kindje verloren

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Helaas weet ik ook wat het is als je, je kind moet afstaan. Ik was precies 5 maanden zwanger toen  onze zoon Reno*  werd geboren. Hij leed aan het lemon-sign syndroom. Dit wilde bij hem zeggen dat hij een openrug had maar dan wel een grote opening, de helft van zijn kleine lichaampje. Hierbij had hij ook nog een waterhoofd. Dit hield in het kort in dat hij een kasplantje zou zijn en niet zou weten dat hij zou leven. Hij zou alleen maar pijn kennen, en alleen maar de ene naar de andere operatie moeten ondergaan. Ik kon het echter niet over mijn hart verkrijgen dat mijn kindje alleen maar pijn zou kennen en dan nog maar hooguit 4 jaar zou worden. Zo hebben wij op medisch advies de zwangerschap afgebroken.

Wij hebben hem ook laten cremeren en hebben de as uit gestrooid bij een boom die is gesnoeid als een  dolfijn. Zodat we hem toch nog zien "groeien".  

Maar wat ik jullie eigenlijk wilde zeggen is dat ik nu een gezonde meid heb gekregen en dat je inderdaad geen onbezorgde zwangerschap meer zult hebben maar dat het zeker nog de moeite waard is. Wij hadden er voor gekozen om nergens op te testen alleen dan wat onze zoon Reno* had. Ik denk dat je anders alleen maar gek word gemaakt.

Ik wil jullie dan ook allemaal heel veel sterkte wensen.

Liefs Margret

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Lieve Irma,
wat heftig, je hebt afscheid moeten nemen van jullie Andre. Een zo gewenst kindje dat helaas een afwijking had die te heftig voor hem was.
Een heftige bevalling mee moeten maken, terwijl je weet dat je er geen beloning voor krijgt... Tenminste geen beloning waar je voor mag zorgen.
Tuurlijk is jullie mannetje de mooiste van allen! Het is bijzonder om te zien hoe mooi de kindjes al zijn, zo vroeg in de zwangerschap. Toch zou je dat liever niet weten en pas na 40 weken zwangerschap willen zien hoe je kindje eruit ziet..

Helaas ben ik zelf ook mama van een engeltje. Onze Bas* had een afwijking aan zijn nieren. Dit bleek zo heftig dat wij het onmenselijk moeilijke besluit genomen hebben om de zwangerschap af te breken. Na een zwangerschap van 23w4d is Bas* vorig jaar januari geboren. Het troost me om te weten dat we hem pijn bespaard hebben, maar emotioneel kan ik er nog heel veel moeite mee hebben. Er gaat geen dag voorbij dat hij niet in mijn gedachten is.
Ik heb een vlinderpagina voor Bas* gemaakt, hier kan je ons hele verhaal op lezen als je wilt. Het adres is www.basvanbeek.vlindersite.nl
Ik ben zelf ook mee gaan schrijven bij Lieve Engeltjes. Hier schrijven allemaal ouders (voornamelijk) moeders die een kindje verloren hebben. Er zijn verschillende mailgroepen, zodat je je aan kan melden bij een groep die bij jullie verlies (zwangerschapsduur) past. Ik vond en vind  dit heel fijn. De herkenning is enorm. Herkenning die je hier al zegt te merken. Misschien is het een idee om er eens een kijkje te nemen...
Neem verder vooral de tijd voor je gevoelens. Het is niet niks wat je meegemaakt hebt! Het zal zijn tijd nodig hebben om een beetje een plek te krijgen en zelfs dan blijft het moeilijk.
Wij zijn wel gelijk weer gaan proberen om zwanger te worden, onze wens was zo sterk. Helaas hebben we nog een miskraam moeten ondergaan, voordat we weer een goede zwangerschap mochten hebben. Ik ben nu ruim 27weken zwanger. Het onbezorgde is eraf, ik ben nog steeds bang dat ik mijn kindje verlies. Hoewel je verstandelijk weet dat de meeste zwangerschappen goed verlopen, weet ik nu zoveel verhalen van wat er mis kan gaan, dat ik pas echt kan gaan genieten als ik mijn kindje gezond en wel in mijn armen heb.
liefs
Patricia mama van Bas*

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo meiden,

@Patricia, bedankt voor je reactie, ik heb jullie verhaal ook gelezen van jullie prachtige zoon Bas, een ontzettend mooi mannetje. Wat een ontzettend herkenbaar stukje hebben jullie geschreven over "wat we zouden willen". Ik heb een traantje weggepinkt.
Wat fijn dat je weer zwanger bent. Jullie verdienen ook een prachtig gezond kindje!

@ Margret, Ook jij bedankt voor je reactie. Wat lijkt het me ontzettend moeilijk om de beslissing te moeten nemen om je zwangerschap af te breken. Ergens ben ik onze lieve kleine zoon dankbaar dat hij ons die keuze bespaard heeft. Ookal weet je dat je voor je kindje maar een juiste beslissing kunt nemen, om het niet te laten lijden.
Ik heb bewondering voor jullie! Ook krijg ik weer wat hoop als ik hoor dat je een mooie dochter hebt gekregen.

Bedankt meiden!
Irma