat voelen hihi

Ik ben eigenlijk nergens bang voor alleen voor de eerste paar weken..ga ik het wel goed doen..let ik wel goed op..kan ik voor mezelf opkomen als de kraamvisite teveel gaat bemoeien met mijn   kindje (zoals een schoonmoeder :p)

Verder geen angsten maar meer onzekerheden denk ik. Ik ben nu 30 wkn dus nog 10 te gaan! Ik hoop dat hij met 37 wkn komt hahaha...ik kan niet wachten op de baby te kunnen vasthouden en te zien wie er nou zo druk is in mijn buik!

Maar we moeten nog even geduld hebben met zijn allen..hopen dat de tijd zo om is :D

x an
 
Voor mij is het de tweede, maar ook ik kijk ernaar uit!!!
Mijn eerste bevalling was niet echt leuk en ging ook niet zoals ik het 'gepland' had, maar toch zie ik er niet tegenop (misschien ook wel omdat ik het nu wel 'goed' wil doen)

Bij mijn zoontje dacht ik: ik blijf lopen, ga douchen en beval op de baarkruk, maar toen de weeen een keer begonnen  zat ik van schrik (is toch best heftig) verstijft op de bank. Dit is dan denk ik ook mijn fout  geweest en de rede dat de bevalling niet echt opschoot. Toen de vk aanbood om mn vliezen te breken  zodat het wat sneller zou gaan had ik echt het idee van zou dat maar niet doen, maar onervaren als ik  was heb ik haar haar gang laten gaan. Hierna moest ik naar het ziekenhuis omdat mn zoontje het allemaal niet meer zo fijn vond (hartslag verzwakte), daar aan de weeen opwekkers en uiteindelijk met twee knippen is mn zoontje geboren (de knippen vallen trouwens best mee, ook de genezing). Denk achteraf dat het breken van de vliezen fout was: mn zoontje was best een aardige knul (8pond!) en ik ben vrij smal, het had gewoon wat meer tijd nodig en met de druk van de vliezen zit er toch wat meer kracht achter (zwaartekracht) en de vliezen (+vruchtwater)  zorgen er ook voor dat er minder druk op je kindje komt te staan.

Ok, dat was mn bevallings verhaal in het kort. Ondanks dat het dus niet zo gegaan is als ik wilde kijk ik er ook nu weer naar uit (je weet immers waarvoor je het doet). Nu zijn de omstandigheden wel anders,  bij mn zoontje woonde ik tijdelijk bij mijn ouders en dan  zit je toch niet echt op je eigen plekje, is niet zo vertrouwd...
Nu heb ik mn eigen huisje, met mn eigen muziek, spulletjes enz. En ik weet al ongeveer wat ik kan verwachten, zal dus hopelijk niet zo verstijfen...
Ook dit keer neem ik me voor om zo lang mogelijk te blijven bewegen, lekker een douch te nemen en hopelijk op de baarkruk te bevallen... en nog belangrijker: als ik denk dat de vliezen nog niet gebroken moeten worden (of het gevoel heb dat er iets anders wel/niet gedaan moet worden) zal ik beter naar mijn lichaam luisteren en pas toestemmen als ze mij een goede overtuigende rede hebben kunnen geven!    

Allemaal veel suc6 met de aankomende bevalling, het aftellen is begonnen...
Liefs Nika
 
Ik denk eerlijk gezegd niet zoveel na hoe een vaginale bevalling zou worden. Als ik hem maar krijg! Mijn eerste keer was een KS en ik hoop nu  op een gewone bevalling. Verder  ligt niet zo in mijn aard om me erg druk te maken over mogelijke pijnen.
Ik maak me vooralsnog dus meer druk of deze baby netjes met haar koppie naar beneden gaat liggen (is nu nog niet het geval).
En verder zal het sowiezo in het ziekenhuis gebeuren (vanwege de 1e KS). Geen keus. Vind ik niet zo erg trouwens, je moet al zoveel keuzes maken dat eentje minder wel net zo rustig is.

groetjes. Anne
 
Ik begin ook steeds meer over de bevalling na te denken. Mijn vorige bevalling is mij echt 100% meegevallen, dus dat is positief, maar aan de andere kant heb ik nou het idee dat het alleen maar kan tegen vallen. Mijn dochter is in 4 uurtjes tijd thuis geboren en ik had maar een klein scheurtje wat met een week genezen was.
Wat mij de vorige keer wel heel erg is tegen gevallen is het herstel na de bevalling. Ik had bijna een liter bloed verloren waardoor ik de eerste dag na de bevalling niet eens rechtop in bed kon zitten en vreselijk moe was. Een week na de bevalling bleek ik een vaginaal hematoom te hebben waar ik toen met spoed aan ben geopereerd. Dat heeft er bij mij best wel ingehakt en ik heb me de eerste weken dan ook echt ellendig van vermoeidheid gevoeld. Want ja, je hebt natuurlijk ook meteen de slapeloze nachten, dus langer dan 4 uur achter elkaar slapen zit er ook niet in. Ik hoop dus dat dat me deze keer bespaard blijft en dat ik wat sneller weer op de been ben.
Verder maak ik me er niet zo druk om. Het is me de eerste keer gelukt, dus zal het deze keer ook wel lukken.

groetjes,
Ikke mv 1 & ?
 
hoi hoi
nou ik zie er als een berg tegen op!!mijn laatste twee bevallingen waren alles behalve leuk.
kids waren met het koppie er al wel uit maar de schouders wilden niet komen.
gevolg,een heleboel mensen die op m,n buik zaten te drukken en de gyn die aan het trekken was(voelde me net een koe).
bij  de eerste drie waren de bevalllingen normaal,maar die laatste twee vergeet ik echt niet.
kan ik ook haast niet vergeten zijn want de jongste is nu 1jaar.
ik heb het wel zo geregeld dat als ik wee krijg ik naar het ziekenhuis ga en als ik niet teveel cm heb krijg ik ook een spuit in m,n been.
en meiden ik kan je vertellen dat is heerlijk!!!!!!!!
dus ja ik zie er tegen op,nog maar 8weken.
liefs sil
 
Hoi hoi,

Tja ook ik denk erover na.. Het is bij mij de 2e en heel anders als de 1e. Bij de 1e ben ik wel ingeleid want ik heb uiteindelijk 43 (!) wk zwanger gelopen! Foutje van de echografist. Die vond de baby wat klein met de 20 wk echo en heeft de uitgerekende datum nog maar een weekje verder gezet. Dit blijkt dus helemaal niet te mogen!!

Bij deze is het anders.. ook wel een kleintje maar niks verzet. Alleen is nu mijn zorg de placenta.. die ligt voor de baarmoedermond wat betekend een ks. Maandag over een wk naar het ziekenhuis voor een echo om te kijken of tie verplaatst is.. Maar...nu lag de baby al dwars en nu weer in stuit... pffff... hoop dat tie nog draait. Kleine kans op een normale bevalling en anders ks. Ik weet het allemaal nog niet...

Het enige waar ik bij een normale bevalling tegenop zie zijn de eventuele rugweeen! Die waren bij de 1e vreselijk pijnlijk.. We zullen zien...

Gr. Suus
 
Ik heb afgelopen woensdag gehoord dat het weer een ks gaat worden.

Waarom is een heel lang verhaal waar ik jullie niet mee lastig zal vallen. Het was namelijk geen leuk verhaal en wil jullie geen traumaverhaal vertellen zo vlak voor de bevalling

Omdat het er twee zijn worden ze eerder gehaald namelijk uiterlijk met 38 weken. Het worden dus oktoberkindjes.
We zijn nu druk met dingen regelen zoals opvang voor de oudste en voor de katten.
Toch wel een gek idee dat we straks de geboortedatum al weten!!

groet,
Jinny
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan