Hoi Febeke,
Ik had al gereageerd bij je eerdere topic, welke er nog steeds staat: gericht aan mij bijna onderaan de pagina. Maar goed, dit is mijn verhaal:
Mijn dochter was 13,5 maanden (exact) toen haar broertje werd geboren. Ik vind het geweldig. De zwangerschap heb ik als zwaarder ervaren maar dat geldt volgens mij voor alle 2e zwangerschappen. Ik heb ook veel kritiek gehad. Inderdaad: "Zo dat is wel snel op elkaar" en de ergste vond ik "zeker een ongelukje he?" Het kan nooit zo zijn dat je ze snel op elkaar zou willen. En neem nu, straks heb ik 3 kinderen onder de 3 (mijn dochter wordt in april volgend jaar 3), dat kan ook nooit gepland zijn.
Maar goed, ik vind het erg leuk. Toen mijn zoon een maand of 6 was begon de interactie. Echt geweldig. Omdat ze zo in dezelfde fase zitten is het ook makkelijk, ze spelen met elkaar, vinden dezelfde tv-programma's leuk, willen allebei graag naar de indoorspeeltuin etc. etc. etc. Maar ook voor mij, zelfde eten, allebei schone luiers, zelfde slaaptijden! En dat gaat zo blijven! Dat vind ik er dan weer leuk aan! Mijn overbuurvrouw is ook zwanger van de derde en haar oudste is 8 en haar jongste 4. Daar kan je dus nooit iets mee. Als straks de oudste 12 is wil hij naar de Six Flags of zo, de middelste van 8 naar de Efteling en die van vier doe je het grootste plezier met een speeltuin.
Dus....niets van aantrekken wat anderen zeggen. Ik vind het ook wel weer grappig straks te kunnen vertellen dat er wéér eentje komt. Zwaar zal het heus wel zijn maar ik heb geen vergelijkingsmateriaal en het voordeel is ook dat ze strak snel het huis uit zijn!
Veel succes met je zwangerschap,
groetjes,
voor de derde en laatste keer