Leuke manieren om het je ouders te vertellen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo

We hebben een clearblue test gedaan en ik ben tussen de 4 en 5 weken zwanger, jeeeeeeeej! Dan behoor ik tot de Juni moeders geloof ik.

Maar ik zit nu ergens ongelooflijk tegen aan te hikken. Het vertellen aan mijn ouders...

Ik heb mijn eerste kindje gekregen toen ik 17 was, piep jong. Ik was 16 toen ik zwanger raakte. Ik was er niet bewust mee bezig maar ik was nog te jong en veel te naïef om er bij na te denken dat als je de pil niet consequent slikte je misschien wel 's zwanger kon raken. Die hele zwangerschap was nogal vreemd, de eerste maanden had ik mijn periodes ook nog gewoon en had nergens last van. heb ook nooit een positieve test gehad... Ik ben nog wezen wildwaterraften, bungyjumpen enheb nog flink geweest, terwijl ik achteraf toen al 12 weken zwanger was. Op een gegeven moment had ik wel een vermoeden en heb ik een aantal testen gedaan, die allemaal NEGATIEF aan gaven. Ik was toen nog thuis wonend en mijn moeder had één van die testen gevonden. En aangezien die negatief was en ik niet beter wist kon ik niet anders zeggen dan dat ik niet zwanger was....

Echter met 16 weken, kon ik er voor mezelf niet meer om heen en hebben we om een echo gevraagd. En daar zat ze dan..... Even schrikken op dat moment, en om heel eerlijk te zijn is het één dikke hel geweest met mij en m;n ouders. In eerste instantie verwachtten ze van mij dat ik abortus ging doen. Maar daar vond ik het te laat voor en zou dat zelf sowieso niet kunnen. Het ging zo slecht thuis dat ik tot mijn 8e maand ergens anders moest gaan wonen. En hoogzwanger mocht ik weer thuis komen. Mijn moeder is er wel voor mij geweest maar de rest in huis heeft me met woorden met de grond gelijk gemaakt. Voor de rest is dit nog een heeeeel lang verhaal en kwam er nog heel veel meer bij kijken maar dan ben ik vier A4tjes verder. Maar tot slot knapte de situatie gelukkig weer wat op toen ze geboren was.

Aan de ene kant begrijpelijk dat je als ouders zijnde een ander toekomst beeld voor je dochter in ogen hebt en teleurgesteld bent op zo'n moment, maar dit heeft z'n littekens wel achter gelaten.

Nu zijn we 5 jaar verder. Heb ik nog 2 leuke/goede diploma's gehaald. Heb ik werk, een huis, een leuke vent die goed is voor ons allebei, geen schulden, een ontzettend mooie dochter van bijna 5.. En het gewoon goed voor elkaar. Ik kan nu weer met m'n ouders door één deur en ze passen graag op mijn dochter.

Maar ik kijk er zo erg tegen op om het ze te vertellen.. Het hoeft nu natuurlijk nog niet maar zit er nu al over in. Misschien valt het ook wel heel erg mee omdat de situatie in 5 jaar al heel erg veranderd en verbeterd is, maar ja het is even dat momentje.......

Iemand leuke tips of ideeën?

ik hoor het graag
 
Oei, wat een verhaal.
Wat verschrikkelijk voor je moet dat geweest zijn.
Dat je dan zelfs bij je ouders niet terecht kunt.

Tja, en hoe je het moet vertellen..... geen idee!
Maar ik hoop dat je een beetje de rust kunt vinden om het ze straks te vertellen.
Prachtig toch en één tip: als je het verteld, vertel er dan bij hoe je je voelt en dat je er hartstikke blij mee bent.

Succes!!!
 
ik weet niet of je zelf enigkind bent???
Stuur ze ander eerst anoniem een kaartje van hoera opa en oma... of een kleinkind. Als je niet enigkind bent zullen ze niet weten van wie het is.
En dan ga je een dag later op visite en vertel je het. Dan hebben ze even de tijd om het te laten bezinken.
Of je moet wachten tot de eerste echo. je krijgt van die leuke fotolijsten waat dan een echofoto inkan en een tekst opstaan : wil jij mij peettante zijn of hallo opa en oma. Ook leuk.....kijk wat vind je van deze foto ? en dan die lijst geven met een echofoto.

