Hai Marije,
ik wilde nog reageren op je verhaal, maar was er nog niet aan toegekomen.
Lief dat je ook schreef. T Is best wel wat om te verwerken, zeker als het ook allemaal zo lang duurt.
Ik had vrijdag de echo gehad dat het kindje niet meer leefde, maandag naar gynacoloog en toen dinsdag de currettage al. Dat is vrij snel allemaal, volgens mij. Ons kindje leefde bij de echo al een week of twee niet meer en ik bloedde niet.
In het ziekenhuis was iedereen erg lief. De narcose viel mee, vooral de dinsdag erg moe, maar verder niet heel veel last meer van gehad. Nu nog buikpijn in mijn onder buik, als het goed is gaat dat gauw over. Bloeden ook bijna niets.
Mentaal vind ik het wel moeilijk. We leefden er al naar uit. Wij hebben een jong gezin, meisje 5,5, jongen bijna 4 en meisje 15 mnd, maar dat vonden we juist zo leuk. Het troost wel dat onze jongste nog half baby is. Ze loopt nog niet e.d.
We hebben wel veel steun, dus ik kan er goed over praten. Iedereen reageert erg lief, ook voor oppas kinderen e.d.. Even rust na die tijd is goed.
Nu ben ik aan het proberen weer zin te maken om gewoon de dagelijkse dingen te gaan doen. Dat zal best even zijn tijd nodig hebben, omdat je en lichamelijk en geestelijk nog niet fit bent en verdriet hebt om het kindje. Mijn balkje is vol. Sterkte maandag, laat nog even horen hoe het is. Ik zal nog een keer lezen volgende week. Annelies.