Bedankt voor de lieve woorden....mn man zag gisteren al dat er wat was wou het eerst niet zeggen maar hij bleef aanhouden,ik meteen huilen en verteld,hij staat gelukkig helemaal aan mijn kant en wou zn moeder al bellen,heb hem tegengehouden want weet hoe ze is ze ontkent het toch en ze bedoelt het niet kwaad.....maar hoe moet ik het dan zien?mn man zei ook al maak je niet druk zolang je mij niet hoort klagen gaat het prima,wij zijn tevrden met hoe het gaat....daar heeft zei niks over te zeggen hij zei ook:hoe kan zei nou weten hoe het gaat bij ons,hij zei je doet nog hartstikke veel en dat is ook echt zo.zelf eigenlijk zo druk dat ik er zelf ook doorheen zit,kan echt niks hebben en zit er over te denken om maar eens even een weekje ziektewet te doen omdat ik het allemaal niet meer trekt....
dus dan vat je zoals als dit ook weer zwaarder op.
verder zie mn man ook dat de tijden nu anders zijn,we werken immers samen en dan heb je het samen druk en daar kies je ook weer samen voor.
dus zal proberen jullie bemoedingingen in mn hoofd te stampen en haar maar even laten kletsen,over dr schoonzoon loopt ze ook altijd t zeuren,niemand is goed genoeg voor dr lieve kindjes blijkbaar,gelukkig heb ik een schat van een vent die aan mn kant staat
liefs jootje