jonge tienermoeders

Ik was zelf 18 toen ik moeder werd van de eerste. Ik ben van mening dat je verschillende mensen hebt van 18 jaar (de een is heel volwassen en de anders nog echt een pubertje) Ik was zelf heel volwassen voor mijn leeftijd, was bijna klaar met mijn opleiding als kraamverzorgster en had mijn leven verder wel op orde. Het enige is dat we toen nog geen eigen huis hadden omdat we dat nog niet van plan waren. Als je nou meiden hebben die er een puinhoop van maken ja daar hoop ik van dat ze lieve ouders hebben die er op letten. Maar ze worden niet per definitie naar een pleeggezin gedaan, is maar net of jou of je ouders goed voor het kind zorgen.
Ik denk dat het gewoon per moeder moet worden bekeken en dat we niet mogen zeggen dat tienermoeders slecht zijn (niet dat iemand dat hier zegt hoor) Ik ken zelfs 2 moeders van 31 en 42 die echt niet goed voor hun kinderen zorgen die bijv hun kinderen in de buurt laten met een glas vol GHB.. Die moeders moeten onder toezicht gezet worden..
Tegen iedereen die met jonge moeders in aanraking komt zou ik zeggen, steun ze waar je kan!
 
hoi meiden ik ben niet van dit forum maar les regelmatig even mee ik dacht nu ik reageer ook even
wat een moeilijke vraag is dit zeg ik was zelf net 19 toen ik mijn jongste zoon kreeg en ben nu 25 en zwanger van ons vierde kindje ik denk dat je per kind moet kijken of ze evt hulp nodig hebben een tienermoeder hoeft niet per definitie een slechte moeder te zijn wel denk ik dat je ze hulp moet bieden waar nodig ik merkte zelf dat er toen ik zwanger was van mijn zoon er erg een taboe lag op een jonge moeder terwijl het bij ons een bewuste keuze was en dat is soms erg vervelen ik kan maar 1 ding zeggen veroordeel haar niet maar geef ze je voledige steun en liefde dan komt alles op zijn pootjes terecht veel sterkt en wat ik nog even kwijt wilde gefeliciteerd oma worden is erg bijzonder

liefs angela
 
ook ik ben niet van dit forum (maart mama!) maar ik vind het ook een moeilijk onderwerp,wat toch altijd wel een mening vind..
ik was zelf 18 toen ik mijn 1ste kreeg,maar wel veel "verder" als andere eeftijd genoten..ik was al 4 jaar samen met mijn vriend toen het "ongeluk" gebeurde..ik zou nu echt niet door het leven kunnen zonder mijn mannetje..mar ik ben ook verschrikkelijk goed gesteunt door mijn ouders en schoonouders ook was van mijn vriend al 21 en werkte al..onder de 18 een kind krijgen..sja..je hebt er zoveel die het " niet " lukt en ook zoveel die het geweldig doen!
al vind ik wel dat veel meiden een kind willen omdat het zoon leuk hebbedingetje is..en ze niet weten wat hun te wachten staan.
om een kind te krijgen moet je lichamelijk en geestelij goed in je schoenen staan vind ik..of je nu 18 of 35 bent.
inmiddels verwacht ik mijn 2de kindje en ben 22 kan niet wachten tot het zover is..

maar nogmaals iemand moet het aankunnen en niet zomaar een kind "nemen" omdat het zo leuk is zoon baby!

liefs kim
 
Tja, ik ken gevallen waarbij ik het echt nodig acht dat een kindje weggenomen wordt!

Maar goed, je moet er ook bij nadenken; ooit is die wetgeving in het leven geroepen omdat het nódig bleek! De wetgever maakt geen onzinwetten, omdat het zo stom is dat iemand onder de 18 zwanger wordt!

Het is gewoon bescherming van de moeder en de kleine, en in sommige gevallen is dat inderdaad nogal schrijnend!

Maar goed, ken natuurlijk ook gevallen waarbij de oudere ouders (30+) slecht voor de kids zorgen...

Van de week werd ik een jonge moeder genoemd door mijn oude mentor (die overigens 32 is..), en dat terwijl ik 25 ben als de kleine komt! Dus tja... wat is jong?!
 
Terug
Bovenaan