kinderen, leuk?

hoi

ik ben het helemaal eens met het laatste berichtje. schamen jullie je niet?!!!!
Jullie hebben het grootste geschenk ter wereld gekregen en nog is het niet goed. ik ben een bewuste thuisblijfmoeder en heb niemand die mijn kind op kan vangen. ik heb hier dan ook geen problemen mee. jullie hebben er zelf voor gekozen om deze kinderen op de wereld te zetten dus neem je verantwoording! zorg voor hun alsof het het meest breekbare ter wereld is. maar ja er zijn altijd mensen die niet zien hoe goed ze het hebben tot dat ze het kwijt zijn. snappen jullie dan niet dat deze kinderen totaal afhankelijk zijn van jullie?! en je dus nodig hebben bij alles wat ze doen ook al lijken ze zo zelfstandig. ik wil jullie straks weleens horen als jullie kinderen oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te maken. organiseren jullie dan een eigen forum voor moeders met het lege nest syndroom? je moet goed beseffen dat alles wat je nu doet een enorme impact heeft op de verdere ontwikkeling van jullie kinderen. ik zelf was met de leeftijd van 6 jaar een sleutelkind en zag mijn ouders alleen als ze thuis kwamen eten. het eten dat ik notabene had staan koken zodra ik thuis kwam van school en het verdere huishouden had gedaan ja je leest het goed ik was met 6 jaar verantwoordelijk voor het runnen van een huishouden van 3 mensen alles!!!
omdat ze er zo nodig een cariere op na moesten houden en eigenlijk geen tijd hadden voor een kind.
ook als mijn ouders thuis kwamen en ik wilde wat vragen of vertellen was het van nu even niet papa en mama willen even iets voor zich zelf doen.
mijn dochter merkt het meteen als ik er even met mijn hoofd niet bij ben ze wordt dan opstandig gek hé. zou het niet zo kunnen zijn dat jullie kinderen zo 'lastig' zijn omdat ze merken dat mama liever in de sauna of iets dergelijks zou hangen kijk eerst eens naar je eigen gedrag voordat je je kinderen de schuld geeft voor het feit dat je nergens aan toe komt of tijd voor jezelf hebt. die kinderen zijn jezelf maak er dus iets moois van ipv allen maar te zeuren. iedereen is weleens moe maar je moet door of je wil of niet. dan kun je maar beter zorgen dat het leuk is anders wordt het inderdaad een sleur maar dat heb je dan wel aan jezelf te wijten en niet aan de kinderen. ik hoop dat jullie wat verstandiger zullen zijn dan mijn ouders, want die hebben mij namelijk al 8 jaar niet meer gezien. ze hebben mijn huwelijk gemist en de geboorte van mijn dochter ik ben nu weer zwanger en ook deze geboorte zullen ze niet meemaken daar zal ik wel voor zorgen ze hebben de titel ouder niet verdient laat staan de titel grootouder. is dat soms wat jullie willen in de toekomst gan dan vooral zo door
 
Ik ben het met beide stellingen eens. Tuurlijk is een kind het mooiste wat er is en moet je er heel blij mee zijn als je er een(of meerdere)hebt.En dat zijn we natuurlijk ook allemaal, niet waar. Maar... dat neemt niet weg dat je het op z'n tijd best wel even helemaal gehad kan hebben. Ik kan mijn kinderen gelukkig af en toe naar mijn(schoon-)moeder brengen om even wat voor mezelf te doen. En dat kan variëren van even allen boodschappen doen tot rustig op de bank een boek lezen want wat is daar mis mee een beetje tijd voor jezelf. Maar als je in een situatie zit dat je je dat niet kan veroorloven dan kan dat goed lastig zijn. Ik wil hier eigenlijk alleen maar mee zeggen dat je niet zo snel klaar moet staan met een oordeel. We zijn namelijk ook niet allemaal hetzelfde!!! Echter als het echt te zwaar voor je wordt dan moet er misschien gedacht worden aan hulp van buitenaf want dat is natuurlijk altijd beter dan niks doen en denken dat je faalt. Sterkte!!!!
 
Ik vind de reacties van de twee dames die claimen dat je niet mag klagen absoluut overtrokken. Ik kan me voorstellen dat als je in je jeugd iets meegemaakt hebt, je dat in je volwassen leven probeert te compenseren, maar val er anderen niet op aan dat ze behoefte hebben aan ruimte voor zichzelf.
Persoonlijk ben ik een betere moeder als ik ook mijn eigen dingen heb. En als je daardoor een Betere Moeder kan zijn, is dat dus positief. Voor je kinderen. Mijn kind (en ik ben zwanger van de tweede) zijn het mooiste in mijn leven, en mijn waardering en liefde voor hen en het ouderschap wordt er niet minder op als ik ook af en toe aan mezelf denk.

 
Ach kom op. Dat je wat tijd voor jezelf zou willen dat kan je willen ja, maar je moet niet op je kinderen afgeven omdat ze er zijn. Want daar lijkt het potverdorie toch sterk op. Mevrouw heeft last van het moeder zijn. Jammer dikke pech je kan ze niet terug stoppen. Ze zijn er niet om op af te geven.
En ja als ze er niet meer zijn dan weet je pas wat je mis. Maar dit zou erg triest zijn.

En in mijn overtuiging heeft het niks met je jeugd te maken hoor. Het heeft met je waardering voor het jong leven te maken, respect dat je iemand om je heen heb en dat dit je gegund is.
Wordt eens wakker dames!

 
Er is al veel geschreven maar ik kan het niet laten om ook wat te schrijven.
Dames, dit lijkt veel op de discussie over huismoeder-werkende moeder. In beide gevallen ben ik van mening dat een gelukkige moeder een betere moeder is, extreme gevallen daar gelaten. Natuurlijk zijn er ook moeders die echt egoïstisch zijn, maar de meesten van ons willen het beste voor onze kinderen en als we daarbij soms ook aan ons eigen welzijn moeten denken, dan moet dat gewoon kunnen zonder commentaar van andersdenkenden. Waarom kunnen we hier niet gewoon ons gevoel uiten en bij onszelf blijven? Als je een andere mening hebt, vertel dan over jezelf maar ga niet op een ander afgeven (over futiliteiten als taalfoutjes?!?) alsof je beter bent dan een ander. Volgens mij begrijpen we allemaal wat er bedoeld wordt, toch?
Voor het anoniempje die dit onderwerp heeft gestart: ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ik heb weleens zin om gewoon weg te lopen en een paar dagen niet terug te komen. Maar het moedergevoel overwint altijd, niet dat ik het ooit zou doen hoor. Soms helpt het al om er gewoon over te praten en dat heb je dan ook gedaan. Lezen dat er meerdere moeders zijn met deze gevoelens moet ook wel lekker zijn. Aanvallen kun je altijd verwachten, er zijn gewoon nog heel wat mensen die last hebben van korte tenen en paranoia ;)
Het goede nieuws is: de kinderen worden groot en binnen de kortste keren zou je willen dat je kids wat meer tijd met je willen doorbrengen, want dan hebben ze het veel te druk met zichzelf! Dus voel je vooral niet schuldig als je af en toe wat tijd voor jezelf neemt of wenst, want soms komt het er nieteens van. Blijf intussen van je kids èn van je leven genieten, want er is zoveel moois waar we dankbaar voor mogen zijn.
Groetjes van Natascha.
 
Nou ik vind in ieder geval dat ieder geval apart is. En iedereen doet het op z'n eigen manier. En is het zo raar dat een moeder tijd voor zichzelf wil hebben. Sommige doen net of dat de kinderen het enige op de wereld is. Maar kijk gewoon eens rond er zijn nog meer dingen dan alleen het moederschap.
En geloof maar iedereen die op deze site zit wil het beste voor z'n kinderen. Want anders zitten ze hier niet op. En ik kan voor mezelf zeggen dat als ik iets voor mezelf doe dan ben ik gelukkiger en mijn kinderen ook en ze worden er heus niet slechter van. Erg overdreven hoor je kinderen terug kunnen stoppen, ik geloof niet dat het daar om gaat.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan