Keizersnede of een natuurlijke bevalling?

[Sdj]

Dank jullie wel. 
Het is ons eerste kindje. en een versie durven ze niet meer aan.
Verder wel al een hoop informatie gehad hier in het ziekenhuis. het komt erop neer dat de gynaecoloog het aandurft om een natuurlijke bevalling te beginnen, maar dat we er wel echt rekening mee moeten houden dat er 50%kans is dat het dan alsnog een keizersnede moet komen. Ik vind ze er iig niet heel overtuigend over. wel dat ze er voldoende ervaring mee hebben...maar niet dat ze vol vertrouwen uitte dat dit goed zou komen ofzo...
ik heb wel het idee dat een natuurlijke bevalling  voor de baby meer risico's met zich mee brengt, en inderdaad een keizersnede voor mij het herstel vervelender zal zijn...maar heb t liever voor mezelf even iets lastiger dan voor de baby...
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen en ideeën. ga het zeker meenemen in mn overwegingen ?

 

[ZazouTwee]

Ik heb geen ervaring met een kindje in stuitligging. Wel met een spoedkeizersnede. Ik heb het als heel pittig ervaren maar ik hoor betere verhalen van mensen met een geplande keizersnede. Als de kans groot is dat het alsnog een keizersnede wordt als je het eerst natuurlijk probeert zou ik denk ik voor een geplande kiezen. Volgens mij herstel je echt beter als je 'fris' op de operatietafel stapt dan wanneer je al een (deel van) een pittige bevalling achter de rug hebt en het moet alsnog. 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik zou persoonlijk kiezen voor een keizersnede. Een stuitbevalling is te doen (heb ik gehoord, nooit gedaan) maar het is wel belangrijk dat een gynaecoloog die dit begeleidt ervaring heeft met stuitbevallingen want het is schijnbaar nogal een 'techniek'. Daarnaast heb ik vorig jaar tijdens mijn zwangerschap begrepen dat ze met een stuitbevalling niets aan het toeval overlaten - ze zeiden tegen mij dat het uitgesloten was dat ik een ingeleide bevalling bij mijn stuitliggertje zou krijgen bijv.
Mijn zoontje is in augustus 2019 geboren met een geplande keizersnede. Hij werd ook heel klein geschat (dit bleek na de geboorte enigszins mee te vallen) en er was aan het einde van de zwangerschap sprake van een groeirestrictie (geen oorzaak gevonden) en te weinig vruchtwater. Ik vond het gewoon heel eng om in deze situatie te kiezen voor een stuitbevalling, omdat ze me ook zo wezen op evt risico's (tegelijkertijd zeiden ze ook dat ze geen enkel risico zouden nemen dus dat ze wel snel over gaan op alsnog een keizersnede) en dat kleine kindjes het vaker moeilijk hebben tijdens de stress die ze krijgen bij een bevalling. En jouw situatie klinkt nog wat nijpender dan mijne - ik zou dus voor een keizersnede gaan.
De keizersnede viel me alles mee. Iedereen was heel lief, we konden alles zien en mijn zoontje deed het direct goed dus mocht bij mij op de borst/bij mijn vriend blijven de hele rest van de operatie. Herstel vond ik ook heel erg meevallen - binnen 2 weken kon ik vrijwel alles weer (behalve direct buikspieren belasten uiteraard of strakke broeken dragen op de wond ?).
Heel veel succes de laatste loodjes!