Zijn maar wat ideeën. Ik heb het alle 2 de keer gewoon verteld. Niks bijzonders. Wilde wel wat doen maar ben te blij om rustig iets te verzinnen. De ouders wisten het al 10 minuten nadat we het zelf wisten. Ach ja.

veel succes het het vertellen. Hopelijk reageren ze positief
 
Thanks! Ja moet echt even moed verzamelen! M'n vriend z'n ouders zouden hartstikke blij zijn dus die vertel ik 't wat mij betreft nu al!

Denk dat het zeker wel een goed idee is om te zeggen hoe ik me er bij voel en dat alles er nu heel wat florissanter uit ziet.
 
Ja dit is een lastige situatie maar ik denk dat je ouders ook wel zien dat je nu alles voor elkaar hebt en dat jullie hier samen voor gekozen hebben.
Ik zou het op een leuke manier vertellen en als ze raar doen gewoon zeggen"nou dan gaan we maar weer als jullie er niet blij mee zijn dan hebben jullie een probleem wij niet we zijn er blij mee!!!!

Succes laat ons weten hoe ze reageerden
 
jeetje, ja dat is natuurlijk niet waar je op hoopte kan ik me indenken. dat je jong was, ja dat had je zelf ook wel in de gaten.

Misschien maakt het t voor je ouders "makkelijker"nu ze zien dat je een stabiele basis kunt bieden. zoals je al zegt, een baan, een lieve partner, een huis. Je bent volwassener, mede doordat je al de verantwoording hebt voor je dochter.
Waarmee je ook hebt aangetoont een moeder te zijn. Ik hoop dat je een positieve reactie zult krijgen. Geniet van je zwangerschap samen met je partner en je dochter.

groetjes!!
 
Wat jammer dat je vader en de rest van de familie er op deze manier mee om zijn gegaan. Een gemiste kans! Ode aan je moeder. Het zal voor haar ook niet eenvoudig zijn geweest om midden in deze "strijd" er voor jou te zijn. Maar wat hartstikke tof van haar dat het haar wel is gelukt om de positieve kant te zien in je zwangerschap. Heb je dit ook aan haar verteld hoe fijn je dit hebt ervaren? Zou het aan haar als eerste vertellen dat je zwanger bent :).

Ik kan me goed voorstellen dat je je erg alleen moet hebben gevoeld ten tijde van de eerste zwangerschap, en dat zoals je beschrijft het ook een litteken heeft achtergelaten.

Wel denk ik dat het heel belangrijk dat je dit richting elkaar ook uitspreekt op een rustige en respectvolle manier hoe jij de vorige zwangerschap hebt ervaren, zonder daarbij in de anti te schieten ( waardoor er alleen maar verwijten worden gemaakt, want dat helpt dus niet). Hou het bij jezelf door te zeggen hoe jij het hebt ervaren.

Anders blijft dit spelen tussen jou en de rest. Het er niet meer over hebben met elkaar is geen oplossing. Daarmee gaat het litteken niet weg. En ga je ook niet van deze zwangerschap genieten.

Daarnaast kan je natuurlijk aan iedereen persoonlijk vragen wat jou zwangerschap voor gevolgen had voor hen. Je bent nu 5 jaar verder dus ik ga ervan uit dat de emoties bij iedereen wat zijn weggezakt waardoor iedereen rationeel deze situatie kan bespreken met elkaar.

Deze zwangerschap zal bij jou maar ook bij je ouders een heleboel emoties losmaken. Praat eerst over je vorige zwangerschap zoals boven omschreven, en vertel daarna dat je weer zwanger bent.

Een heel verhaal maar ik hoop dat je er wat mee kan


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan