A
Anoniem
Guest
ik weet het nog heel goed van mijn eerste en ik verwacht het nu weer:
Het begon op de 6e dag.....ik zat echt zwaar huilend op de rand vap ons bed en mijn man wist niet wat hem overkwam............oo waar zijn we aan begonnen..........kunnen wij dit wel......oooo wat erg en nu kunnen we niet meer terug........(nog halfvragend aan mijn man om bevestiging dat we echt niet meer terug konden.....)
En dan de kraamhulp wel aan de ketting willen leggen om haar te houden. Wij waren gewoon zo ontzettend onzeker om voor zo'n klein mannetje te zorgen....
Maar het is goed gekomen hoor.
Gewoon verstand op nul en gaan.........volg vooral je gevoel......mother knows best.......en dat is de beste tip die ik je kan meegeven.
gr mama van MD