kan het echt niet meer aan!

Een hele lastige situatie inderdaad!

En ik zou inderdaad zoals louise al zij contact zoeken met maatschappelijk werk!

Succes, en natuurlijk kan je hier altijd je ei kwijt!

Groetjes Anne
 
Hoi Kelly,

Je zit natuurlijk in een lastige situatie en het is normaal dat je heel moe bent..dat doet een kleintje en je situatie met je. Maar zoo moe terwijl je toch nog zoveel slaapt..
Ik had dat na de bevalling van ons Cas ook en bleek een ernstig ijzer en vitamine b12 tekort te hebben.
Het tekort aan de b12 geeft ook depressieve gevoelens, een enorme vermoeidheid en ik weet niet hoeveel meer lichamelijk klachten! Misschien kun je in ieder geval even je bloed laten prikken dan kan je dat uitsluiten. Al je zorgen helpen ook niet mee..dat kost energie!! Maatschappelijkwerk is al een goede stap..En misschien kunnen de ouders van je vriend er een nachtje uit voor Alicia zodat jij een keer een nachtje bij kan slapen. Heel veel sterkte meid.

Liefs ilse
 
Heej meid,
als het tot nu toe heel goed ging met je vriend, kan het zijn dat hij aan de nieuwe situatie moet wennen?!! het is voor jullie een hele stap geweest en nu is alles anders en gaat veel van jou aandacht naar Alicia... je bent niet alleen vriendin meer maar ook mama en hij papa en daar moet je gewoon aan wennen! mannen gaan daar vaak anders mee om als vrouwen! Probeer lekker aan te sterken en op te knappen (heb van verschillende gehoord dat Floradix oid goed werkt! is ijzer enz op natuurlijke basis ofzo), ik zou niet gelijk uit elkaar gaan want je maakt dan waarschijnlijk de schade steeds groter! probeer met je schoonouders te praten en vraag idd of je meissie een nachtje of desnoods en paar nachtjes bij hun op de kamer kan?! dan kan jij lekker slapen en zie je het overdag ook beter zitten. heeft je ventje misschien ook meer het idee dat jij er 'weer bent'....

allemaal tips en echt alleen goed bedoeld hoor!! spreek wel beetje uit ervaring :) !
sterkte en probeer er niet gelijk een punt achter te zetten... je meisje heeft ook een papa nodig die dat nu misschien nog niet zo ziet maar later vast wel!!

groetjes elisemier
 
het is allemaal opgelost :) we hebben het er vandaag over gehad. hij begreep mijn frustratie
maar ik was gewoon te snel met dingen doen.
elke keer was ik hem voor en kon hij nog niets met haar doen. ik denk dat dat een moederlijke reactie is ofzo
 
Een goed gesprek tussen jullie zou misschien wel goed zijn. Ga het eens hebben over verwachtingen. Wat wil je van hem??? Hoe zie je dat voor je? Mannen zijn daarin soms onhandig. Ze voelen niet automatisch aan dat jij hulp nodig hebt. Gewoon vragen dus of taken verdelen.
Mannen denken soms dat de zorgtaken automatisch aan de vrouw toevallen... en als zij de hele dag werken is dat ook wel een beetje zo. Maar je mag best wat van m verwachten 's avonds.
Zo deed mijn man altijd de late voeding van 23 uur en ik de nachtvoeding. ik kon dan vroeg naar bed. Ook zat hij 's avonds vaak met haar als ze onrustig was omdat ik dat de hele dag al gedaan had en daar echt helemaal zat van was. Ook voedde hij haar vaak om 7 uur ook.

Dingen als badderen, flesjes uitkoken ed deed ik overdag vaak zelf... maar mijn man was niet te beroerd om mij te hulp te schieten als dat nodig was.

Een baby is heftig en vergeet niet dat je net bevallen bent. En als je dan financieel er slecht voorstaat geeft dat extra druk. De hormonen gieren nog door je lijf en je kraamtranen stromen nog flink. Natuurlijk voel je je bij tijden heel rot. Heel herkenbaar. Maar ik hoop wel dat je man beseft dat dat erbij hoort. Ouders worden is een grote verandering die minstens een halfjaar nodig heeft om te wennen. Gun jezelf die tijd en ik hoop ook dat je vriend dat ziet. Hij is tenslotte vader geworden. Hij is aan jullie dochter verplicht die taak te vervullen, al voelt het onwennig.

Praat!!!!!!! En probeer het wel realistisch te bekijken. Hij werkt wel alle dagen en dat vergt ook energie... maar lichte taken mag je 's avonds echt van hem verwachten.

Sterkte meid... het valt echt niet mee, maar het komt ook echt weer goed!
 
Zie dat jullie gepraat hebben, super!!!!!!! Even weer helder wat je wilt van elkaar... kan weer veel rust geven. Blijf dit doen... steeds als je het gevoel hebt elkaar niet te begrijpen... vaak denkt de ander op een andere manier of ziet dingen anders, maar is het geen onwil.
 
Lekker samen dingen met de kleine ondernemen: samen luier wisselen, samen voeden (ach je zit dna naast elkaar, maar toch), samen badderen. Zo blijf je beide betrokken en kunnen jullie allebei wennen. En dna ga je een keer afspreken wie wanneer wat doet, wie welke nacht etc.

Succes en inderdaad blijven praten!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan