Krampjes, huilen, het hoort er bij. Toch heb ik er mentaal veel last van hem zo te zien lijden. We doen er al alles aan om de pijn bij hem te verlichten, hoe kan ik mezelf hier doorheen slepen? Wat helpt bij jullie, om te denken of om tegen jezelf te zeggen? Alle tips zijn welkom, ik weet niet hoe ik anders deze periode doorkom..