Lang wachten op een tweede kindje

Hoi allemaal!

ook hier moeite met een tweede kindje. ik heb al een zoontje van bijna vier die kwam eigenlijk een beetje onverwachts(door de pil heen) en nu wil het maar niet lukken!
we zijn begonnen 1 april 2006, jaartje wachten....niets! nou dan maar de schaamte voorbij en de ha opzoeken. die verwees ons door naar de gyn. die bijna meteen begon met clomid, ik had geen goede cyclus. na een poosje sloeg de hogere dosis aan en had prachtige eitjes  maar nog steeds geen kindje. nu blijkt na heel wat keertjes bloedprikken dat de eisprong niet goed is. ik ben gister nog wezen prikken en krijg 5 feb de uitslag en hoe nu verder want die clomid....slik het nu al bijna een jaar zonder enig resultaat, ja menig huilbui om niets!

nou meiden, heel veel sterkte! zal voor jullie duimen!

groetjes,
ellen
 
Hoi Nola en anderen


 
Ik ben ook al moeder, van een zoon van 4,5 jaar (okt. 2004). In augustus 2005 kreeg ik wel weer de kriebels en zijn  voor een 2e kindje gegaan. Na 4/5 maanden  was ik weer zwanger, maar na 8,5 weken eindigde dit in de 2e week van februari 2006 in een miskraam. Nooit geweten hoeveel dat verlies met je kan doen. We zijn toen maar blijven proberen, maar het bleef stil, heel stil... Ik leefde elke maand naar het einde van mijn cyclus (ook nog eens onregelmatig en lang, gemiddeld 35 dagen) en iedere maand weer die enorme teleurstelling en heel veel verdriet dat het op een gegeven moment echt een obsessie werd. Tot op een gegeven moment ik bedacht dat ik zo niet wilde doorgaan en heb (geprobeerd) de gedachte en het gevoel opzij te zetten. Af en toe lukte me dat. In november 2007 besloten we na zo'n lange tijd om toch maar naar de huisarts te gaan. Die heeft mij toen doorverwezen naar het ziekenhuis. In januari 2008 zijn we begonnen met de onderzoeken. Rond september 2008 konden we beginnen met IUI. Aangezien wij de keuze hebben gemaakt dat IUI ons eindstation is en niet verder willen gaan met IVF en/of ICSI (dit gaat ons gewoon te ver) maakt het wel moeilijk. Ik heb nu 2 behandelingen gehad waar een zwangerschap helaas uitbleef, en heb nu nog max. 4 keer te gaan.  

Mijn vriendinnen met wie ik de 1e zwangerschap ook dezelfde tijd was uitgerekend, waren tijdens mijn 2e zwangerschap ook zwanger van hun 2e en 3e kindje. Bij mij was het helaas misgegaan, maar bij hun niet. Hun hebben nu allebei een dochter rondlopen van 2 jaar en mijn hart breekt soms als ik daar aan denk. Ik wil(de) voor mijn zoontje en ons gezinnetje ook zo graag een broertje (maar het liefst) of een zusje....maar hij is nu al 4,5 jaar en gaat al naar school. Ikzelf ben 32 jaar (mijn man 31). Het is soms gewoon zo moeilijk.

Ook op mijn werk. Een collega van mij waar ik altijd goed mee kon praten over die verdriet gevoelens, aangezien zij ook al een aantal jaren bezig waren maar dan voor een eerste kindje. De afgelopen jaren had ze verschillende miskramen gehad en ze liep ook al in het ziekenhuis. Nu is ze ook alweer 3 maanden zwanger en haar buikje begint nu wat voller te groeien. Daar wordt ik ook mee geconfronteerd.

En dan maar niet te spreken over de opmerkingen die mensen maken.

Vanwege de afgelopen jaren heb ik mijn verdriet een beetje weggegeten en heb maar een heel klein buikje gekregen, maar nu heb ik sinds de zomervakantie 2008 al 3 keer de vraag gekregen...eehhh, ben je in blijde verwachting???? AAAHHHH, ik wil het niet meer......!!!


 
Rachelathomenl
 
Mijn verhaal lijkt wel wat op dat van jullie. Met dit grote verschil dat ons eerste kindje via de mm is geboren. Bij onze eerste dochter zijn we ruim twee jaar bezig geweest voordat ik zwanger raakte. Bij ons konden ze ook niets vinden echt alles was helemaal goed maar er kwam geen kindje. In maart 2007 is toen uiteindelijk onze prachtige dochter geboren. Direct daarna hebben we besloten om geen voorbehoeds middelen t egebruiken. wij vonden dat het niet aan ons was om te beslissen wanneer er nog een kindje bij kwam. Nu is dit dus alweer bijna twee jaar geleden en nu willen we toch wel heel graag een tweede erbij. In dec. zijn we weer naar de gyn geweest en hebben we weer alle onderzoeken gehad. Alles was weer helemaal goed en nu moeten we wachten.
Ze doen niet eerder iets voordat je 3 jaar onvruchtbaar bent. En na een hsg doen ze een half jaar niets omdat ze de boel dan hebben schoon gespoten. Als we dit half jaar gehad hebben zitten we op 2.5 jaar en gaan ze kijken wat ze verder kunnen gaan doen.

Het is voor ons extra frustrerend dat we weer zo lang moeten wachten tewijl we bij de eerste iui zwanger waren pppppppppffffffffff
Al die regels!!!!
Wachten dus hier.
succes allemaal
 
hoi
ik ben jen
en heb een dochtertje van nu 2 jaar , ik heb altijd gezegd van als ik meer als 2 kinderen wil wil ik ze wel een beetje een redelijke tijd na elkaar niet dat er 5 ,6 jaar tussen zit dus mijn man en ik hadden besloten dat ik niet aan de pil ging na de geboorte van ons dochtertje omdat zij ook een jaar duurde voor ik zwanger was nou gaan er ook dingen door mijn hoofd omdat ik nogal flink ben dat het daardoor komt ik heb geen idee maar ben nu al 2 jaar bezig met de 2de  
nu ben ik voor het laatst  op 5 januari dit   jaar mijn menstruatie gehad heb al 3 testen gedaan afgelope dagen maar allemaal negatief  
ik heb nog wel een beetje hoop en ga dinsdag nog 1 test doen en als die weer negatief is ga ik naar de huisarts  
klinkt mischien raar maar ik was altijd bang dat ik baarmoederhals kanker zou krijgen omdat mijn moeder dat ook heeft gehad maar heb een half jaar een uitstrijkje   laten maken en daaruit bleek alles goed te zijn  
ik zie rond om me heen al me kennissen maar zwanger worden terwijl ik het zo graag wil af en toe zit ik nachten te huilen of geef de schuld aan mijn man  wat ontzettend oneerlijk is  

vandaar dat ik het ook even schrijf ik hoop dat ik het een beetje van me af kan zetten af en toe lijkt het wel of het een opsecie word omdat ik er zo mee bezig ben nou ik wens iedereen in iedergeval heel veel sterkte en het komt heus allemaal wel goed ook al duurt het langg veel  liefs jennifer    
 
Terug
Bovenaan