kinderdagverblijf

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ik ben alweer twee ochtenden aan het werk geweest na een verlof van bijna een half jaar. Ik had een heleboel dagen opgespaard en heb die allemaal aan m'n kereltje besteedt. Toch kan ik het niet helpen dat ik me ontzettend schuldig voel tegenover hem dat ik zonodig weer wil werken. Dit komt ook omdat het op het kdv nog niet zo lekker ging. Gelukkig vandaag ging het weer een beetje beter met hem. Hij moet nog erg wennen aan harde onverwachte geluiden en zijn nieuwe omgeving. Het zal ook wel goedkomen maar op dit moment ga ik nog niet lekker naar mijn werk. Wie heeft hier ook ervaring mee? Ik ben erg benieuwd of andere mamma's dat ook zo ervaren.

Liefs Renate
 
Hoi,

Ik ben altijd leidster geweest op een kdv. Ik heb sinds 4 maanden een zoontje en ben thuisblijfmoeder. Ik heb dus geen ervaring met het wegbrengen van mijn kind, maar wel met wegbrengende moeders en mijn eigen moedergevoelens hier nu over.
Ik heb afgelopen zaterdag m'n zoontje voor 't eerst een dagje bij zijn opa en oma gebracht. Zijn vader en ik zijn een dagje wezen winkelen. Ik had hier de grootste moeite mee, zat te huilen in de auto, maar na een telefoontje om te horen hoe het ging was 't wel oke.
Goed, ik kan je als ''ervaringsdeskundige'' wat betreft wegbrengende moeders wel wat tips geven. In de 6 jaar dat ik als groepsleidster heb gewerkt heb ik 1x mee gemaakt dat we hebben geadviseerd om een andere opvang-oplossing voor dat kindje te bedenken. Maar dit was een kindje van 1 1/2 jaar en kwam maar 1 dag in de week, dat is een rot leeftijd. Dus het komt eigenlijk altijd wel goed. Aan jou als moeder wil ik zeggen, schroom niet om te bellen. Al bel je 10x op een dag, daar zijn de leidsters ook voor, het heeft voor jou totaal geen zin om met pijn in je hart op het werk te zitten!! Het is tenslotte jouw kindje die in je in vertrouwen weg brengt, dus heb jij ook alle recht om te bellen!!
Heel veel sterkte, ik begrijp een beetje hoe je je voelt. Maar het komt echt allemaal wel goed!! Soms kost het gewoon een beetje meer tijd, maar dat kan je dan toch ook wel weer vleien ;-)

Groetjes Kirsten
 
He hoi,

Ik moet mijn meisje morgen voor het eerst wegbrengen en begrijp zo goed hoe jij je voelt!!! Ik heb nu al buikpijn... Bovenstaande reactie doet mij op voorhand dus al veel goed, wat ben ik af en toe toch blij met dit forum.

Veel sterkte,

groetjes, Jootje
 
Erg bedankt voor de reactie dat was ik net even nodig.
Het is gisteren en vandaag goed gegaan op het kdv. Gisteren toen ik hem kwam ophalen was hij lekker met de babygym aan het spelen. Het is een fijn gevoel als je weet dat hij het naar zijn zin heeft. Ik voelde me helemaal schuldig.
Ik vind dit forum ook helemaal geweldig. Er zijn altijd mamma's of pappa's die hetzelfde meemaken als jij en dan is het fijn als je daar gedachten over kan uitwisselen.
Ik heb het zelf nog wel een beetje moeilijk doordat ik helemaal in een nieuw ritme moet komen. Werken, huishouden, kindje en je partner nartuurlijk. Het valt me nog allemaal niet mee. Maar ja ik ben ook nog maar net weer begonnen.

Groetjes Renate
 
Hoi moeders,

Ik ken het gevoel. Mijn zoontje is nu ongeveer 8 keer geweest en ik begin er nu ook aan te wennen. Mijn zoontje is al lang gewend hahahaha Hij vermaakt zich daar op en top. Eet goed en  slaapt goed. Wij ouders hebben het er vaker moeilijker mee dan het kindje zelf. Bij de eerste paar keren wegbrengen zat ik met tranen in de auto hoor!
Hoort er allemaal bij denk ik dan maar. Wel bel ik altijd even rond de middag, even horen hoe het gaat.

Succes en alles went!

Groetjes Celie
 
hallo allemaal,
ik heb zelf ook in een kinderdagverblijf gewerkt, nu ben ik thuisblijfmoeder van een dochtertje van 16 maanden.
Er zijn heel wat moeders die als ze hun kind voor het eerst komen brengen, huilend de deur weer uit gaan, je bent echt niet de enige.
Logisch ook, je bent al die tijd lekker bij je kind geweest en nu moet je hem "afstaan" aan een vreemde, je zult zien dat het bij een tweede makkelijker gaat, dan ken je de situatie en de leidsters al.
Maar het feit dat je moeite hebt met afscheid nemen is eigenlijk alleen maar goed, dat betekend dat je een goede hechte band hebt opgebouwd met je kind. Naar mijn mening zou het veel gekker zijn als je de eerste keer zonder enig gevoel je auto in zou stappen.
En het wordt voor je kind steeds bekender dus leuker, hij/zij leert de kindjes en leidsters kennen en zal echt vriendjes maken.
 
Ik heb 20 weken zwangerschaps verlof gehad,  toen ik weer geen werken heeft mijn man haar weggebracht en ik haalde haar op. Ze had een paar oefendagen gehad en twee hele dagen, dus ik was het al een beetje gewent.
Ik vind het heerlijk als ze er is. Ze heeft het naar haar zin en als er wat is ben ik in 5 min bij haar. Het wegbrengen lijkt me wel vervelender dan het ophalen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan