Hoi hoi jeetje wat herkenbaar is jullie verhaal wij zijn alles bij elkaar 5 jaar bezig geweest (ik wil je niet depri maken hoor meis) Bij ons was alles ook gewoon goed konden ze niks vinden maar ondertussen kwam er nooit een zwangerschap uit, super frustrerend...
Na 1,5 jaar in het ziekenhuis terrecht gekomen moesten we nog 2 jaar zo aanklooien om het zo maar te zeggen, ook zo fijn en romantisch om het op uur en tijd te moeten doen.
Uiteindelijk zagen ze in dat dit niets werd toen hebben we gezegd ik heb het even gehad wil even pauze maar moest doorgaan met de hormonen omdat ik zelf geen eisprong meer aanmaakte ik ben gaan genieten van ons leventje en ik moet zeggen het was fijn even niet meer ziekenhuis in ziekenhuis uit.
Na een jaar rust gingen we voor de iui voor enthousiasme gingen we erin maar werd 1 grote teleurstelling maand op maand,het ging ons leven beheersen, mensen zeggen wel je moet er niet te veel mee bezig zijn maar hoe moet je dat doen als je op uur en tijd alles in moet leveren op moet halen en weer met de benen wijd bij de gynaecoloog ligt..
Met de laatste poging van de iui waren het er met zn 2tjes over eens als dit hem niet word dan zijn we er even klaar mee...
Met de laatste iui ging alles mis leek het wel de gynaecoloog was onvindbaar bleek met een bevalling bezig te zijn en kwam na een uur pas opdagen en ik lag dr maar met me benen wijd en het zaad in een volle lamp en met een pesthumeur mijn man zei al syl we gaan zo maar naar huis...
Ik kon niet meer stoppen met huilen zag ons al ons leven doorbrengen zonder kindjes.
Toen kwam de gynaecoloog en die zei al van goh zijn de hormonen zeker dat je zo reageert geloof mij maar ik kon dr wel wat aandoen pislink was ik..
Hebben uiteindelijk de iui doorlaten gaan en ben 's avonds met mijn man wat gaan drinken en werd zo dronken het kon me even niets meer schelen het was toch voor niks.
We kregen nog een brief thuis van het ziekenhuis dat ondanks alle fouten we recht hadden op een nieuwe iui ik ben er heen gegaan en gevraagd om een afspraak voor doorverwijzing voor ivf.
De afspraak zou staan op half september vorig jaar even een paar maanden rust en genieten van alles zelfs geen hormonen slikken we waren er klaar mee !!
Toen kreeg ik zonder dat ik wist dat ik zwanger was een miskraam en ineens ging er iets door me heen van hoe kan dat nou...
Ik was spontaan zwanger geworden zonder hormonen en zonder stress..ik kon het dus !!!
Toen werd ons leven op zn kop gezet want mijn vader overleed eind augustus en wij hadden zoiets van wat doen we met de ivf afspraak ?
We besloten door te zetten dat we dan in iedergeval in het traject zou zitten..totdat mijn cyclus erg lang begon te duren zei mijn man doe eens een test,volgens mij ben je zwanger..
Ik zeg nog hoe kan dat nou ik heb net een miskraam achter de rug je bent gek..
Achteraf had ik gelijk en ben ik nu 39 weken zwanger van een zoontje..
Meid met dit lange verhaal wil ik alleen maar zeggen geniet van je leven doe wat je wilt doen drink lekker tijdens je weekend of je vakantie geniet van alles en laat alles eens op zijn beloop misschien word je wel ineens spontaan zwanger...want als ik het kan en zo nog tal van andere vrouwen dan kunnen jullie dat ook...
Ik duim voor jullie dikke kus sylvia
