Kinderwens & partner

Mijn partner staat wel helemaal achter onze kinderwens, maar wil niet weten wanneer ik vruchtbaar ben etc. Hij ervaart dat als een druk die hij niet prettig vindt. Ikzelf vind het juist wel fijn, dus ik doe ovulatietesten, maar deel de uitslag niet met hem. Voor hem is het een beetje "als t komt is t goed" en ik zoek de controle. Dat neemt niet weg dat wij allebei heel graag een kleintje willen.
 
Hier ook een man die zei 'liever per ongeluk dan plannen'.   Toen ik doorvroeg gaf hij aan het gewoon heel spannend te vinden om die keuze bewust te maken. Als het per ongeluk gebeurde hoefde hij zich er alleen maar op aan te passen. Echt een mannen logica...  
Hij was er wel duidelijk in graag een kindje te willen. Inmiddels is onze wurm alweer bijna 1 jaar oud en hij is echt heel gek mee. 
Ik heb overigens wel mijn vruchtbare dagen in de gaten gehouden. Maar ik had vanuit mezelf ook altijd meer zin rond deze tijd. Dus het was voor mij bijna onmogelijk om het niet te weten, haha.
 
Hier ook een vriend die snel een prestatiedruk ervaart en dus er niet iedere dag erg bewust mee bezig wilt zijn. Ik temperatuur en hou mijn cyclus goed in de gaten, dus ik weet wanneer ik op mijn vruchtbaarst ben en zorg ervoor dat we tijdens die dagen wat meer ons best doen ;-) ik ging laatst heel subtiel met mijn benen omhoog liggen, wat hij dan toch wel weer schattig vondt... Ik denk dat wij vrouwen er gewoon wat meer bewust mee bezig zijn omdat het ons lichaam is waar het allemaal plaatsvindt. Hij wilt het gewoon leuk en speels houden en afwachten... nou scheelt het inderdaad dat die leuke en speelse periode vooral de vruchtbare dagen zijn voor mij, net als wat Mrijk hierboven zegt..
Een forum zoals dit waar wij dan wel ronduit kunnen praten is erg fijn! Ik merk trouwens wel dat hij de laatste tijd veel liever is tijdens en na het klussen.. misschien dus toch ook een andere lading voor hem gekregen inmiddels.... :)
 
Ik had ongeveer de zelfde situatie. Mijn vriend zei in mei stop maar gewoon met de pil en dan doen we het gewoon veilig. Dit hebben we ook 2 maanden gedaan. Begin deze maand zei ik dat ik toch wel heel graag een kindje wil en je zoiets nooit helemaal perfect kan plannen. Nu zei me vriend rond me vruchtbare periode zelf ineens dan gaan we er gewoon voor. 


misschien zelf het gesprek nog eens aanknopen? Ik vind het nu ook echt leuk dat me vriend zelf zelf kom we gaan een baby maken haha. Ben 27 hij is 34 dus ook de leeftijd er wel naar. Hij had het ook wel eens gezegd al zou het gebeuren dan vind ik het niet erg
 
Haha ja precies deze mannen-logica, dat maakt me soms onzeker. Blij inderdaad dat we hier lekker alles kunnen delen!
Ik weet dat hij het graag zou willen, alleen dat plannen blijft toch een dingetje. Maar aangezien hij heel bewust weet waar hij mee bezig is, ook tijdens mijn vruchtbare dagen (ik ben hier naar hem ook gewoon open over wanneer etc!) gaat het uiteindelijk wel goed komen!:)
Ik ben wel blij om te lezen dat ik niet de enige ben! (En dat er dus meer van dit soort mannen rondlopen haha)
 
Grappig, bij ons is het juist andersom. Mijn man wil heel graag een kindje en is er helemaal klaar voor. Ik wil het ook graag, maar vind het zo spannend om er echt voor te gaan! Dan krijg ik gedachten of ik er wel klaar voor ben en of ik het wel echt wil.. dit terwijl ik eerder al bezig was met zwangerschaps vitaminen uitzoeken en we al volop namen hebben. 
Ik verwacht dat het bij mij gewoon angst voor het onbekende is en daarnaast de spanning van “nu gaan we er echt voor”, als het eenmaal zo ver is, is er namelijk geen weg meer terug ;) ik denk dat dat ook maakt dat hij het wel prima zou vinden als je ongepland zwanger wordt, dan is er geen weg meer terug en moet je je er wel op aanpassen. Ik herken dat wel een beetje... 
Wij praten er veel over. Begin juli ben ik gestopt met de pil en we gebruiken nu nog even condooms om mijn cyclus te polsen. Maar nog steeds word ik nerveus van de gedachte om helemaal niks meer te gebruiken. Misschien ook herkenbaar voor meer vrouwen?
 
 
Ik zat een beetje in het zelfde schuitje. Was gestopt met de pil zodat mijn lichaam kon ontpillen, we deden het met condoom op de vruchtbare dagen. Ik was er al langer klaar voor, maar moest geduldig wachten.. tuurlijk vond ik dat soms moeilijk, maar ik vind dat je er allebei 100% achter moet staan als je voor een kindje wil gaan. 
Ik dacht als ik nu zwanger wordt is hij misschien niet zo blij als ik. Of vertrouwd hij me niet meer. Hoe lastig wachten soms is. Tot hij pas geleden met me naar boven ging en een confetti kanon afschoot en de kamer vol met kaarsen had versierd en blauw en roze slingers. Pakte hij me vast en zei ik wil er nu echt voor gaan. Nu is vrijen samen ook echt leuk en zijn we allebei happy als het zo ver mag komen. 
Ik was zo ontzettend blij toen :) 
denk dat geduld echt loont hoe moeilijk soms ook! Succes en hoop dat jouw man ook met een lief startsein komt. 


liefs m 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan