Wat vervelend om te horen, ik begrijp je wanhoop en zorgen heel goed want de situatie klinkt erg herkenbaar. Mijn zoontje is nu 11 weken en ondanks dat ik geen expert ben geeft het wellicht wat verlichting om mijn bevindingen te lezen:
- laten huilen kon ik niet aan. Daarom heb ik de tips van Aukje geprobeerd. Het kost veel tijd maar ik heb in de afgelopen weken geleerd dat ik maar moet accepteren dat het mij niet lukt om overdag iets anders te doen dan de zorg voor mijn baby. Geen wasjes en opgeruimd huis, soms al moeite om zelf te douchen, jammer dan. Er komen betere dagen! Het hobbelpaard in zijn kamer gebruik ik als krukje en ben naast hem gaan zitten. Speen vasthouden en heel zachtjes voor hem zingen. Al snel had ik resultaat maar het kost tijd en heel veel geduld. Doorslapen zonder te huilen
- het bovenstaande wil niet lukken als er nog een boer vast zit. Ondanks het advies om hem niet uit bed te halen moet ik dat af en toe doen om hem te bevrijden van een boer. Ik herken het aan enorm hard gehuil. Wanneer hij begint te spartelen lijkt hij last te hebben van reflux. Dan leg ik hem op z'n buikje. Even stoeien maar al snel valt ie in slaap. Ik blijf er 15 minuten bij en dan draai ik hem voorzichting op zijn rug. Vaak wordt ie dan een klein beetje wakker maar valt zelf weer in slaap zonder speen of andere hulpmiddelen vanuit mij. Dit is het moment om snel in je bed te duiken. Mij is het nog nooit gelukt om in bed te klimmen wanneer hij slaapt want ik ga dan toch dat wasje aanzetten.. Een enkele keer heeft ie nog een beetje trek en geef ik een half flesje om rustig te worden en in slaap te komen. Ik kom hier enkel achter door het aan te bieden wanneer niks anders lijkt te helpen. Dit betekent wel weer eerst even 15 minuten omhoog houden anders spuugt ie het weer uit.
Dit alles heeft mij 11 weken gekost. Tot die tijd heb ik mijn zoon continue gedragen (au m'n rug!) En op mij laten slapen. Ik ben nauwelijks naar buiten geweest tijdens m'n verlof en was continue een levend bed. Overal las ik dat het mogelijk was om een baby al rond deze tijd in een ritme te krijgen, en ik wilde niets liever. Voor m'n eigen rust maar ook omdat ik hem binnenkort naar het kinderdagverblijf ga brengen en ze hem daar niet continue kunnen vasthouden zoals ik dat doe. En wat zei de lieve dame bij het kinderdagverblijf: "hij is nog te jong om mee te laten draaien in ons ritme. We gaan gewoon dag voor dag bekijken wat zijn behoeftes op dat moment zijn."
Het is loodzwaar maar probeer te genieten van de glimlach van mijn kind en de rust die het geeft als hij bij mij ligt. Je dochter zal in ieder geval geen gebrek hebben gehad aan huidcontact en warmte van je. Dat is ook iets waard. Mijn grote reddende engel is mijn schoonmoeder. Die ging af en toe even met hem zitten zodat hij kon slapen en ik kon douchen of boodschappen kon doen. Hulp vragen is heel belangrijk en echt niks om je voor te schamen. Succes en houd vol!