ik kreeg die tip ook bij mn eerste kindje.
ze lag dus in haar wiegje naast mij.
mevrouw had dit heel snel door, dat ze na elke kik gelijk uit bedje werd gehaald.
na een maand of 2/3 wilde ze niet meer haar eigen bedje in! bij mama op bed op der arm was veel leuker!
mama gaf toe en nathalia heeft de eerste anderhalf jaar tussen ons in gelegen!!!!
no way dat die in haar eigen kamertje, in har eigen bedje wilde slapen!
na die anderhalf jaar gingen e gelukkig verhuizen en toen hebben we haar gelijk in haar eigen bedje in haar eigen kamertje gelegd en gelukkig pakte ze dit toen heel goed op. hadden we niet verhuisd, had ze waarschijnlijk nu nog naast ons gelegen!
bij aleiyah besloten we om het anders te doen!
vanaf dag 1 in haar eigen bedje, in haar eigen kamer! ik heb geen villa en ben binnen een paar tellen bij der als ze gilt.
en dat doen we nu met onze knul ook. gelijk zn eigen wiegje in. als er iets is, ligt hij in de kamer naast me dus ik ben snel genoeg bij hem.
je moet goed naar je gevoel luisteren. zie jij het niet zitten, moet je het gewoon niet doen.
mijn ervaring is dat het echt niks uit maakt als je kleintje een paar tellen langer huilt.
anders gezegd: tis alleen maar beter want voor je er zelf erg in hebt worden ze eenkennig en willen ze helemaal niet meer in hun eigen kamer slapen.
liefs, do