Kinderwens en overgeefangst/emetofobie

Wat lief jullie reacties! Ik merk inderdaad dat de wens ook steeds groter wordt dan de angst. Mijn moeder is niet echt misselijk geweest, ze vond zwanger zijn het leukste wat er is haha. Ik heb binnenkort wel een gesprek bij de POP poli, ook omdat ik medicatie gebruik. Ben benieuwd wat daar uit komt. Dank jullie voor alle tips ook!
 
Hallo,
Ik heb ook emetofobie en zag ook enorm op tegen het zwanger zijn. Nu ben ik de hele zwangerschap niet misselijk geweest en heb ook niet overgegeven. Ben er zo doorheen gefietst.
 
Ondertussen een kleine van 13 weken die heel veel spuugt. Flinke reflux. In het begin had ik steeds een schrik moment als ze begon te spugen, nu heb ik daar helemaal geen last meer van.
Wel zie ik enorm op tegen het moment dat ze gaat spugen als ze groter is en vast voedsel krijgt. Hopelijk kan ik dan beter tegen, maar dat zie ik dan wel weer. Ze heeft ook een papa hahaha!?
 
 
 
 
Ik heb ook emetofobie.
Maar de eerste 3 zwangerschappen niet misselijk geweest of overgegeven.
Bij de laatste zwangerschap 9 maanden ziek geweest en wel moeten overgeven.
Maar toch vond ik dat overgeven anders dan tijdens buikgriep bv ik weet niet hoe het komt dat ik het anders vond.
Ook als een van de meiden zeg ik ben misselijk zit ik al tegen het plafond aan.
Vind het al heel wat nu dat ik er bij durft te staan als een van de meiden overgeeft.
?
 
Ik ben blij dat ik me niet alleen hoef te voelen en dat het heel herkenbaar is bij velen. Hier ook een emotofoobje. Vandaag ben ik kieskeuriger dan ooit op eten (waarvoor ik al vaak een uitleg heb moeten geven hoewel ik nog niet zwanger ben)
Ik heb recent mijn probleem aan de gyne aangegeven, omdat dit men hoofd sust dat iemand aangeeft er zijn middelen die mogen genomen worden. Gyne gaf aan dat je nooit weet hoe de zwangerschap zal verlopen, hopen op het beste kon ik enkel doen volgens hem. Toch gaf hij aan dat middelen mogen genomen worden dus dat stelde me gerust...
We weten pas wat het gaat zijn als we er effectief voorstaan en ik moet eerlijk toegeven, het geen controle hebben over de situatie ligt me moeilijk, maar ik hou me vast aan de gedachte dat dit ook overgaat en we iets moois in de plaats krijgen! 
Ik heb collega's die ook panisch waren en gwn misselijk zijn geweest zonder meer... ik merk wel dat degene met veel stress vaak het lastiger hebben. Zus was enorm stressig tijdens haar zwangerschap door jobissues en zij moest regelmatig spugen... Rust in je hoofd = rust in je lijf dus dat neem ik wel mee (al lukt het niet altijd even goed ?)
Ik wens je alvast een vlekkeloze, letterlijk en figuurlijk, zwangerschap!
 
Hier geen echte emetofobie, maar wel bang voor overgeven. Altijd al geweest. Ik heb er niet zo heel lang bij stil gestaan voor mijn zwangerschap, al hoopte ik het beste. Ik zat helaas op het randje van de extremen en heb heel veel gespuugd. Ik ben er echt heel ziek van geweest. Toch overheerste de kracht altijd de angst, ook al was het niet fijn. Na wat zoeken vond ik medicatie die redelijk aansloeg! Inmiddels aan het einde en de baby kan ieder moment komen. Nu weer af en aan misselijk, maar niets vergeleken met het begin. Zo erg als ik overgeven vond en vind, heb ik geen seconde spijt van de zwangerschap! Laat je niet weerhouden, daarvoor is het veel te bijzonder, ze kunnen veel medicatie mocht je de pech hebben die ik had! Maar ik hoor ik vaak zat dat het erg meevalt met misselijkheid! 
 
Terug
Bovenaan