Kan iemand mij wat moed inpraten

Jeetje wat rot voor je dat je je zo naar voelt. Ik vind het ook heel lastig om voor mijn kinderen te zorgen als ik ziek ben en lig dan ook gewoon het liefst ongestoord op bed. Ik heb gelukkig geen angst voor overgeven (want helaas is het hier vaak raak), maar de frustratie van alweer ziek zijn en je even wat beter voelen om vervolgens weer een terugval te krijgen herken ik zeker wel. 

Ik heb ook het gevoel dat ik het gedeelte van de spiraal wel herken. Ik heb zelf een tijdje een mirena spiraaltje gehad (een jaar of 4 - met een korte onderbreking toen mijn eerste mirena ongemerkt uitzakte, met als resultaat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap...), en toen ik die heb laten verwijderen had ik ineens het gevoel dat een keer huilen ook echt opluchte ofzo, terwijl ik met spiraal niet echt bij mijn eigen emotie kon komen ofzo. Heel naar, en voor mij dus geen hormonale anticonceptie meer. Op dit moment heb ik om die reden weer een koperspiraal, ook al had ik daardoor eerder best hevige menstruaties. Liever dat en extra ijzer moeten slikken dan me gevangen voelen in mijn eigen hoofd.
Ik denk dat het best de moeite waard kan zijn om te kijken hoe het gaat zonder mirena als je het gevoel hebt dat het invloed heeft op je mentale welzijn. Maar dan moet je natuurlijk wel even voor jezelf nagaan waarom je de mirena precies hebt en of je zonder kan of dat er voor jou geschikte alternatieven zijn. Misschien een keer overleggen met de huisarts wat voor jou gegeven jouw situatie het beste werkt?
 
Bedankt iedereen!
Inmiddels paar dagen verder. Van het weekend ging het goed dan krijg ik weer wat moed. Kan ik langzaam aan weer beetje normaal gaan eten. 
Gister weer gewerkt. Fijn om dan weer lekker bezig te zijn. Maarja vanmorgen weer mis. Weer alles eruit. ( diarree) en ben ik weer terug bij af en lig ik nu alweer de hele middag op bed te denken: waarom, wat is het? En wat moet ik doen ?
 
Terug
Bovenaan