Je wereld op z'n kop?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve mama's,

Het is bijna de maand waarin de eerste van onze dreumessen twee gaat worden en daarna volgen de verjaardagen van onze kindjes elkaar in rap tempo op!

2 jaar........... hoe kan dat nou opeens? Waar is dat warme bundeltje gebleven dat je bijna twee jaar geleden in je armen gedrukt kreeg? De eerste blik en aanraking van je kind is voor iedereen vast onvergetelijk

Maar wat mij nou zo mooi lijkt om te lezen van de mama's hier:
Wat heeft de afgelopen (bijna) 2 jaar het meeste indruk op je gemaakt (los van de bevalling en de eerste dagen met je minimensje) als moeder van een baby - dreumes - peuter?

Kom maar op met alle mooie, ontroerende, hilarische  en indrukwekkende verhalen!

Liefs
Susan
 
Wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt:
.. de leeuw die in mij loskomt als iemand naar m'n kind wijst! Ik had niet gedacht dat dat zo diep zou zitten!

.. en ik ben heel anders naar dingen gaan kijken. Bijvoorbeeld naar andere moeders, diep respect, ook al lopen ze met een brul-kind of onhandelbare dreumes door de Albert Hein. Of als ik het nieuws zie van een aardbeving, oorlog  of overstroming. Ik zie dan geen groepen mensen schuilen voor de ramp, maar ik zie allemaal moeders met kinderen, die geen idee hebben hoe ze hun kind kunnen beschermen en voeden. En dan komt die leeuw weer in me los ... wie heeft het recht om moeders met zo'n probleem op te zadelen?! Niemand natuurlijk, het overkomt mensen nou eenmaal. Maar het legt een steen op m'n hart als ik dat zie!

Ik dacht altijd nuchter te zijn. Dat ben ik nog steeds hoor, behalve als het op het moeder-zijn aankomt, dan blijk ik zo week als een kwal!

Liefs Nelleke
 
wat een mooie topic susan

Het moment dat mij het meest heeft geraakt in de afgelopen 2 jaar is toen Tess in het ziekenhuis lag (ze was toen bijna 5 maanden)
Mijn meisje was zo ziek en toch bleef ze lachen.
De kracht, wilskracht,uithoudingsvermogen van zo'n klein meisje niets kon haar lach laten verdwijnen.  

Tess meisje.....wat hou ik toch veel van je

Natuurlijk kan ik nog veel meer momententen opnoemen waarin dit kleine meisje mijn dag weer goed maakt en mij samen met haar broer zo ontzettend gelukkig maakt. Maar ik heb deze gekozen
 
Vorig jaar 4 juni, op de 1e verjaardag van Noa zat Noa tussen ons in op het grasveld. Toen stond ze op en zette haar eerst echte losse stapjes! We waren zo ontroerd en trots op haar!! En volgende week wordt ze al 2 jaar! Ik kan mij niet voorstellen dat ze pas een jaar geleden haar eerste stapjes zette. Toen roept ze tegen mij "rennen" en sprint over het grasveld heen  haha

x
Marielle
 
Geluk, dat is het eerste wat in mij opkomt.

elke dag ben ik dankbaar voor mijn kleine supervrolijke en o zo drukke ventje.
elke dag sta ik verbaasd over wat hij bij leert. Toen onze kleintjes net geboren waren konden ze niets, en moet je nu eens kijken.

nog steeds vind ik het mooiste moment van de dag als hij wakker wordt, en ik hem bij mij in bed neem. Vaak ligt hij lekker op mijn borst en ik hoop dat dat nog heel lang kan.

Beschermen komt ook bij mij op. Tegen alles en het liefst in een coconnentje stoppen. Elk pijntje dat hij heeft, voel ik dubbel. Als hij ziek ik wil het het het liefste van hem overnemen.

Vrolijkheid als hij met papa speelt. Die twee zijn net twee handen op een buik. Heerlijk

Maar ook onzekerheid, doe ik het wel goed? Ik heb daardoor de eerste tien maanden niet echt van hem kunnen genieten maar dat heb ik gelukkig wel afgeleerd.

Dankbaarheid als ik hem om 7 uur in zijn bedje leg en hij lief gaat slapen en de volgende ochtend pas wakker wordt. Heerlijk, sinds hij een half jaar is slaapt hij snachts supergoed en zelfs als hij ziek is wordt hij nauwelijks wakker.

En zo kan ik nog heel lang doorgaan. Ik hou zo veel van mijn mannentje en zou willen dat hij altijd klein blijft, maar dat zit er helaas niet in.

Annemieke
 
Tja, wat bij mij enorme indruk heeft gemaakt is bij jullie allemaal wel bekend! Die situatie heeft een gigantische stempel gelegd op het geluk rondom de zwangerschap en geboorte van Siebe en natuurlijk de tijd daarna. Maarrrrr.......ik zou Fonske niet zijn als ik me er niet doorheen zou vechten en dat is me gelukt... Momenteel zit ik weer lekker in mijn vel en geniet driedubbelop van mijn 2 kanjers.... Elk moment koester ik, ook al zijn er nog steeds momenten dat het niet meevalt, maar... denk ik dan maar, dat zal bij een ander ook wel zo zijn. Ik heb me in ieder geval altijd wel voorgehouden dat het allemaal goed zou komen en we zijn met zijn drietjes op de goede weg. Nu nog een ander huisje en we kunnen echt definitief een streep trekken.  Waar ik momenteel weer zo van kan genieten is het feit dat Siebe steeds nieuwe woordjes zegt. Geweldig!!

Merijn en Siebe, zonder jullie was ik niet zo ver gekomen. Kanjers,  mama houdt van jullie!!!

Groetjes Fonske.
 
het mooiste moment was toen haar zusje werd geboren en Mexx  zo trots op haar zusje is.

En die knuffels in de ochtend in het grote bed dan voel ik me toch zoooooo rijk!

en de ik lou van jou (ik hou van jou!)

kus wen
 
Hoi,

Morgen is het voor ons al zover. Dan word Danae 2.

Wat ik zo mooi vind?
- Het enorme vertrouwen dat ze in je hebben. Alsof je alles weet, kan oplossen, etc.
- Dat ze zo heerlijk bij je kruipen en knuffelen.
- Dat ik veel mondiger geworden ben. Zeker als het om mijn kinderen gaat.
- Dat ze zich zo snel ontwikkeld. Iedere dag kan ze wel weer wat nieuws.
- Dat ze zo leuk kan spelen met haar grote broer.
- Dat ze haar vader al helemaal om haar kleine vingertje gewikkeld heeft. 1 glimlach en hij smelt..... (ook als hij eigenlijk streng moet zijn.)

Wat ik jammer vind?
- Dat we nu iedere keer een periode afsluiten. Het blijft bij ons bij 2 kindjes.
- Dat ik het moederschap soms best pittig vind.

Maar vooral: Ik kijk uit naar wat de toekomst nog gaat brengen! Ik geniet met volle teugen!

Groetjes, Cathy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan