Ligt het aan mij...?!

A

Anoniem

Guest
Ligt het aan mij dat ik het even niet zo zie zitten? Ik heb al eens eerder een topic gemaakt over mijn dochter die zoveel huilde en zo weinig sliep. Dat is inmiddels al bijna 10 maanden geleden. Er is in die tijd wel iets verbeterd, gelukkig! En ik ben ook heus dol op haar!!
Maar mijn dochter slaapt nog steeds te weinig dan goed voor haar is. Dat weet ik nu zeker, want een paar weken geleden heeft zij maar liefst 5 dagen op rij voor haar doen goed geslapen! Overdag sliep ze wel anderhalf uur!! Ze was zo'n ander kind; blij en vrolijk! Heel anders dan hoe ze normaal is. Dan piept ze om alles en huilt ze ook best veel. Het begint met wakker worden: huilen. Als ik haar verschoon: huilen. Tijdens het eten: piepen en jammeren. Tijdens het spelen: piepen en jammeren. Als ze 's middags al gaat slapen, is het hooguit drie kwartier. Of ze slaapt helemaal niet, terwijl ze dood- en doodmoe is. Dit is al zo vanaf dat ze een half jaar oud is. Nu dus bijna een jaar lang. Als ze niet geslapen heeft, dan piept, jammert en huilt ze de hele middag. Wat ik ook doe, niets is goed. Ik baal er zo van! 's Nachts hoef ik er gelukkig niet meer elke keer uit, maar ze huilt nog wel vaak in haar slaap zodat ik weer wakker lig. Ligt het aan mij dat ik hier zo van baal? Niet alle kinderen slapen zo weinig, huilen zo veel en jammeren de hele dag door, ELKE dag opnieuw. Toch?! Of stel ik me aan? Ik weet het niet meer. Helaas is er niemand in mijn omgeving die kan of wil oppassen. Manlief steunt me zo goed als hij kan, maar in de praktijk sta ik er toch de meeste tijd alleen voor... Oja, en we zitten ook al meer dan 5 jaar midden in een verbouwing in ons huis die maar niet af komt en waar ik echt meer dan genoeg van heb!
Oja, we zijn ongeveer overal geweest voor mijn lieve kleine meid: fysiotherapeut, osteopaat, chiropractor, accupunctuur, allergietest in het ziekenhuis, kinderarts, rust en regelmaat van Ria Blom... De meeste dingen helpen wel iets, maar niet genoeg.
Sorry voor mijn geklaag, maar ik moest het echt even kwijt!
Liefs,
Dory
 
Hoi,

Wat een situatie voor je zeg!
Ik weet zo gauw niet een oplossing voor het feit dat ze zo huilt.
Maar wat zal jij het inderdaag zat zijn en moe zijn zeg!
Ik begrijp heus wel dat je ongelooflijk veel van je kindje houd, maar het breekt je wel op!
In Nijmegen heb je een huilpoli in het Radbout ziekenhuis.
Hier gaan ze naar alles kijken en alles bij elkaar neer liggen en naar een oplossing zoeken.
Ook nemen ze je kindje voor bijvoorbeeld enkele daagjes op zodat je in de tijd dat je niet bij haar ben even rust hebt voor jezelf, dat is ook zo belangrijk!!
Ik weet niet waar je woont, maar misschien is een verwijzing daarnaar van je huisarts (neem aan dat die van alles op de hoogte is omdat je eerdere verwijzingen heb gehad) een oplossing?
Daar kijken ze naar alles en proberen jullie dan te begeleiden daarin.
Heb er verder geen informatie over, sorry

Ik wens je veel sterkte, het is zo slopend al het gehuil en gepiep en gejammer.
Probeer ook (al is het kort) je rustmomentjes te nemen hor.

Laat je weten hoe alles verder gaat of klets maar van je af.
Liefs Marina
 
Hoi hoi,

Nou 1 ding ios zeker je stelt je niet aan.

Ik weet wel hoe jij je voelt ik had dit ook bij mijn oudste.
Wat bij mij heel goed heeft geholpen is tussitin rust (misschien schrijf ik het verkeerd) Het help niet gelijk maar na een dag of drie merkte ik verbetering.
Het is geen blijvende oplossing want ze raken eraan gewend.
Maar bij mij heeft het een maand of drie goed gewerkt.
Na de drie maanden was het eigenlijk ook zo goed als over.
het bleek een soort van frusstratie te zijn dat ze een hoop dingen willen maar nog niet kunnen.

ik hoop dat je er wat aan heb.

