lastige zoon

Hoi

Een deel herken ik wel. Ons zoo(N)tje is 5,5 en is de laatste week ook echt vervelend.
ik werk zelf met kinderen met gedragproblemen en andere beperkingen maar als je eigen kind iets "heeft"pak je het blijkbaar toch verkeerd aan. althans dat gevoel heb ik soms.

Hij plaagt zijn broertje van 1,5 graag welke het dan op een schreeuwen zet, ook hij krijgt hier voor op zijn kop. zover als dat kan.
twee dagen geleden is hij lief aan het spelen en staat op om een beker melk om te kiepen. ik snap er dan echt helemaal niks van. blijkbaar heb ik hem dan niet voldoende positieve aandacht gegeven en vraagt hij op een negatieve manier aandacht.
nou die kan hij dan krijgen want dan verlies ik mijn begrip en geduld even .
als ik hem dan vraag waarom hij zo raar doet, zegt hij: dat zei een stemmetje tegen mij.
waaaaaaaaaaaaaaaaah eh welke stoornis past hierbij?
(nou bleek wel dat de juf op school het er over gehad had dat de kinderen naar zich zelf moeten proberen te luisteren, zodat ze weten wat ze doen en waarom ze het doen. misschien dat hij het luisteren naar jezelf te letterlijk heeft genomen en daadwerkelijk iets denkt te horen)
maar eh moederssssssss succes ermee!
 
Ik herken veel van dit gedrag bij mijn zoontje van 6 jaar.
Dacht/ denk/ hoop...zal wel liggen omdat hij na de vakantie naar groep 3 gaat.
Nu is dat even afwachten, want vandaag was z'n eerste groep 3-dag.

Wat wel hielp, was hem afleiden met dingen die hij leuk vindt, zoals "Zal ik de Nintendo op de tv aansluiten", of  "Zullen we even naar de grote speeltuin"

Z'n vervelende gedrag negeerde ik, maar maakte complimentjes als hij lief aan het spelen was.
Dat hielp goed bij hem
 
Hoi

Ik denk dat elke ouder deze periode wel herkend,ik heb er een van 6 1/2 en een van 22mnd en dat loopt ook niet altijd lekker.Wij hebben wel eens het gevoel dat hij jaloers is op de jongste omdat hij niet meer alleen is met ons.Misschien ben je er wel te veel mee bezig om hem het naar z'n zin te maken.En vergeet je dat hij zichzelf ook even bezig moet houden zodat jij daar weer even positief op kan reageren.Praat over zijn gevoelens een keertje ook over jou gevoelens dat jij hem soms niet begrijpt en dat ook maar een mens bent die weleens fouten maakt.Ik heb ook weleens dingen gezegd die ik,niet meen alleen die heb ik wel even recht gezet en tegen hem gezegd dat mama  dat niet had mogen zeggen.Of ik ben ook wel eens op de trap gaan zitten om te laten zien dat ik even moest afkoelen en hij was daar best wel verbaast over het werkte wel ik doorbrak denk ik het negatieve patroon waar we even in zaten.Nu roept hij nog steeds  als hij iets verkeerd doet  en een standje krijgt ik doe ook nooit iets goed,maar dan zeg ik gelijk jij bent wel goed maar je gedrag is niet goed.En dan is het meestal gelijk weer over omdat hij weet dat we hem niet afkeuren maar alleen z'n gedrag.
Ik hoop dat je er iets aan hebt of mee kunt.

Groetjes Angelique  
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan