Lieve dames,
Eergisteren plaatste ik al dat de weeën waren begonnen. Maandag ben ik om half 3 gestript en had toen al 2cm ontsluiting. Dinsdag werd ik om kwart voor 5 wakker met weeën, rond 9 uur mocht ik de vk bellen omdat ze al om de 3 minuten kwamen en een minuut lang aanhielden. De vk was er om half 10 en ik bleek nog maar net over de 2cm te zitten, bijna geen vooruitgang dus. Wel heeft ze me meteen opnieuw gestript en de weeën werden toen heftiger. Om 1 uur is ze weer komen kijken, toen bleek ik nog maar 3cm te hebben en dat terwijl je gemiddeld een uur over 1cm hoort te doen. Ze heeft toen m'n vliezen gebroken in de hoop dat het dan wel zou opschieten. Om 4 uur zou ze weer komen kijken maar om half 3 hield ik het niet meer. De weeën kwamen om de minuut en hielden dan anderhalve minuut aan, ze waren zo sterk dat ik alsnog naar het ziekenhuis wilde gaan. Voor ik het wist waren we al onderweg, ik had nog maar 4cm ontsluiting ondanks de weeenstorm. Ik was er falikant op tegen maar besloot toch voor de ruggenprik te gaan in de hoop nog even te kunnen slapen. Hoe ik de autorit naar het ziekenhuis heb doorstaan vraag ik me nog steeds af. Eenmaal op de verloskamer kreeg ik een infuus om voorbereid te worden op de ruggenprik. Inmiddels kreeg ik al persdrang maar daarop werd alleen gezegd 'puf het maar weg'. Toen besloten werd te toucheren omdat ik bleef zeggen dat ik persdrang had, bleek ik van maarliefst 4cm naar 8cm te zijn gegaan in een half uur tijd!! Niet veel later zat ik dus op 10 en mocht echt gaan persen (ik was dus echt niet gek haha). Ruggenprik dus niet gehad. Het persen heeft wel bijna een uur geduurd, wat normaal is voor een 1e kindje. Echter bleek Joshua de navelstreng om zijn nekje te hebben waardoor hij erg blauw en grijs eruit kwam. Hij huilde niet dus werd meteen weggehaald. Daar lig je dan terwijl je de verpleegkundige de gang op ziet rennen met je baby en hoort roepen 'kinderarts kinderarts, reanimatie reanimatie'! Gelukkig werd al snel duidelijk dat het goed zou komen, door het lange persen had hij het blijkbaar al moeilijk met de navelstreng om z'n nek en daarbij bleek hij natte longen te hebben. Kindjes huilen dat eruit maar hij had daar duidelijk geen kracht voor. 2 uur later mocht ik bij hem op de couveusekamer waar ik niet meer kon doen dan m'n hand op z'n ruggetje te leggen. Daarna werd ik naar de zaal gebracht waar ik met 1 andere vrouw lag die ook haar baby niet op de kamer mocht. Vanaf zijn geboorte om 17.40u tot de volgende ochtend heb ik hem dus niet bij me gehad en bijna niet aangeraakt. Als je me toen had verteld dat alles gewoon een droom was en ik geen kind zou hebben gebaard had ik je meteen geloofd. Zelf kwam ik er netjes van af met maar 1 hechting door een schaafwondje. Voor 1 hechting verdoven ze je niet en jeetje wat is die hechting dan gemeen! Hoewel het me eigenlijk verder niet interesseerde, had wel andere dingen aan m'n hoofd dan die ene hechting! Zelf ben ik ook opgenomen geweest, tot 500ml bloedverlies is normaal en tot 1l is ruim. Ik ben bijna een liter verloren en zou een bloedtransfusie krijgen. Dit bleek dus nog net niet nodig dus mocht ik alsnog naar huis gistermiddag. Wel mag ik nu helemaal niks doen, volledige bedrust (denk je daar van af te zijn na je bevalling, niet dus!) en daar hou ik me ook maar aan want bij het kortste wandelingetje naar de wc val ik al bijna om door alle sterretjes die ik zie en alles wordt gewoon zwart dan. Moet nu 10ml floradix per dag drinken en heb staaltabletten en foliumzuur voorgeschreven gekregen en dan moet het over een paar weken wel over zijn. Joshua mocht dus ook gisteren onverwachts mee naar huis. Hij mocht dinsdagavond al van de beademing af en ging dus met grote sprongen vooruit. Toen we gisterochtend bij hem kwamen om voor het eerst zelf een voeding te mogen geven werd ons meteen verteld dat hij weg mocht. Positief verrast dus! Helaas is de borstvoeding niet goed op gang gekomen bij me doordat we daar 24 uur mee geven gewacht en Joshua nu niet verzadigd raakt met wat hij kan krijgen. Maar we zijn nu fijn met het hele gezin thuis! Het klopt inderdaad dat het allemaal het waard is geweest, maar voorlopig moet ik er toch echt niet aan denken om weer zwanger te raken haha. Tot m'n verbazing mis ik het trappelen in m'n buik ook helemaal niet. Ben nu eigenlijk alleen maar opgelucht en blij dat we ons kereltje nu hebben... Hij woog bij geboorte trouwens 3480 gram.
Zo dat is een heel verhaal geworden (dat krijg je ervan als je niet kunt slapen haha). Zal snel ook weer op de andere berichtjes reageren want ik vind het veel te leuk met jullie hier!! Succes nog iedereen met de bevallingen en baby's!!
Eergisteren plaatste ik al dat de weeën waren begonnen. Maandag ben ik om half 3 gestript en had toen al 2cm ontsluiting. Dinsdag werd ik om kwart voor 5 wakker met weeën, rond 9 uur mocht ik de vk bellen omdat ze al om de 3 minuten kwamen en een minuut lang aanhielden. De vk was er om half 10 en ik bleek nog maar net over de 2cm te zitten, bijna geen vooruitgang dus. Wel heeft ze me meteen opnieuw gestript en de weeën werden toen heftiger. Om 1 uur is ze weer komen kijken, toen bleek ik nog maar 3cm te hebben en dat terwijl je gemiddeld een uur over 1cm hoort te doen. Ze heeft toen m'n vliezen gebroken in de hoop dat het dan wel zou opschieten. Om 4 uur zou ze weer komen kijken maar om half 3 hield ik het niet meer. De weeën kwamen om de minuut en hielden dan anderhalve minuut aan, ze waren zo sterk dat ik alsnog naar het ziekenhuis wilde gaan. Voor ik het wist waren we al onderweg, ik had nog maar 4cm ontsluiting ondanks de weeenstorm. Ik was er falikant op tegen maar besloot toch voor de ruggenprik te gaan in de hoop nog even te kunnen slapen. Hoe ik de autorit naar het ziekenhuis heb doorstaan vraag ik me nog steeds af. Eenmaal op de verloskamer kreeg ik een infuus om voorbereid te worden op de ruggenprik. Inmiddels kreeg ik al persdrang maar daarop werd alleen gezegd 'puf het maar weg'. Toen besloten werd te toucheren omdat ik bleef zeggen dat ik persdrang had, bleek ik van maarliefst 4cm naar 8cm te zijn gegaan in een half uur tijd!! Niet veel later zat ik dus op 10 en mocht echt gaan persen (ik was dus echt niet gek haha). Ruggenprik dus niet gehad. Het persen heeft wel bijna een uur geduurd, wat normaal is voor een 1e kindje. Echter bleek Joshua de navelstreng om zijn nekje te hebben waardoor hij erg blauw en grijs eruit kwam. Hij huilde niet dus werd meteen weggehaald. Daar lig je dan terwijl je de verpleegkundige de gang op ziet rennen met je baby en hoort roepen 'kinderarts kinderarts, reanimatie reanimatie'! Gelukkig werd al snel duidelijk dat het goed zou komen, door het lange persen had hij het blijkbaar al moeilijk met de navelstreng om z'n nek en daarbij bleek hij natte longen te hebben. Kindjes huilen dat eruit maar hij had daar duidelijk geen kracht voor. 2 uur later mocht ik bij hem op de couveusekamer waar ik niet meer kon doen dan m'n hand op z'n ruggetje te leggen. Daarna werd ik naar de zaal gebracht waar ik met 1 andere vrouw lag die ook haar baby niet op de kamer mocht. Vanaf zijn geboorte om 17.40u tot de volgende ochtend heb ik hem dus niet bij me gehad en bijna niet aangeraakt. Als je me toen had verteld dat alles gewoon een droom was en ik geen kind zou hebben gebaard had ik je meteen geloofd. Zelf kwam ik er netjes van af met maar 1 hechting door een schaafwondje. Voor 1 hechting verdoven ze je niet en jeetje wat is die hechting dan gemeen! Hoewel het me eigenlijk verder niet interesseerde, had wel andere dingen aan m'n hoofd dan die ene hechting! Zelf ben ik ook opgenomen geweest, tot 500ml bloedverlies is normaal en tot 1l is ruim. Ik ben bijna een liter verloren en zou een bloedtransfusie krijgen. Dit bleek dus nog net niet nodig dus mocht ik alsnog naar huis gistermiddag. Wel mag ik nu helemaal niks doen, volledige bedrust (denk je daar van af te zijn na je bevalling, niet dus!) en daar hou ik me ook maar aan want bij het kortste wandelingetje naar de wc val ik al bijna om door alle sterretjes die ik zie en alles wordt gewoon zwart dan. Moet nu 10ml floradix per dag drinken en heb staaltabletten en foliumzuur voorgeschreven gekregen en dan moet het over een paar weken wel over zijn. Joshua mocht dus ook gisteren onverwachts mee naar huis. Hij mocht dinsdagavond al van de beademing af en ging dus met grote sprongen vooruit. Toen we gisterochtend bij hem kwamen om voor het eerst zelf een voeding te mogen geven werd ons meteen verteld dat hij weg mocht. Positief verrast dus! Helaas is de borstvoeding niet goed op gang gekomen bij me doordat we daar 24 uur mee geven gewacht en Joshua nu niet verzadigd raakt met wat hij kan krijgen. Maar we zijn nu fijn met het hele gezin thuis! Het klopt inderdaad dat het allemaal het waard is geweest, maar voorlopig moet ik er toch echt niet aan denken om weer zwanger te raken haha. Tot m'n verbazing mis ik het trappelen in m'n buik ook helemaal niet. Ben nu eigenlijk alleen maar opgelucht en blij dat we ons kereltje nu hebben... Hij woog bij geboorte trouwens 3480 gram.
Zo dat is een heel verhaal geworden (dat krijg je ervan als je niet kunt slapen haha). Zal snel ook weer op de andere berichtjes reageren want ik vind het veel te leuk met jullie hier!! Succes nog iedereen met de bevallingen en baby's!!
Hopelijk kom ik je snel achterna.