Hoi Esprit,
Ik begrijp je gevoelens heel goed. Aan de ene kant ben je natuurlijk blij voor hen, maar aan de andere kant zou jij dit ook zo graag willen.
Wij waren 2 maanden geleden ook zwanger en zouden 15 oktober uitgerekend zijn.
Ons geluk kon niet op en mijn dochter (inmiddels 14) was ook in de wolken.
2 weken later kreeg mijn dochter te horen dat ze er nog een broertje of zusje bij zou krijgen want de vriendin van haar vader was ook in verwachting (begin november uitgeteld)
Uiteraard waren wij dolblij dat ze van beide kanten dus een broertje en/of zusje zou krijgen. Dit was wel een heel groot toeval dat na 14 jaar zowel ik als de nieuwe vriendin zwanger was. We hebben een heel goed contact en we waren eigenlijk alle 5 (ik, mijn man, mijn exvriend, zijn vriendin en onze dochter) hardstikke blij.
Nu heb ik inmiddels een miskraam gehad, en ik heb het erg moeilijk met het feit dat wij dus geen kindje krijgen en zij wel. Natuurlijk gun ik het ze van harte en ik wil ook helemaal niet jaloers zijn (vind ik verschrikkelijk dat ik deze gedachtes heb), maar ik had zo graag gewild dat ons kindje het eerste broertje of zusje zou worden van onze dochter. Dat gaat dus niet gebeuren en ik voel me vreselijk schuldig dat ik deze gedachtes heb, want ik ben allang blij dat bij hun alles goed gaat, maar ik zou gewoon graag de eerste zijn geweest.
Het leven gaat zoals het gaat en niet alles is even eerlijk, maar we hebben ons daar gewoon bij neer te leggen. Onze tijd komt nog wel. (en jouw tijd ook)
Uiteraard liever nog vandaag als morgen, maar we moeten gewoon geduld hebben.
Hopelijk hebben we beide (en alle andere dames) snel een positief verhaal te melden.
En dat er maar veel zwangere bij mogen komen, want dat willen we tenslotte allemaal.
Groetjes Linneke
