Krijsen bij oppas

[Gebruiker10132641]

Ja sommige hebben idd hun eigen ideeën over bv, gelukkig trek ik me daar niks van aan ?
Ja, ben wel vaker bij mijn moeder en zolang dat ze bij mij is is er niks aan de hand, dan kan er zelfs een lachje vanaf naar oma. Maar zodra iemand (m’n moeder in dit geval) korterbij komt de kinderwagen aanraakt of dat ik haar aangeef begint ze al te huilen. Ik ben ook al naast m’n moeder gaan zitten terwijl ze dan bij m’n moeder op schoot zit en haar gerustellend toegesproken. Maar het wil niet helpen. Zodra ze dan echt begint te snikken en te krijsen zegt m’n moeder ook dat ik haar terug moet pakken en moet troosten. Ze is gelukkig ook van mening dat ze niet zo hoeft te huilen. 
Ik houd maar in m’n hoofd dat een fase is? en we blijven het gewoon proberen. 

 

[Mimi]

Wat jammer voor jou en ook voor je moeder dat het nog zo lastig gaat! Dan heb ik verder ook geen tips meer behalve misschien je moeder echt met haar laten kletsen, spelen, liedjes zingen etc terwijl ze bij je op schoot zit? Maar het gaat inderdaad vast vanzelf wel over.. het is nog een hele verandering, opeens niet meer onlosmakelijk met mama verbonden zijn ?

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat vervelend voor jou en je moeder. Ons meisje is ook heel snel van de rel als er iets anders is dan normaal of als ze niet bij mij kan schuilen. Zeker toen ze nog zo jong was als bij jou. Dan wilde ze ook alleen maar mama. Nu in onbekende situaties kruipt ze nog steeds helemaal in mij. Soms ontdooit ze, soms blijft ze de hele tijd aan me vast geklampt, "mumumumu" zeggende.
Zie het maar als compliment naar jou toe, ookal weet ik dat het misschien beklemmend/vervelend/eng kan voelen om haar dan alsnog over te moeten dragen. Zolang je moeder lief voor haar is, ondanks het gehuil, zal het echt wel goed komen en kun je haar met een gerust hart achterlaten. En als je dan weer terugkomt, mag ze lekker bij jou kruipen.