Laatste trimester erg zwaar!

Hee meid ik herken mezelf helemaal in je verhaal
Ik ben 34 weken zwanger en heb ook veel stemmings wisselingen en nergens geen zin in :( en mensen zeggen dan natuurlijk vaak goed bedoeld ; de laatste loodjes nog eventjes.. ja dat weten we alleen het is inderdaad niet leuk. Ik moet mezelf ook af en toe dwingen om in het weekend mee te gaan naar een verjaardag of naar een vriendin . En heb ook echt mood swings. Ik snap je helemaal meid je bent niet alleen ??
 
Schaam je vooral niet voor wat je voelt. Mijn eerste 25 wkn hebben er zo uitgezien. Heb nu juist een 'betere tijd' die lichamelijke klachten zijn lastig maar na al die hormonale klachten die ik gehad heb heb ik 10x liever lichamelijke pijn.
Ik heb me echt vaak onwijs verdrietig, ontredderd, onbegrepen en vooral enorm kwetsbaar en onzeker gevoeld. Ik voelde me net 14 jaar. Daarbij was ik ook negatief over nagenoeg alles maarja dat zie ik nu pas nu de wolken weer te tellen zijn ipv de hele lucht bedekken.
Wat mij hielp was muziek luisteren en praten en huilen. Ik heb voor rust in mn hoofd ook veel uitgetypt en lijstjes gemaakt. Ik heb me enorm afgezonderd van sociale contacten en merk dat dat bij sommige vriendinnen voor mij wel duidelijkheid heeft gegeven. 
Heb het idee dat je altijd wel eens slecht in je vel mag zitten.... Maar als je zwanger bent... Nee dan moet je genieten... Nou ik ga zwaar slecht op hormonen en schaam me er inmiddels niet meer voor. 
Praat met je partner op de momenten dat het rustiger is. En wellicht helpt de aftelkalender voor hem ook haha. Het is ook niet uit te leggen aan de man wat dit soms met je doet. Sterkte en lekker dagjes wegstrepen!!! 
 
 
 
Nou.. echt heel eerlijk? Ik vind het super naar voor jullie natuurlijk maar ik ben zo blij dat ik hier niet alleen in sta! 
Jullie verhalen klinken als die van mij.. ik wil wel blij en gelukkig zijn.. natuurlijk! Maar ik vind het heel erg moeilijk. 
Alles beter dan dit en ik kan ook niet wachten tot ik weer een ritme heb en onze dochter gewoon in mijn armen heb en voor haar kan zorgen ondanks dat ook echt velen zeggen dat mijn complete leven op zn kop komt te staan. Eigenlijk komt het er een beetje op neer dat ik geen leven meer heb als ze er straks is..en dat het super super super zwaar is? (aldus andere moeders)
Ik heb het idee dat ik soms een beetje word bang gemaakt met opmerkingen als : 
“geniet nog maar even van de tijd voor jezelf, dat is straks voorbij” of over het slaapgebrek: “wen er maar vast aan want straks slaap je helemaal niet meer”.
eigenlijk best flauw inderdaad.. toevallig net een kennis gesproken die mij als enige vertelde dat het allemaal best meevalt.dat je meegroeit . als ik moet kiezen tussen me zo voelen en een kind in mijn buik en het hebben van uitzicht op herstel met mijn kind in mijn armen dan kies ik toch echt voor het laatste.
en ja natuurlijk kan het zijn dat je een “moeilijke” baby hebt.. maar dat hoeft echt niet.
en ja.. klagen.. het mag niet en heb echt het gevoel dat ik alsmaar blij moet zijn en niet mag klagen. Maar mensen vragen toch con-ti-nu hoe het met “ons” gaat? Dan zou ik dus altijd mooi weer moeten spelen omdat het anders niet goed overkomt.. of omdat ik maar moet “blij zijn dat ik zwanger ben van een wonder want er zijn vrouwen die het niet kunnen”. 
Eigenlijk klagen we allemaal weleens toch? 
Nee geniet nog maar even van alle ongemakken en onzekerheden want straks verlang ik er naar terug ofzo.. dat is een beetje de instelling ?
ik hou zo zielsveel van mijn dochter, nu al.. soms heb ik het idee dat ik mezelf daarin moet bewijzen omdat ik het zwanger zijn stom vind. 
Haha 
 
meiden dankjulliewel voor het delen.. heb het met een heleboel herkenning gelezen! 
 
En... denk dat we de liefste mannen van de wereld hebben... 
soms bedenk ik me wat een draak ik eigenlijk ben onder invloed van die hormonen en toch wel een stukje angst en onzekerheid... maar hij blijft zitten waar hij zit en blijft rustig en geduldig.
Die jongen werkt minimaal 60 uur in de week om alles voor elkaar te krijgen voor ons.. soms is hij doodmoe als hij thuiskomt en ik heb dan niks gedaan.. ik zorg dat het huishouden gedaan is maar daar ben ik echt niet de hele dag mee bezig. Ik kan het niet opbrengen om heel actief te zijn..: het is echt vreselijk en voel me schuldig en spreek dan heel dramatisch (met een knipoog) uit hoe doelloos, lui en hopeloos mijn dag weer eens was ?. ondernemen? Nee hoor, ik ben nog nooit in mijn leven zo futloos en lui geweest. Indd naar de supermarkt is al een uitdaging, als ik terugkom ben ik moe... zelfs als ik mezelf push komt er niet veel uit... ik vind het leven zo echt stom.
Torenhoge bewondering voor mijn schoonzusje die nog dagelijks sport en blij ei is met 26 weken? ik probeerde laatst te Squatten maar kwam bijna niet meer omhoog ?
Maargoed als hij thuiskomt van een dag heel druk zijn dan kan ik ook nog eens lekker onredelijk zijn (niet altijd hoor, maar ben wel enorm lichtgeraakt) en hij.... hij blijft altijd lief. 
Ongelooflijk want wat hij doet dat zou ik echt niet kunnen. 
Aaaah ik wil zo graag weer lekker mezelf zijn! 
 
Die uitspraak geniet nog maar lekker nu het nog kan is idd een soort bangmakerij ja haha.. zelf heb ik daardoor ook al een bepaald negatief beeld in gedachte van hoe mijn leven na de bevalling ' helemaal voorbij' is.. 
Mijn vriend is ervan overtuigd dat ons leven met ons kleintje er straks alleen maar leuker op wordt, dus die gedachte probeer ik ook vast te houden ?
We komen er wel doorheen meiden.. even volhouden nog ?
 
Tuurlijk zal het even voelen alsof je leven op z'n kop wordt gezet als je dochter er net is. En ja, je kan zware periodes hebben met krampjes. Maar het is zo heerlijk! De eerste 2/3 maanden is wennen en hard werken, maar het is het zó waard! Wij genieten zo onwijs van onze dochter (nu 9,5 maand oud)! Het is serieus elke dag lachen en lol met haar! Nu het weer weer mooier wordt, gaan we steeds meer op pad en morgen vertrekken we voor onze eerste kampeertrip naar Zuid Frankrijk. 
Je groeit er absoluut in mee! Die slapeloze nachten hebben wij nooit gehad. Ja, één keer tijdens de kraamweek kwam ze 4 keer in een nacht, maar daarna 1 keer per nacht tot ze 2 maanden was. Toen sliep ze door. Wij slapen beter met baby dan zonder baby. En natuurlijk hoeft dat niet persé, maar het is echt allemaal niet zo zwaar. Als het zo erg zou zijn, zou niemand méér dan één kind nemen.
Heel veel succes nog even!? 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan