jong zwanger zijn

Hoi Amy,

Ook ik vind het erg kanp van je dat je inziet dat het nu nog niet gaat, een baby. Ik word zelf ook jong moeder (18 jaar) en heb er bewust voor gekozen.
Ik heb een vraagje; heb jij huisdieren of in elk geval iets waarvoor jij kan zorgen? Zonee; probeer dat eens. Ik ben zelf ook enig kind en heb altijd ergens voor willen zorgen. Voor mij waren (zijn) dat paarden, daar stortte ik me dan ook helemaal op (figuurlijk dan wel hé :D ). Misschien heb jij dus gewoon de drang om ergens voor te willen zorgen en omdat baby's zorg nodig hebben en jij "moedergevoel" hebt...Ik zelf had dat ook. Het is welliswaar nooit een obsessie geweest, maar dat kwam puur omdat ik altijd wel een dier om me heen had die ik verzorgde (dan kwam ik weer thuis met een eendje die vast gezeten had in gaas en dan weer met een duif...)

Ik zou zeggen; bespreek het eens met je ouders en huisarts (of een ander vertrouwens persoon). Wel heel knap dat je het inziet!

Succes en laat je het weten?

Liefs Mariska 2
 
inderdaad is gaan leren voor verloskundige nu allereerst een heel goed begin,even als een oppas-adresje gaan zoeken.Ik zou in iedergeval ook gaan praten met iemand want als je je hier alleen mee bezig blijft houden wordt je ook nog eens hartstikke depressief!! wie weet wat de toekomst je brengt,ben je ook heel vroeg moeder,maar 14 is wel heel erg vroeg,eerlijk is eerlijk toch?? al met al denk ik dat het allemaal wel goed komt,je weet wat je moet doen en ziet zelf in dat dit niet helemaal goed gaat!!
heel veel sterkte meid!!
 
Hoi,

In de gemeente waar ik woon was een meisje van jouw leeftijd, die op een dag met vreselijke buikpijn naar de huisarts werd gebracht, men dacht blinde darm, ze bleek aan het bevallen.

Ze wads 14 jaar en kreeg een zoon, ze had altijd gedroomd van een meisje en kreeg weer een kind in no time weer een zoon .
Vóór ze 18 was kreeg ze een dochter, haar erde kind, dat is zo ´n 20 jaar terug de zorg voor de kinderen kwam ook grotendeels op de schouders van haar ouders, een kind krijgen is niet alleen luiers verschonen maar er komt een pittig stukje opvoeden bij kijken, babies groeien en wat dacht je van het financiele plaatje.

Ik denk dat het niet meer dan eerlijk is voor het kind, dat je eerst zelf je schaapjes op het droge hebt, want wat moet dat pittige kleine baby ´tje als het door omstandigheden(een geflipte moeder die het toch niet zo leuk meer vond ineens)in een gast gezin beland .
Dat lijkt mij toch niet jouw bedoeling.

Het feit dat je al aan zelfmoord denkt vind ik huiveringwekkend, als je niet eens de verantwoordelijkheid aan kunt voor jezelf, wat moet zo ´n baby dan in godsnaam met jou als moeder.

Wilhelmina


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan