kennen jullie het gevoel????

A

ANONYMOUS_USERNAME

hey meiden

kennen jullie het gevoel dat je je moeder om raad wilt vragen over wat je kan verwachten bij de VK.
Ik heb morgen mijn intake gesprek en donderdag heb ik mijn eerste echo.
Mijn vriend en ik hebben besloten om te wachten met het vertellen tot na de eerste echo maar heb vandaag al 4 x me mams aan de lijn gehad omdat ik eigenlijk het er graag met haar over wou hebben gewoon om te vragen wat ik kan verwachten.
 
Hi, hoe ver ben je op dit moment? Ja ik ken dat gevoel zeker.

sowieso kun je natuurlijk hier vragen wat je kunt verwachten als je het echt geheim wilt houden. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik iedereen het advies zou geven als je weet dat je zwanger ben niet al te lang te wachten(zeker geen 3 maanden) om het dan je ouders te vertellen of broers of zussen.

ik heb al eerdere miskramen gehad en als niemand weet dat je zwanger bent komt het voor hen bij het vertellen heel hard aan dat je zwanger was, maar niet dat je nu verdrietig bent.

Daarnaast als je familie het wel weet en je verzoekt ze dringend hun mond te houden, gaan zij het wel alvast met je vieren, daardoor voelde ik me meer zwanger en was ik minder bang voor wat er misschien weer zou komen.

je moet uiteraar doen wat je zelf prettig vindt, maar het bespaart je denk ik de gesprekken die je vanmiddag hebt gehad. En een echte moeder... weet na 4x bellen echt wel dat er iets met haar dochter aan de hand is hoor.. ze voelt het! ;)

succes!!
 
ik denk dat ik op dit moment tussen de 6-8 weken hang maar heb geen idee meer wanneer ik voor het laatst ongi ben geweest. weet dat wij de 18-10 de sleutels hebben gehad en dat ik het er vlak daarna nog een x geweest ben maar wanneer al schiet je me lek.

het is de bedoeling dat wij dit weekend naar mijn ouders gaan en het daar dan gaan vertellen.
maar ben eigenlijk nog steeds opzoek naar een leuke manier er zijn zoveel leuke dingen om het te kunnen vertellen dat je gewoon niet meer weet hoe je het moet doen.

in mei heb ik een miskraam gehad en deze in mijn eentje (en natuurlijk met mijn vriend) geprobeerd te verwerken. 2 weken na mijn miskraam zat ik bij mijn ouders thuis aan tafel gezellig te eten met mijn hele familie en toen zei mijn zusje dat zij wat moesten vertellen en toen begon ik heel hard te huilen en ben ik van tafel weg gelopen om na buiten te gaan om een sigaretje te roken mijn broertje zo lief als ie altijd al is kwam vragen hoe en wat er aan de hand was
mijn broertje was heel begripvol en mijn ouders waren een beetje boos dat ik het hun niet had verteld
dus was een hele rare situatie (me zusje kwam met goed nieuws ik met slecht en me ouders werden boos en me broertje probeerde de boel een beetje te sussen)

heb het ook toen ik het wist gelijk aan mijn broertje verteld die is gelijk in z'n auto gesprongen en na de prenetal gereden en iets minder dan een uur later stond ie hier op de stoep hahah
 
ah wat een lieve broer!!!
wil het zoooooooooo graag aan me moeder vertellen maar helaas is ze niet meer onder ons...maar als ze had geleefd had ze het zeker als 1 van de eersten geweten!
succes morgen met je intake en veel plezier donderdag met je echo!!! en natuurlijk met vertellen aankomend weekend!
Liefs
 
thanks meis

mijn broertje is zijn gewicht in goud waard
zal hier denk ik alles in kleuren en geuren vertellen als alles goed is.


jij veel strekte ik weet niet hoe het is om geen ouders meer te hebben maar merk aan mijn vriend die allebei zijn ouders in korte tijd is kwijt geraakt dat hij het er nu moeilijker mee heeft dan anders

kusss
 
Kom effe hier meekletsen hoor. Ben wel een juni mama, maar het is daar zo rustig. hahahah. Ik zou mijn mond dus echt niet tegen mijn moeder kunnen houden hahahah. Die wist het gelijk na de positieve test al. Maar wij hebben ook moeten dokteren en zij wist dus dat we (weer) bezig waren. Ik moest de oudste toch ook ergens kwijt met alle ziekenhuisbezoekjes. Bij de eerste wist ze het ook gelijk. Mijn vader en moeder wisten toen ook dat we aan het dokteren waren. Helaas heb ik mijn vader nooit meer kunnen vertellen dat het gelukt was. 1 jaar en 1 week na zijn overlijden is ons zoontje geboren.

Ik zou zeggen, lekker je moeder bellen en het vertellen.
 
hoi, ben van de mei-mama's maar ik heb het mijn moeder ook alle keren gelijk verteld. met mijn eerste kon ik ook niet wachten en heb het verteld toen ik 6 weken was, in maart heb ik het ook gelijk verteld maar was buitenbaarmoederlijk helaas en nu wist ik het ook met 4 weken al omdat ik mijn cyclus heel nauw in de gaten moest houden. heb haar huilend gebeld toen ik positief teste, ik denk dat je je moeder dat soort dingen altijd wel snel moet vertellen maar dat is mijn mening. ik heb in elk geval veel aan haar steun, succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan