Ik heb mijn 3 dochters allemaal ruim een jaar zelf gevoed. Het afbouwen ging geleidelijk en min of meer vanzelf. Hun aandacht verslapte en het aanbod van ander voedsel werd steeds groter. Na een jaar was het genoeg en ik had daar ook vrede mee. Nu heb ik nog een zoontje van bijna 11 mnd aan de borst. Waarschijnlijk zijn jongens toch echt moederskindjes (hihi) want deze meneer wil nagenoeg nog niets anders drinken als bij mama. Ook is het een slechte slaper dus ik ga er minstens 1 keer per nacht uit voor hem. Komt er op neer dat hij nu nog 4 a 5 keer drinkt per etmaal.
Hij, maar ook ik zijn nog helemaal niet toe aan stoppen met 12 mnd. Het voelt nog niet goed. Maar mijn omgeving vind het welletjes. (Niet zijn papa hoor!, die vind het prima.)
Maar "men"begint het raar te vinden en opmerkingen als; "Zit-tie nou nog an de tiet?" vliegen om je oren.
Maar nu zelfs de kinderarts op het cb vind dat ik moet stoppen omdat het anders raar word en ik op deze manier een verstoorde relatie met mijn zoon zou krijgen ga ik erg twijfelen of ik er wel goed aan doe. De kinderarts zei letterlijk dat hij mij niet meer als mama ging zien maar enkel als drinken wat hij te pas en te onpas kon pakken. En dat het ook niet gezond was als er straks 'zo'n peuter' naar je borst greep. Dat was toch niet wat je wou.
Dus heeeelp... Wat moet ik nou??
Toch maar min of meer gedwongen deze maand afbouwen zodat hij er op z'n verjaardag af is of mijn - en zijn, denk ik- gevoel volgen en wachten tot hij er wat meer aan toe is en net als bij mijn dochters het wat natuurlijker te laten verlopen.
Het idee te moeten stoppen geeft me gewoon een knoop in de maag!
Toch hebben de woorden van de arts mij ook in verwarring gebracht. Ik wil natuurlijk ook niet het idee hebben aan een ongezonde relatie mee te werken.
Sorry, een lang verhaal maar ik hoop op wat respons van jullie kant.
Het is geen groot probleem maar ik word er wel verdrietig van als ik bedenk dat ik misschien toch niet goed bezig ben.
Groetjes Marieke
Hij, maar ook ik zijn nog helemaal niet toe aan stoppen met 12 mnd. Het voelt nog niet goed. Maar mijn omgeving vind het welletjes. (Niet zijn papa hoor!, die vind het prima.)
Maar "men"begint het raar te vinden en opmerkingen als; "Zit-tie nou nog an de tiet?" vliegen om je oren.
Maar nu zelfs de kinderarts op het cb vind dat ik moet stoppen omdat het anders raar word en ik op deze manier een verstoorde relatie met mijn zoon zou krijgen ga ik erg twijfelen of ik er wel goed aan doe. De kinderarts zei letterlijk dat hij mij niet meer als mama ging zien maar enkel als drinken wat hij te pas en te onpas kon pakken. En dat het ook niet gezond was als er straks 'zo'n peuter' naar je borst greep. Dat was toch niet wat je wou.
Dus heeeelp... Wat moet ik nou??
Toch maar min of meer gedwongen deze maand afbouwen zodat hij er op z'n verjaardag af is of mijn - en zijn, denk ik- gevoel volgen en wachten tot hij er wat meer aan toe is en net als bij mijn dochters het wat natuurlijker te laten verlopen.
Het idee te moeten stoppen geeft me gewoon een knoop in de maag!
Toch hebben de woorden van de arts mij ook in verwarring gebracht. Ik wil natuurlijk ook niet het idee hebben aan een ongezonde relatie mee te werken.
Sorry, een lang verhaal maar ik hoop op wat respons van jullie kant.
Het is geen groot probleem maar ik word er wel verdrietig van als ik bedenk dat ik misschien toch niet goed bezig ben.
Groetjes Marieke