leeftijdsfase... of niet?

A

Anoniem

Guest
Hoi,

Ik weet niet goed hoe ik hier mee om moet gaan;
Daniël hangt erg aan mij zowel letterlijk als figuurlijk
Het is eigenlijk als volgt;
s'Morgens gaat Daantje eigenlijk altijd nog   in de box en dit gaat best heel goed, hij kan heel lief spelen en vermaakt zich prima, alleen kijkt hij wel steeds op of ik er nog ben.
Als ik toch met de gedachte, hij speelt zo lief hij zal er wel geen erg in hebben, toch naar boven ben gegaan, om het een of ander te doen, dan huilt hij alles bijelkaar.
Hij is dan echt helemaal overstuur.
Ook als ik in de keuken ben, en hij mij dus wel hoort, is het pet.
Als ik boven het huishouden probeer te doen, zet ik hem soms wel eens in zn bedje, en dit gaat goed, tot ik zijn slaapkamertje uitga, het speelgoed maakt hem dan niets, hij huilt net zo lang tot ik weer terug kom.
De gedachte even laten huilen heb ik al geprobeerd maar hij blijft huilen.

Als ik weg ga en mn schoonzusjes passen op, zij zijn heel lief voor hem en hij ziet ze denk wel iedere week of zeker 1x in de 2 weken, dan gaat het, het eerste half uurtje goed en daarna brult of beter gezegd krijst hij alles bij elkaar.
Als Daantje uit de box is, hangt hij eigenlijk steeds aan mn broekpijp of legging...
met als gevolg dat ik geen stap kan doen, dit natuurlijk niet aan 1 stuk door, maar denk zeker dat hij wel iedere 5 minuten terug komt.

Nu is mijn vraag, is dit een leeftijdsfase en hebben jullie kindjes dit ook?
Weet er soms niet zo goed raad mee, waar ik nu het beste aan doe.
Hoe gaan jullie hiermee om?

Het is een best verhaal geworden zie ik, sorry,
maar hoop op tips of herkenning...?

liefs marina
 
ik reageer eigenlijk om dit topic bovenaan te zetten zodat hij weer onder de aandacht is,
liefs marina
 
Ik denk dat het er wel bij hoort. Renske hobbelt ook altijd achter mij aan. En als ik even snel boven een was er in ga doen en ik haar beneden laat, dan huilt ze 9 van de 10 keer. Emma had dat wat minder, maar toen woonden we op een flat en was ik altijd wel heel dichtbij. Zij moest heel erg wennen toen we in een huis gingen wonen en ik niet altijd op dezelfde verdieping was, ze was toen 2 1/2 jaar. En nog gaat zij vaak mee.
Maar met oppassen gaat het gelukkig hier wel goed. Dan hebben ze het prima naar hun zin. Maar als ik dan weer terug ben, mama mama mama.
 
hey!

Hoe erg het ook klinkt: het is "maar" een fase hoor... Op een gegeven moment gaan ze beseffen dat er meer is in de wereld dan alleen zijzelf! En meestal is mama er ook altijd, toch? Wat ik met beide kids heel veel heb gedaan en nog doe is verstoppertje en kiekeboe spelen. Nina bijvoorbeeld in de kamer en ik in de keuken, dan zeg ik tegen d'r: zoek mama eens... dan komt ze aangeschoven op d'r kontje en net als ze haar hoofd om het hoekje wil doen doe ik dat ook en zeg kiekeboe. Lol dat ze dan heeft! Ze leren op die manier dat mama weg is, maar wel in de buurt en weer terug komt. Als ik in de keuken aan het rommelen ben praat ik zo nu en dan ook tegen d'r, alleen om te laten horen dat ik uit het zicht ben, maar wel dichtbij. Zal ook wel psychisch werken denk ik voor mezelf, HAHAHAH!
Tsja, en soms kan het niet anders als dat je even naar boven moet hoor, voor het een of ander. ik zal wel teveel Derek Ogilvie hebben gekeken, maar ik zeg altijd tegen ze dat ik even naar boven maar mama zó weer terug is, hihihi!
Succes met het (liefste lieve) blokje aan je benen...

