Je bent meer dan mama alleen..

Tja, dat is denk ik mijn grootste fout geweest in mijn mislukte relatie, voor zover je van fouten mag spreken. Ik ben vanaf het moment dat mijn oudste, Merijn, werd geboren, alleen maar in de weer geweest voor hem en vond het niet kunnen dat ik hem steeds maar ergens te logeren bracht om zelf leuke dingen te gaan doen voor mezelf. Ik weet het, erg verkeerd, want als mama heb je inderdaad nog een eigen leven, maar daar ben ik nadat Marcel bij me is weggegaan pas echt achter gekomen. Er is meer in het leven dan alleen mama zijn, maar gevoelsmatig heb ik er gewoon erg veel moeite mee om mijn kindjes aan een ander over te laten. Dat is een gevoel dat ik niet goed kan verwoorden. Ik ben vanaf dag 1 dat Merijn geboren is, altijd bij hem geweest en werkte niet meer, waardoor ik vond dat ik de zorg voor hem ook niet aan een ander kon overlaten. Als je vanaf het einde van je zwangerschapsverlof "gedwongen" wordt om je kind naar een oppas of KDV te brengen, dan is die stap om eens wat vaker wat voor jezelf te gaan doen toch een stuk gemakkelijker genomen, denk ik.   Ik probeer nu echt wel eens wat dingen te ondernemen zonder de kids. Morgenavond b.v. ga ik met een vriendin naar de stad en gaan we eerst even een borrel drinken, dan even winkelen en daarna nog een hapje eten. Ik merk dat wanneer ik weg ga, ik echt moeite heb om te gaan, voor de kindjes, voor mezelf, maar ook omdat ik denk dat het voor mijn ouders allemaal te zwaar is. Als ik eenmaal weg ben, ben ik dat  gelukkig ook  zo weer kwijt hoor en kan ik  wel intens genieten van mijn "vrije tijd" en kan ik mijn batterij weer opladen. Ik merk dat ik vooral in de situatie waarin ik nu zit, ook echt behoefte heb aan tijd voor mezelf, anders houd ik het gewoon niet vol. De stress vliegt me nog dagelijks rond mijn oren en het valt me nog dagelijks tegen om er alleen voor te staan. Het wordt beter, maar het is gewoon zwaar.....

Dus het is heel eenvoudig te schrijven dat iedereen dat moet doen, maar het is nu eenmaal niet voor iedereen of iedere situatie zo gemakkelijk te realiseren. Neem b.v. mijn situatie; Ik vind dat mijn kindjes al zo tekort worden gedaan doordat ze in een gebroken gezin moeten opgroeien en dat maakt het alleen maar moeilijker om weg te gaan. Bovendien, als ik weg wil moet ik altijd oppas regelen. Over een paar maanden als Siebe ook in de weekendomgangsregeling mee gaat doen (ik moet er echt nog niet aan denken!!!), wordt het voor mij een stuk gemakkelijker om dingen te gaan ondernemen, omdat de kindjes dan allebei bij hun vader zijn van zaterdagochtend tot zondagavond. Ik kan daar op dit moment nog niet blij van worden. Maar alles in stapjes en dan komt het wellicht goed. Ik merk wél dat wanneer ik eens wat voor mezelf heb gedaan, ik er ook echt met frisse moed weer tegenaan kan. En dat is inderdaad belangrijk!! De kindjes zijn er dus zeker ook bij gebaat.

Groetjes Fonske.
 

Fonske,

Voor mij is het ook niet altijd even makkelijk om iets voor mezelf te doen daar ik een dik uur van familie af woon. Ik woonde in Blerick (bij Venlo) en mijn vriend komt uit Delft. Wij wonen pas sinds 2 jaar in Breda.  Dus de kleine "eventjes" ergens heen brengen is er voor ons ook niet bij.  

We hebben hier wel wat vrienden wonen, maar toch..  Mijn uitstapjes zijn dan meestal samen met Kay op mijn vrije dagen of ik ben er even alleen vandoor zodra mijn vriend thuis komt.

Ik heb het dan over een uurtje sporten sávonds of als ik even de stad in wil met een vriendin. Soms is het alleen al heerlijk alleen de stad in te gaan. Even niks hoeven zeggen of rekening te houden met wie dan ook! Heerlijk!

Iets voor je zelf doen kan ook zijn eerder naar bed gaan met een boek, een uitgebreid bad nemen of zodra de kleine in bed ligt s'avonds met een lekkere zak chips op de bank ploffen met een heerlijke plate over je heen. Laat gewoon de boel de boel en vergeet bv  eens voor een middag je huishouden!

Momenten voor jezelf zijn in élke situatie wel te creeeren.. In alleenstaande gezinnen  en zelfs  als je het financieel niet breed hebt.

Wij hebben hier thuis de afspraak dat je het gewoon mag en kan zeggen als het je even teveel wordt en de ander neemt dan als vanzelfsprekend de zorg over voor die dag (die normaal samen wordt gedaan). Er wordt niet gezucht of gevraagd,..
Als je alleenstaand bent en je brengt de kleine dan naar je ouders, voel je daar dan ook niet schuldig over. Ook je ouders hebben deze momenten gekend en zullen je meer dan begrijpen! (uitzonderingen daargelaten).

Wat ik wil zeggen is dat je genoeg "momenten voor jezelf" kunt hebben op een dag of eens in de week, echter moet je ze leren zien en benutten. Tijd voor jezelf creeeren..
Zoals je zegt moet je dat een klein beetje leren en gaat het inderdaad na verloop van tijd vanzelf. Hoe meer chaos in je hoofd, hoe meer chaos op een dag. Hoe meer rust in je hoofd, hoe meer rust op een dag.. hoe meer rust op een dag, hoe meer momenten voor jezelf...

En rust krijg je door jezelf niet te vergeten...

Succes!!

Esmé mv Kay

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan