Laten huilen..

[MammavanJ]

Het ligt denk ik ook aan je definitie van huilen en van laten huilen. Als je er niet binnen 10 seconden bent is dat volgens mij prima. Soms moet je ook gewoon naar de wc haha. Ook verstaat niet iedereen hetzelfde onder huilen. Dat merkte ik toen we een weekje met vrienden + kids op vakantie waren. Vriendin zei: 'oh ga je hiervoor al naar je kindje toe' (ze was toen 3 maanden)? Zij heeft een tweeling die 2 maanden ouder is en zag wat ik als huilen bestempelde als jammeren. Wij hebben daar dus ook een beetje onze weg in moeten vinden en je leert je kindje kennen. Ik weet nu dat onze dochter het zelfkalmerend vermogen heeft van een doperwt , dus bij langer dan 1 minuut jammeren ga ik er naartoe omdat het anders krijsen wordt (ze is nu 12 maanden). Terwijl die vriendin echt niet naar haar kindjes hoeft en gaat als ze jammeren. Hoogstens zet ze een muziekje aan en die kids worden dan vanzelf weer rustig. 

 

[BillieJoe]

Wij lieten ons zoontje vanaf een week of 8-10 wel eens (eventjes) huilen voor het slapen 's avonds. Natuurlijk niet ontroostbaar! En bleef altijd in de buurt (voor de deur / kamer ernaast). Hij leek dit soms nodig te hebben om in slaap te vallen, want als we bij hem bleven sliep hij ook niet in. Maar ik zou hierin je gevoel volgen. Ik ben zelf helemaal niet van het laten huilen, maar zoals ik al zei, vanaf een week of 8 zei mijn gevoel bij het 's avonds naar bed brengen steeds vaker dat hij het eventjes huilen soort van "nodig" had. Overdag deden we dit nooit.
Als het totaal tegen je gevoel in gaat zou ik het zeker (nog) niet doen, en 4 weken is nog zo jong!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ben geen voorstander van laten huilen. Vind dit iets van vroeger en las toevallig afgelopen week nog dat het nooit wetenschappelijk aangetoond is dat laten huilen voordelen heeft of zelfs beter is. Stel je maar eens voor dat je zelf bang bent, het koud hebt of misschien pijn of honger hebt, om hulp vraagt en iedereen negeert je.. Dus vanuit dat oogpunt bieden wij ons kindje altijd nabijheid als hij aangeeft dat hij het nodig heeft.
Wat ik ook gelezen heb is dat kindjes daar niet verwend van raken zoals ze vroeger dachten maar juist zelfvertrouwen van krijgen dat je er voor ze bent als het nodig is.
Ik begrijp wel zoals iemand hierboven schrijft dat als je kindjes zichzelf prima kunnen troosten of kalmeren, je vanaf een bepaalde leeftijd niet altijd er naartoe gaat. En je hebt idd jammeren en huilen. Dat merk je vanzelf wat bij jullie werkt.
Hier is het ook zo dat als ons kindje huilt (wat eigenlijk zelden is alleen met naar bed brengen met periodes) er echt iets is. En hoe langer we wachten met reageren, hoe meer hij over z'n toeren is en hoe langer het duurt voordat hij weer gesetteld is. Dus dan weet je het wel ?