Liefs, marieke
 
Hoi,

Myrthe heeft dat ook, al sinds zo kon tijgeren. Ze kan heel lief spelen, maar mama moet in de buurt zijn, Zelfs als papa er is dan is het vaak even huilen als ik naar boven ga.
Ze blijft niet huilen, want ik deed al snel de kiekeboe spelletjes en ze komt ook naar me toe (als ze niet in de box zit haha)
En vaak gaat ze dan wel weer spelen. Bij kdv is het altijd huilen als ik haar breng, ik blijf even maar zodra ze overhandigt wordt aan de juf dan is het brullen en ik ben snel weg.
Blijven heeft ook geen zin.

Wat ik doe is het soms negeren, want het is ook weleens negatief aandacht vragen. Of ik neem haar bij de hand en ga door de woonkamer lopen met haar.
Laat haar 'helpen' met de klusjes (wat vaak betekend dat zij al het opgevouwen was er weeruit haalt of de vuile vaat weer uit de vaatwasser haalt)Maar dan is ze toch bij me.
Ach ja het is de ene keer toegeven, de andere keer afleiden....

Sterkte met je beenwarmer hihi.

Liefs Reneke
 
hoi,
wel fijn om te horen dat jullie kindjes dit ook hebben...
kiekeboespelletjes hebben wij ook steeds gedaan met daniël en dat vind hij wel heel leuk, alleen heeft hij wel heel goed in de gaten wanneer je 'echt' weg bent of kiekeboe speelt om bijv het hoekje van de keuken.

@reneke heeft je dochtertje het verder wel naar haar zin op het kdv?
is ze gelijk stil of huilt ze er veel?

liefs marina
 
Hoi,

Hier ook zo'n beenwarmer.  Ook van kleins af aan kiekeboe gedaan, maar als ik weg ben is het schreeuwen geblazen... Met de was ophangen neem ik haar meestal maar mee naar boven en gaat ze daar met haar badspeelgoed spelen.
De vaatwasser uitpakken helpt ze me mee door het bestek aan te geven (scherpe mesjes haal ik er wel eerst even uit hoor...)
Maar tijdens eten koken kan ze het niet laten en is ze soms letterlijk een blok aan m'n been. (kan dan nauwelijks naar de koelkast) . Ik zet dan wel door en zodra alles staat te pruttelen ga ik vaak even een boekje met haar lezen en tussendoor loop ik dan wel weer naar 't fornuis.  Dat helpt vaak wel. Maar snap nu wel waar die uitdrukking van kinderen die aan je rok hangen vandaan komt!!
Liefs,
Karlien
 
heyhey

nathalia heeft dit ook een tijdje gehad.
zodra ik maar naar de keuken ging, of naar zolder om een was op te hangen, was het krijsen.
ja jammer dan, moet toch die was ophangen en moet toch koken.
klinkt hard hoor, en dat was het ook.
heb met tranen in mn ogen staan koken, maar ze moest toch leren om ook alleen te kunnen zijn.

kiekeboe spelen hielp niet bij nathalia.
zodra ze me dan zag, zette ze het nog harder op het huilen omdat ze er uit wilde.
ik moest mezelf dus echt niet laten zien.

na 2 weken ging dit een stuk beter.
ik kan nu koken zonder dat nathalia aan het huilen is.
schoonmaken doe ik samen met haar.
daar maken we een feestje van. (mama heeft een hekel aan schoonmaken, dus de muziek gaat op, mama zingt lekker mee en tussen door even dansen met nathalia hahahaha zo wordt schoonmaken al een stuk gezelliger)

en overal waar ik naar toe ging, kroop nathalia me achterna.
ja, dat vind ik niet zo erg opzich.
maar ook dat is nu minder geworden.

liefs, do
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan