juist geen tweede...

Bij ons is het verschil tussen de oudste en de jongste (heb 2 zoontjes) bijna 3 jaar.

Toen wij aan het denken waren over een 2e, kreeg de zus van mijn man te horen dat ze een chromosoomafwijking (2 delen van lange armen van 2 verschillende chromosomen zijn van plaats verwisseld) heeft (wat voor haar geen gevolgen heeft, maar wel doorgegeven kan worden aan de baby die hier wel gevolgen van kan ondervinden, o.a. vroegtijdige miskraam, overlijden voor 25e week zwangerschap).
Wij hebben toen gewacht met zwanger worden totdat duidelijk was dat mijn man de afwijking niet geerfd kon hebben van zijn ouders, zijn beide geen drager hiervan. Het is dus begonnen bij zijn zus en hij heeft dus net zoveel kan als iedere nederlander om deze afwijking te krijgen.

Achteraf zeggen wij dat het verschil nu wel fijn is, maar op dat moment hebben ook wij flink in de rats gezeten, want wat nu als hij de afwijking ook zou hebben.

liefs Saskia
 
Wij willen ook maar 1 kindje. Af en toe hebben we het er wel even over hoe een tweede zou zijn en hoe we dat rond moeten krijgen maar ik vond het hele zwanger zijn zo ontzettend zwaar geestelijk en lichamelijk. Dit komt ook door een fout van een huisarts aan het begin van de zwangerschap, door hem was de rest van de zwangerschap echt verknald en heb ik me alleen maar druk gemaakt. Verder heb ik 9 maanden geslapen en nu met Marissa zou dat niet meer kunnen. En ik wil nooit meer een keizersnee maar ook nooit gewoon bevallen, en volgens mij moet je toch 1 van de twee doen voor nog een kind. Hier dus geen kleintje meer er bij.

groetjes Linda
 
Terug
Bovenaan