<p style="text-align: center;">Dag mama’s</p><p> </p><p>zelf ben ik een mama van een prachtige zoon van 5.</p><p>ik kan mij geen perfecter kind wensen… maar toch voel ik mij niet compleet. Ik heb mijzelf altijd een groot gezin gewenst.</p><p>toen ik mijn partner leerde kennen heb ik er ook nooit een geheim van gemaakt om een groot gezin te willen.</p><p>toen ik zwanger van onze zoon zijn we onze lijst gaan maken en heb ik alles speciaal in een munt-kleur gekozen voor als er 2 e zou komen we niets alles opnieuw moesten kopen als het dan eventueel een meisje zou zijn.</p><p>Echter zaag ik al 4 jaar voor een 2 e kind. <br />maar mijn partner wilt niet. Ik voel mij zo bedrogen. Zelf heb ik er nooit een geheim van gemaakt een groot gezin te willen. Nu zegt hij dat hij dat nooit gehoord heeft,</p><p>hij wilt geen 2e omdat hij Dan ongelukkig gaat zijn… maar begrijp het niet,..</p><p>met onze zoon heb ik voor alles opgedraaid en wou niet liever. Hij heeft zelden iets moeten doen en heeft geen opoffering moeten maken. Ik heb alle zorgen op mij genomen.. elke pamper, elke voeding , al zijn hobby’s ,…heb zelf anderhalf jaar borstvoeding gegeven dus hij was vrij in de nachten. Ik draai op voor heel de opvoeding en wil dit voor ons 2 e ook doen, zodat hij gewoon kan gaan werken.Hij vond dat ook echt ok! </p><p>ik ben echt zo ongelukkig en ween elke dag met de gedachte dat ik maar 1 kind heb en geen 2e krijg. mijn kinderwens is groter als mijn eerste. En ik wil geen antwoord horen van probeer alles uit mijn enigste zoon te halen en mij daarop te concentreren, want da doe ik al en toch knaagt er iets bij mij…</p><p>ik vraag aan mijn partner wat de reden is waarom hij geen 2 e wilt.</p><p>eerst was het financieel: maar financieel komen we niets te kort, onze zoon heeft al een bouwgrond voor later.maar omdat hij financieel zei ben ik terug meer gaan werken, zodat ik zelf minder tijd heb voor mijn huishouden.dan vroeg ik het terug en zei hij: gelijk dat wij het nu zo druk hebben dat gaat toch ook niet.</p><p>nu is het excuses dat er al zoveel leeftijd tussen is… telkens een nieuw excuses… de reden die ik krijg: hij wil het niet wat dan is hij ongelukkig.maar wat dan met mijn gevoelens… ik mag wel ongelukkig zijn,</p><p>in onze relaties ben ik de enige dat steeds altijd heeft toegegeven in alles. Ik heb altijd opofferingen gedaan, hij geen enkele voor mij.</p><p>ik voel mij zo alleen…ik denk maar aan later, heb zoveel schrik dat er met mijn enigste kind iets gaat gebeuren en ik dan kinderloos achterblijf.ik weet dat je zo niet mag denken maar heb hier zoveel angsten voor…als ik eraan denk begin ik al te Wenen…en krijg het dan echt benauwd… </p><p>ik wordt zo kwaad en verdrietig omdat in elke dag geconfronteerd wordt met iedereen die het wel krijgt van zijn partner…Ik voel me zo onbegrepen en telkens ik er serieus over wil praten lacht hij het steeds weg… dat maakt me zeker zo verdrietig.</p><p>Ik kan er met niemand over praten want iedereen lacht het maar weg of zegt steeds dat ik mij er maar bij neer moet leggen of de manier van onze relatie toch eerst beter moet zijn.maar daar ligt het issue juist. Ik ben steeds boos en geagiteerd omdat heel mijn omgeving wel een partner die toegevingen doet. Enkel ik blijf op mijn honger zitten en vind dit zo onfair. <br />hij doet alles, hij leeft voor zijn werk en is amper thuis. Dus wat maakt het dan uit voor hem. Ik vind het zo egoïstisch van hem… </p><p>Mijn partner is geen prater dus daarom dat het soms een kan wringen…</p><p>ik was van in het begin duidelijk dat ik een groot gezin wou, zelf heeft hij daar nooit iets van gezegd. Maar mijn signalen waren duidelijk en heeft daar toen ook nooit iets van gezegd.</p><p>Ik heb het gevoel dat ik er gewoon was om een kleinkind aan zijn ouders te geven en dat ik nu niet meer nodig ben… </p><p>ik weet met mijn verdriet geen blijf….</p><p>sorry voor dit lange verhaal maar heb het er moeilijk mee maar ik kan het geen plaats geven en elke dag week ik hiervoor…</p><p> </p>
Krijg geen 2 e kind van mij partner
- Onderwerp starter Gebruiker10388683
- Startdatum
Onnodig om erop te wijzen dat ze al een kind heeft en daar dankbaar voor moet zijn of dat ze nog maar moet zien of zwanger raken lukt. Ze zegt duidelijk dat ze dat ook is. Je mag toch heel graag een groter gezin willen? Dat doet niks af aan het verdriet van mensen die überhaupt geen kindje kunnen krijgen.
Ik zou proberen nog eens heel duidelijk te maken hoe belangrijk dit voor je is. En misschien is het een idee om hulp te zoeken, want wat de anderen ook al zeggen: je relatie klinkt niet zo fijn… Als dit al zo lang speelt kom je er samen lastig nog uit. Dan kan het heel prettig zijn als er een ‘buitenstaander’ mee kijkt en luistert.
Sterkte in elk geval! Goed dat je dan in elk geval hier je verhaal kwijt kunt.
Ik zou proberen nog eens heel duidelijk te maken hoe belangrijk dit voor je is. En misschien is het een idee om hulp te zoeken, want wat de anderen ook al zeggen: je relatie klinkt niet zo fijn… Als dit al zo lang speelt kom je er samen lastig nog uit. Dan kan het heel prettig zijn als er een ‘buitenstaander’ mee kijkt en luistert.
Sterkte in elk geval! Goed dat je dan in elk geval hier je verhaal kwijt kunt.
[quote quote=10544932]Je moet blij zijn dat je al een kind hebt.Zij´ sommige mensen die super graag een kind willen maar er geen kunnen krijgen. Dus ben aub al heel blij met je zoon !![/quote]
Deze opmerking slaat echt nergens op !
Net of ze niet blij is met haar zoontje ?
Als je een wens hebt voor nog een kindje staat dat los van dat ze al een kind heeft .
Dat gevoel is gewoon heel sterk en ik herken het toen ik wel een 3e kindje wilde en mijn man niet!
Ik heb veel met mijn man hierover gepraat en gevraagd of die er over na wilde denken en niet gelijk de deur voor mij dicht te gooien .
Ik heb hem die tijd en ruimte gegeven, en nu zijn wij voor een 3e kindje bezig .
Succes, hopelijk komen jullie eruit
Deze opmerking slaat echt nergens op !
Net of ze niet blij is met haar zoontje ?
Als je een wens hebt voor nog een kindje staat dat los van dat ze al een kind heeft .
Dat gevoel is gewoon heel sterk en ik herken het toen ik wel een 3e kindje wilde en mijn man niet!
Ik heb veel met mijn man hierover gepraat en gevraagd of die er over na wilde denken en niet gelijk de deur voor mij dicht te gooien .
Ik heb hem die tijd en ruimte gegeven, en nu zijn wij voor een 3e kindje bezig .
Succes, hopelijk komen jullie eruit
Eens met de laatste twee reacties. Het verlangen naar een 2e of 3e of 4e kindje kan net zo heftig zijn als het verlangen naar een 1e kindje.
Ik ben zwanger van de 3e nu, en alle3 de keren was het verlangen sterk aanwezig. De 3e keer net zo heftig als de 1e keer. Ik kan heel goed begrijpen dat je 'ongelukkig' kan zijn met 1 kind als het verlangen naar nog zo'n mooi kindje zo sterk is!
Het lijkt me een heeeel moeilijke situatie waar je in zit. Ik verwacht niet dat je man zomaar gaat switchen en je hem kunt overhalen. Ondertussen is je kindje natuurlijk ook 'al' 5 jaar, niet meer heel klein.
Maar zoals de rest ook zegt, lijkt het alsof jullie niet op 1 lijn zitten in heel veel dingen, langs elkaar heen leven en elkaar verwijten maken. Dat is niet fijn. Misschien kun je eens voorstellen om te gaan praten met een psycholoog ofzo? Dat klinkt heel zwaar, maar kan jullie echt verder helpen. Anders denk ik dat jullie hier nooit uit komen en het verdriet en de verwijten alleen maar sterker worden en je uiteindelijk niet meer samen kunt leven.
Veel sterkte!
Ik ben zwanger van de 3e nu, en alle3 de keren was het verlangen sterk aanwezig. De 3e keer net zo heftig als de 1e keer. Ik kan heel goed begrijpen dat je 'ongelukkig' kan zijn met 1 kind als het verlangen naar nog zo'n mooi kindje zo sterk is!
Het lijkt me een heeeel moeilijke situatie waar je in zit. Ik verwacht niet dat je man zomaar gaat switchen en je hem kunt overhalen. Ondertussen is je kindje natuurlijk ook 'al' 5 jaar, niet meer heel klein.
Maar zoals de rest ook zegt, lijkt het alsof jullie niet op 1 lijn zitten in heel veel dingen, langs elkaar heen leven en elkaar verwijten maken. Dat is niet fijn. Misschien kun je eens voorstellen om te gaan praten met een psycholoog ofzo? Dat klinkt heel zwaar, maar kan jullie echt verder helpen. Anders denk ik dat jullie hier nooit uit komen en het verdriet en de verwijten alleen maar sterker worden en je uiteindelijk niet meer samen kunt leven.
Veel sterkte!
Waarschuwing: grof taalgebruik en harde uitingen….niet verkeerd bedoeld ? Ik heb toendertijd op date 1 direct gevraagd of/en hoeveel kids hij wilde. En inderdaad moest dit gelijk zijn aan mij anders zou ik niet eens de date af hebben gemaakt bij wijze van spreken…dat geloof ik dus meteen van jou. En dat is een echte rot vent dat hij het nu dus weglacht/smoes na smoes/in jouw gevoelens totaal niet kan inleven. Je voelt je verraden door iemand die jij op een voetstuk hebt staan en alles voor over hebt. Is hij dit gedrag van jou nog wel waard? Sorry maar als ik al lees dat hij niet eens een fles of luier of iets dergelijks hoefde te doen en nu nog geen poot uitsteekt (zelfs geen huishouden?!) bah nee ik hoef geen puber als man. Dan zou hij toch zeer snel van dat voetstuk zijn gevallen bij mij. Als hij me behandeld als bijzaak zoals jij benoemd dan word hij voor mij een ex. Want daar zou ik echt op afknappen hoor. Kan ik dan niet meer geil van worden sorry voor mijn taalgebruik. Jij verdient echt VEEL beter dan dit. Aub je leeft maar 1x dan laat niet zo respectloos met je omgaan! Waardoor verdient hij al die opofferingen van jou? Sperma kun je van iedere eikel krijgen he….dan hoef je er nog niet eens mee samen te wonen en al die shit te pikken..Ik reageer op wat ik lees >verder heb ik geen info< maar ik adviseer je echt te verhuizen (naar 2022 ipv 1822) en voor je eigen geluk te kiezen want dat mag nu. Wellicht kom je dan een pracht van een VOLWASSEN kerel tegen die je nog zeker minimaal 1 kindje geeft 
ik zou dus alles uitzoeken hoe je eventueel weg kunt. En zodra je daar zekerheid in hebt de moed bij elkaar pakken. En hem dus voor het blok zetten: een 2de kind of ik ben weg. (50/50 kans dat hij dus wel voor jullie toekomst kiest) maar zo niet dan niet, weg ermee. Je hebt hem niet nodig in deze wereld/tijd kunnen miljoenen vrouwen single mama zijn en dan zijn ze vaak vele malen gelukkiger. En ook veel beter voorbeeld voor het kind want die leert nu een ongezonde manier van relatie lijkt mij. Succes ??
ik zou dus alles uitzoeken hoe je eventueel weg kunt. En zodra je daar zekerheid in hebt de moed bij elkaar pakken. En hem dus voor het blok zetten: een 2de kind of ik ben weg. (50/50 kans dat hij dus wel voor jullie toekomst kiest) maar zo niet dan niet, weg ermee. Je hebt hem niet nodig in deze wereld/tijd kunnen miljoenen vrouwen single mama zijn en dan zijn ze vaak vele malen gelukkiger. En ook veel beter voorbeeld voor het kind want die leert nu een ongezonde manier van relatie lijkt mij. Succes ??