Kinderwens uitstellen of hart volgen?

R

Raisethemwild

<p>Hi lezers, </p><p>Ik ben nieuw hier en heb een vraag. Mijn partner en ik willen ontzettend graag onze kinderwens in vervulling laten gaan. Veel gesprekken gehad samen, al lang naar uitgekeken naar het moment waarop het voor beiden goed zou voelen en here we are. We hebben in november nog een maandje met "bucket list"-dingen gepland, en daarna willen we heel graag beginnen met proberen.</p><p>Gelukkig zit het met onze relatie hartstikke goed, fijn huisje, allebei een vaste job, helemaal op één lijn samen voor wat betreft ons toekomstbeeld.. Maar nu ben ik een paar weken terug overspannen geraakt en ik twijfel opeens enorm over mijn huidige baan. Eerlijk gezegd zie ik het ook helemaal niet zitten om terug te keren wegens de belachelijk hoge werkdruk. Ik zit nu ziek thuis om te herstellen van mijn spanningsklachten, maar het maakt me zo verdrietig dat zoiets precies nu moet gebeuren. Opeens voelt alles weer onzeker.</p><p>Mijn partner zegt dat we ons geluk niet af moeten laten hangen van mijn huidige werksituatie, dat er voor alles altijd een oplossing is (de schat) en dat we het -in het worst case scenario- wel tijdelijk van zijn salaris kunnen rooien als het zou moeten. Ik voel in mijn hart dat ik dit óók geen reden wil laten zijn om onze kinderwens uit te stellen, maar mijn verstand zegt dat het nu ook niet zo fair is tegenover mijn werkgever om nu eens gezellig in verwachting te raken, als het ons überhaupt zo snel gegund zou zijn. En ik ben ook nogal bang dat mijn omgeving er iets van vindt, niet kunnen werken maar wel zwanger worden.. Niet dat meningen van anderen ertoe zouden moeten doen, maar toch houdt het me bezig. </p><p>Ik kan wel een hart onder de riem gebruiken om eerlijk te zijn, zit er ontzettend mee in mijn maag. Heeft iemand toevallig voor een vergelijkbare keuze gestaan of een eerlijk advies? </p><p>Liefs! </p><p> </p><p> </p>
 
Ik zou het zeker niet in de weg laten staan nu. Je hoopt natuurlijk dat je snel zwanger zal raken, maar je weet niet hoe het loopt. Het kan ook zo een jaar of zelfs langer duren. Zo te horen steunt je vriend je door dik en dun dus dat komt dan zeker allemaal wel goed. En er is werk genoeg, dus al zou je niet meer je huidige werk willen doen, dan vind je waarschijnlijk wel snel nieuw werk. Ik snap je wel hoor dat je het niet fair vind tegenover je collega's en iedereen zal z'n woordje wel klaar hebben staan als het jullie wel snel gegund is. Maar probeer je daar niet te druk over te maken. Het gaat om jullie geluk!
 
Het klopt dat je niet weet hoelang zwanger worden zal duren en daarbij kunnen je ook nare dingen overkomen als je al een kind hebt.
Wat doe je dan? Erdoorheen bikkelen en verder met je leven. Het is nooit een goed moment om een kind te "nemen". Er zullen altijd wel dingen zijn die niet optimaal zijn. Dus het beste kun je denk ik gewoon erin duiken en dealen met leven zoals het gaat. Succes!
 
Wij hadden vorig jaar rond deze tijd net alle 2 onze baan opgezegd om ons hart te volgen en naar de andere kant van het land te verhuizen. Mijn man had er een baan, ik niet. Toen ik mijn eerste sollicitatiebrief aan het schrijven was was de zwangerschapstest ineens positief! Oeps, veel onzekerheden met nog geen vaste woonruimte, geen baan etcetera. Nu een jaar later mama van ons dochtertje, een huis gekocht hier en nog steeds hard aan het solliciteren. Maar zo blij met onze keuze en ons dochtertje. Gewoon er voor gaan, je kan niet alles plannen in het leven, en de dingen die je overkomen zijn vaak zo leuk.Wel zorgen dat je jezelf mentaal goed voelt, want dat heb je tijdens en na je zwangerschap wel
nodig!
Succes!
 
Als jij oplaadt van je kinderwens en het jou juist positiviteit geeft, dan zie ik niet hoe dat überhaupt te vergelijken is met iets van je baan als in hoe kun je ziek zijn en niet kunnen werken maar wel aan een kind beginnen? Dat staat in mijn ogen totaal los van elkaar, als ik er even vanuit mag gaan dat de kinderwens dus ook niet het geen is waarop je leeg loopt. Dat zou ik sowieso echt heerlijk loslaten.
 
Ik zeg niet dat wij in dezelfde situatie zaten, maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Mijn partner en ik hebben beide in januari corona gehad en zijn daar nog niet van hersteld en nog niet volledig aan het werk. We wilden ook graag een 2e kindje, maar is dit dan wel het goede moment?

Wij kwamen tot de conclusie dat er altijd wel wat is en wanneer is dan wel een goede moment? Er waren ook genoeg redenen om er nu juist wel voor te gaan, net als bij jullie.

Tijdens mij eerste zwangerschap is mijn partner gestopt bij zijn werkgever. Slechts een paar maanden gewerkt, maar totaal niet zijn ding. Lang verhaal kort... Uiteindelijk is dat ook goed gekomen, zonder veel problemen. Hij is na de geboorte van ons dochtertje 2 maanden thuis geweest en we hadden niet anders gewild!

Inmiddels ben ik trouwens 16 weken zwanger, hartstikke blij en met ons gaat het steeds beter. Ook veel leuke reacties, al merk je soms dat je er toch bij 'moet' vertellen dat wij het ook spannend vinden in onze situatie. Ik hoop dat jullie ook een goede keuze kunnen maken. Denk vooral aan wat jullie zelf willen en niet wat een ander zal denken!
 
Ik denk dat dit heel persoonlijk is en ook afhangt van hoe je je zelf voelt. Zelf ben ik drie jaar geleden thuis komen te zitten met een burn-out. Gedurende de ziektewet zijn mijn werkgever en ik overeengekomen dat ik daar zou stoppen. Na 8 maanden ben ik bij een nieuwe werkgever begonnen maar al tijdens de proefmaand merkte ik dat ik er nog niet klaar voor was (voor werk). Uiteindelijk heb ik 1,5 jaar thuis gezeten. Ik vond zelf dat ik er op dat moment niet klaar voor was om moeder te worden ondanks dat onze wens ontzettend groot was (en is). Ik had dusdanige klachten dat ik vond dat ik hier eerst zelf aan moest werken voordat ik een goed voorbeeld zou kunnen zijn voor mijn kind. Uiteindelijk hebben we gaandeweg besloten dat we er voor zouden gaan. Ik had nog geen vaste baan en therapie liep nog maar nu voelde ik wel dat ik er meer klaar voor was (ben je er ooit helemaal klaar voor?) Helaas zijn wij na een jaar proberen in een medisch traject beland en natuurlijk denk ik dan wel eens "waren we maar eerder begonnen.." maar ik kan de tijd helaas niet terug draaien. Ik was overigens al wel veel eerder met de pil gestopt omdat het enige tijd kan duren voor je cyclus weer regelmatig is.

Ik denk dat het het belangrijkste is hoe jij je er zelf bij voelt. Als jij je er goed bij voelt zou ik er voor gaan. Ik zou je beslissing niet af laten hangen van je werkgever of je omgeving. Uiteindelijk hebben andere mensen toch wel een mening. Wat jij en je partner ervan vinden is het aller belangrijkste! Jullie zullen het uiteindelijk samen moeten doen. 

Betreft je baan zou ik sowieso niet blijven als je er niet gelukkig van wordt of je er niet op je plek voelt. Twijfel je nu over je baan omdat je overspannen ben geraakt of twijfelde je al eerder? Oftewel is het een momentopname of speelt het al langer?
En inderdaad werk is er genoeg. De vraag is dan eerder wanneer op zoek wil naar een nieuwe baan. Ga je nu op zoek zodra je je beter voelt met de kans dat je zwanger raakt en in het ergste geval je contract dan niet verlengd wordt en je op zoek moet naar een andere baan. Of blijf je zitten waar je nu zit, probeer je zwanger te raken en ga je na je zwangerschap op zoek naar een nieuwe baan. 

Ik wil je vooral mijn mening/beslissingen niet opdringen. Doe waar jij je goed bij voelt! Mocht je nog iets van me willen weten dan vraag maar raak! 
 
Meid, onthou altijd wat er écht belangrijk is in het leven. ? Je gezin, kindje, partner, geluk. Je baan is een invulling, je werkgever iemand die je salaris betaalt. Hij overleeft het wel. En omstanders hebben altijd een mening.

Ga ervoor. ❤
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan