jammer genoeg nieuw hier

Hoi D,

Wat verdrietig zeg! Laat die tranen maar gaan. Spui je verhaal hier maar lekker. We voelen ons allemaal hetzelfde: leeg, verdrietig en ook angstig dat het misschien niet meer gaat lukken.
Of je weer moet gaan werken? Dat is voor iedereen verschillend, voor de een werkt het helend en afleidend en voor de ander is het teveel.
Ik hoor tot die laatste catergorie, maar dat heeft ook met nog groter verdriet te maken dan alleen mijn miskraam. Ik kon deze week mijn werk (ik sta voor de klas) absoluut nog niet aan, de emmer zat nog zo vol. Komende week ga ik het weer 's morgens proberen.
Laat je niets aanpraten wat goed voor je is, volg je hart en het is altijd goed!
Veel sterkte!

Keesje

 
hoi dattig

Wat verschrikkelijk, voor jullie zelf heb ik 4 weken geleden een miskraam gehad met 9wk is ons kindje overleden.
Ik ben er nog helemaal ondersteboven van.Deze week ben ik weer voor het eerst aan het werk gegaan, ik werk in de kinderopvang op een groep van 0 tot 4 jaar.
ik heb het heeel zwaar gehad deze week en ook genoeg tranen gelaten maar toch ben ik blij dat ik weer aan het werk ben gegaan, veel afleiding aan gehad ondanks dat ik de hele dag kleine baby''s in mijn handen gehad heb. maar het is ieder voor zich,
je moet idd aan jezelf denken, en zelf bepalen wat goed voor je is en je zult genoeg adviesen uit je omgeving krjgen.

Maar volg je hart

ik hoop dat je een goed 2008 ingaat.

liefs diana
 
quote: dattig reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('11-01-2008 22:21:57'));

Ha Marije,

Jee zeg maandag dus. Nou het is inderdaad heel veel allemaal. Ben een poos tranenvrij en dan... vol... en dan hebben we het haast aan niemand verteld. Kom ik vanmiddag een vriendin tegen en die vraagt hoe het gaat... Ja rot natuurlijk, maar zo natuurlijk is dat niet.
Ben jij ziek thuis? Ik de afgelopen twee dagen wel maar weet niet zo goed wat ik volgende week moet doen....
Daar hadden we inderdaad niet over nagedacht. Nee onze buik zou gaan groeien!
Bah bah bah enz...
D

Hoi,

Na de geboorte van onze jongste ben ik gestopt met werken.... dus geen werk om van thuis te blijven, maar ook niks anders om van weg te blijven. Die eerste 2 dagen na het nieuws was ik er niet bij voor de kinderen en dat was ook niet echt een fijne situatie. Mijn hoofd was gewoon bij mijn buik. Toen zijn ze een nacht en een dag naar opa&oma gegaan (die net 3 dagen wisten dat er een 3e zou komen en toen konden we ze vertellen dat het mis was) en die dag heb ik heel veel gejankt, van me afgeschreven en tijd gehad om er voor en met mezelf mee bezig te zijn.... na die dag merkte ik dat er langzaam ruimte kwam voor meer in mijn hoofd al blijft de miskraam en het kindje in mijn buik wel erg aanwezig. Kon toen wel ook met mijn hoofd voor de kinderen er zijn en ze echte aandacht geven...en dat verdienen zij natuurlijk ook gewoon.
Denk dat als ik nu nog wel gewerkt had ik dan toch minimaal thuis zou zijn gebleven tot het kindje daadwerkelijk uit mijn buik was en daarna?! Wie zal het zeggen.... als ik maandag naar het ziekenhuis gaan zijn de kinderen ook weer bij opa&oma en daar blijven ze wederom een nacht en een dag en mijn man is dan thuis... ik weet echt niet hoe ik me dan ga voelen...

groetjes,
Marije
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan