Kleine ergenissen en ongemak

Hahahahaha heerlijk te lezen dat ik niet de enige ben!
Inderdaad die opmerking van je man, dat hij toch wel moe is, of pijn of zoals hij gister ineens opmerkte (moet erbij zeggen in beschonken toestand) tja zwangerschap is geen ziekte!
Nee tuurlijk niet, maar als je pijn heb in je bekken en harde buiken hebt, dan voel je je alles behalve prettig.
Als hij er zo nog 16 weken bij moest lopen, dan had hij na 1 kind nooooooooit meer zwanger willen worden. Dusssssssssss.......
Ook hij doet echt zijn best, springt wanneer ik wil en doet veel, maar toen hij dat zei.... Ik kon hem wel!!!!
 
Ja mijn man klaagt ook, dat hij zo moe is. Nou is hij daar zelf schuldig aan, hij moet door de weeks niet zo hard werken. Maar hij neemt als hij thuis komt wel superveel van mij over.
Ik heb hem een paar weken geleden gewoon direct gevraagd of hij mij lui vond. Ik dacht, beter erover gepraat te hebben als het een stille frustratie te laten worden. Hij zei dat hij het niet goed snapte maar zich ook niet in kon leven in hoe ik me voelde. Dat hij dacht dat ik er een wedstrijdje van maakte als ik na hem ook opmerkte dat ik moe was. Tuurlijk weten we van elkaar dat we na een dag werken (thuis of uit) moe zijn, daarom zeg ik ook alleen dat ik moe ben als ik echt niet meer in staat ben tot handelen. Nou al met al wel een gesprek wat voor beiden tot meer inzicht leiden. En toen heb ik nog even lekker al mijn fruistratie over de vermoeidheid en zwangerschapshormonen eruit gehuild, dat lucht nog meer op!
 
Mij heeft het boek 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt' goed geholpen om mijn hormonen te relativeren. Wij hebben er thuis dan ook echt geen problemen over. Natuurlijk erger ik me wel eens (wat ik trouwens ook wel eens doe als ik niet zwanger ben), maar ik kan het relativeren.
En ja, mijn vriend is ook wel eens moe en heeft ergens een pijntje. Logisch toch?

Kortom, mij hoor je me niet klagen over 'mijn vent!!! Ik heb hem hard genoeg nodig en hij is voor mij helemaal super!

Groetjes, Irene
 
Ik heb op zich weinig last van mijn hormonen gelukkig, tenminste niet wat mijn stemming betreft.
En net als julllie is mijn mannetje ook weleens moe en heeft zijn dag niet.

Maar hij is natuurlijk ook "mede zwanger" en ligt s'nachts ook weleens wakker, dat hij nadenkt hoe alles gaan zal lopen strax.
En het is maar goed dat hij er ook mee bezig is, want dat vind ik juist zo leuk, die betrokkenheid.

Maar ik heb verder weinig ongemakken of ergenissen, alleen het werken kan ik soms als een berg tegenop zien.
Zowel mijn dagelijkse werk als huishoudelijk werk.
Maar goed, nog ff volhouden... :)
 
Hoi Allemaal,

Grappig om te lezen dat iedereen het toch op z'n eigen manier mee maakt en ervaart.

Ik heb het allemaal best wel wisselend het ene moment kan ik compleet in de stress schieten en wil het liefste dat alles klaar is en het andere moment denk ik bij mij zelf rustig aan we hebben nog tijd zat. We zijn nu druk bezig met de slaapkamer van mijn zoontje en dit vind ik wel heel erg leuk. We hebben alleen deze week nog vakantie en ik had graag dat alles aan het einde van deze week klaar zou zijn maar helaas dit gaat niet lukken, dus dat is soms wel even stressen.

Mijn man doet al heer hard zijn best voor alles maar moet het wel helaas soms ontgelden.

Groetjes
 
Ik ben wel wat prikkelbaarder dan eerst, kan wat minder hebben van man en kids. Verder slaap ik erg onrustig, ik draai veel en wordt vaak wakker. De kinderkamer is bijna klaar gelukkig.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan