A
Anoniem
Guest
Hoi, Ik heb hetzelfde meegemaakt. bij de zwangerschap van mijn 2e kindje kreeg ik te horen dat ik een kans van 1 op 19 op een kindje met een down syndroom. Ook ik had dat helemaal niet verwacht. Na een nekplooimeting had ik nog een kans van 1 op 1000, dus die bloedtest deed ik met het idee, van ach het zal wel geen probleem zijn. En dat krijg je zo'n uitslag. Je wereld staat minstens een paar weken geheel op zijn kop. Om me heen waren er mensen die me moed in probeerden te praten, maar in mijn hoofd bleef een klein stemmetje zeuren what iff: Ik ben ook behoorlijk geschroken van de reacties uit mijn omgeving, die waren vaak behoorlijk negatief. Ik had toen dezelfde leeftijd als jou en ik kreeg daarom ook het idee dat sommige mensen vonden dat het mijn eigen schuld was.
Bij mij is het uiteindelijk goed gekomen, uiteindelijk bleek alles goed te zijn en hoefde ik niet na te denken over verdere stappen.
Ik ben nu 41 en we willen eigenlijk graag een derde kindje. Helaas lukt dat nog niet zo goed: ik heb in december en april een miskraam gehad. Ik heb dan ook nu besloten om mocht ik weer zwanger worden dat we geen vlokkentest of punctie laten doen. Ik ga niet weer een miskraam riskeren. Het maakt mij niet meer uit: down of niet, het is welkom.
Bij mij is het uiteindelijk goed gekomen, uiteindelijk bleek alles goed te zijn en hoefde ik niet na te denken over verdere stappen.
Ik ben nu 41 en we willen eigenlijk graag een derde kindje. Helaas lukt dat nog niet zo goed: ik heb in december en april een miskraam gehad. Ik heb dan ook nu besloten om mocht ik weer zwanger worden dat we geen vlokkentest of punctie laten doen. Ik ga niet weer een miskraam riskeren. Het maakt mij niet meer uit: down of niet, het is welkom.