Hallo,
Onze dochter Anouk is inmiddels 9 maanden oud. Wat waren we gelukkig met haar geboorte en wat ben ik nu nog steeds dolgelukkig. ik zou een leven zonder haar niet meer kunnen voorstellen. Ik denk dat dit voor alle moeders hier wel geldt. Nu ben ik logischerwijs na haar geboorte minder gaan werken. In plaats van 40 uur werken ben ik 24 uur gaan werken. Mijn man is 1 dag in de week thuis bij haar, mijn moeder past 1 dag op en onze buurvrouw ook 1 dag. Perfect geregeld dus! Het probleem is alleen dat ik het gevoel heb dat ik stil sta! Ik had een prima baan als bewindvoerder maar heb er toch (bewust) voor gekozen om een lichtere functie op te pakken met iets minder stress. Ben altijd erg ambitieus geweest en kon via het werk wel cursussen en opleidingen volgen. Nu is dat gewoon een stuk moelijker in te plannen aangezien we een kleine hebben. Nu steekt het me heel erg dat mijn partner wel "door kan gaan" met zijn leven en ik niet. Mijn partner volgt namelijk een (zware) studie, probeert 2x in de week te sporten en leeft verder zijn leven zoals hij altijd deed. ik echter kan geen studie meer volgen want heb daar gewoon geen tijd voor. Sporten? Ik heb totaal geen puf om 's avonds na een dag werken mijn sportoutfit aan te doen en nog ff te gaan sporten. En na een dag thuis met mijn dochter te zijn geweest ben ik eerlijk gezegd ook bekaf. Ik vind dat er voor de vrouw gewoon heel veel verandert zodra er een kindje wordt geboren. Voor de man echter verandert er niet zoveel! Ja hij heeft een extra persoon om lekker mee te knuffelen! Maar de zorg komt toch 9 van de 10 keer aan op de moeder. Doe ik iets verkeerd of hebben meer moeders het gevoel dat zij stil zijn blijven staan? En wat zou ik hieraan kunnen veranderen? op deze manier komen mijn man en ik elke keer in de clinch omdat ik gewoon jaloers ben op zijn lifestyle!
Onze dochter Anouk is inmiddels 9 maanden oud. Wat waren we gelukkig met haar geboorte en wat ben ik nu nog steeds dolgelukkig. ik zou een leven zonder haar niet meer kunnen voorstellen. Ik denk dat dit voor alle moeders hier wel geldt. Nu ben ik logischerwijs na haar geboorte minder gaan werken. In plaats van 40 uur werken ben ik 24 uur gaan werken. Mijn man is 1 dag in de week thuis bij haar, mijn moeder past 1 dag op en onze buurvrouw ook 1 dag. Perfect geregeld dus! Het probleem is alleen dat ik het gevoel heb dat ik stil sta! Ik had een prima baan als bewindvoerder maar heb er toch (bewust) voor gekozen om een lichtere functie op te pakken met iets minder stress. Ben altijd erg ambitieus geweest en kon via het werk wel cursussen en opleidingen volgen. Nu is dat gewoon een stuk moelijker in te plannen aangezien we een kleine hebben. Nu steekt het me heel erg dat mijn partner wel "door kan gaan" met zijn leven en ik niet. Mijn partner volgt namelijk een (zware) studie, probeert 2x in de week te sporten en leeft verder zijn leven zoals hij altijd deed. ik echter kan geen studie meer volgen want heb daar gewoon geen tijd voor. Sporten? Ik heb totaal geen puf om 's avonds na een dag werken mijn sportoutfit aan te doen en nog ff te gaan sporten. En na een dag thuis met mijn dochter te zijn geweest ben ik eerlijk gezegd ook bekaf. Ik vind dat er voor de vrouw gewoon heel veel verandert zodra er een kindje wordt geboren. Voor de man echter verandert er niet zoveel! Ja hij heeft een extra persoon om lekker mee te knuffelen! Maar de zorg komt toch 9 van de 10 keer aan op de moeder. Doe ik iets verkeerd of hebben meer moeders het gevoel dat zij stil zijn blijven staan? En wat zou ik hieraan kunnen veranderen? op deze manier komen mijn man en ik elke keer in de clinch omdat ik gewoon jaloers ben op zijn lifestyle!
);