Gr Lique
 
Hoi,

Ik vind het wel goed dat je je hart even lucht hier, daar zijn we tenslotte voor !
En ik herken het (helaas) maar al te goed!!!
Mijn oudste was ook een huilbaby en ze is nu 7 maar ze is nog steeds mopperig en huilerig. Oke niet meer de hele dag door natuurlijk (haha) maar als het even niet gaat zoals ze wil dan is het feest. En ze kan over een heel klein schaafwondje de hele dag lopen klagen.
Nu wil ik niet zeggen dat het bij jou ook zo blijft hoor ! Maar als baby heeft ze tot zeker haar 2e jaar 's nachts slecht geslapen en overdag was het altijd een gok of ze sliep en hoelang. De ene keer een kwartier de andere keer 2 uur. Geen pijl op te trekken.
Ze is nu nog steeds een schat, maar ik zeg er altijd bij dat ze wel een behoorlijke gebruiksaanwijzing heeft en dat ik die ook nog niet helemaal ken..... Vind ik wel jammer en ik heb het er ook best moeilijk mee soms.
Mede doordag nummer 2 zo totaal anders is! Ze huilt amper, slaapt goed is altijd vrolijk en als de oudste dan in zo'n klaagbui is lijken de verschillen helemaal zo groot.
Ik zal echt niet zeggen dat ik van de een meer hou als de ander, maar de jongste is veel makkelijker en dat maakt alles makkelijker. Pfff, vind het lastig hoor.
Kan me voorstellen dat je het ook wel zat word als ze bij alles huilt, op een gegeven moment (had ik) dat je er ook niet zoveel moeite voor doet, in begin probeer je nog afteleiden om huilen te voorkomen en op een bepaald moment denk je het maakt niet uit ze huilt toch wel!
Het is hier ook niet vd ene op andere dag over gegaan maar heel geleidelijk.
Is die van jou ook vaak ziek? dat was mijn oudste wel, bleek uiteindelijk ook lichtastmatisch, wat misschien ook de vermoeidheid verklaarde. En nog steeds pakt ze elk virusje op wat er heerst.

Succes, en lucht lekker je hart af en toe hier !

Groetjes Bianca
 
Hai, het ligt zéker niet aan jou. Je hebt al zoveel geprobeerd om je dochter te helpen!! Super goed dat je blijft zoeken naar de oorzaak. Want het gedrag zoals je beschrijft, is niet doorsnee! Jammer dat de osteopaat niet heeft gebracht wat je hoopte.
Het komt me behoorlijk bekend voor, jouw verhaal (mijn oudste zoon: huilbaby  en mijn 3e, een meisje).
Er is bij mijn oudste wel meer aan de hand, maar in ieder geval   hebben ze allebei het kiss-syndroom opgelopen bij/tijdens de bevalling, waardoor ze waarschijnlijk echt last hadden van lichamelijke klachten (waardoor slapen een strijd was). Ik begrijp best dat je een beetje therapie-moe bent, maar mocht je ten einde raad verder willen kijken: 2nd opinion bij andere osteopaat? (ik ken een goeie in Eindhoven), met bioresonantie evt. bepaalde belastingen opsporen?
Hoe is het verder met haar, qua ontwikkeling? Gaat dat goed? Brabbelen, kruipen, dat soort dingen? En is ze snel overprikkeld? Wat doet de 'rust en regelmaat'? Of is ze juist heel leergierig en wil ze (teveel) ontdekken?

In ieder geval hoop ik dat je, ondanks je sombere gevoel soms, jezelf geen verwijten gaat maken. Daar doe je jezelf echt mee tekort.
Hoe werkt het gedrag van jouw dochter door in je relatie? Hoef je niet op te antwoorden, maar weet zelf dat het een behoorlijke invloed heeft op de relatie met je partner.

Groetjes!!
 
Ik kan me heel erg goed voorstellen dat je het allemaal even niet meer ziet zitten! En je hoeft je niet te verdedigen door te zeggen dat je heus wel heel veel van haar houdt, want het een heeft niets te maken met het ander. Ook al hou je veel van haar, dan nog kan je er helemaal doorheen zitten na de laatste anderhalf jaar.
Jammer dat er in je omgeving niemand is die het even een paar dagen van je over kan nemen, zodat jij even tot rust kan komen. Er bestaat altijd een wisselwerking tussen jou en je dochter. Jij zit er doorheen, zij voelt zich niet lekker in haar vel, en onbedoeld houden jullie dat bij elkaar in stand. Ik bedoel hier niet mee dat er eigenlijk niks aan de hand is en dat het aan jou ligt!
Poosje terug was er een topic over een huilbaby die opgenomen was in het ziekenhuis, en daar spontaan niet meer zoveel huilde. Omdat hij/zij ineens in een andere omgeving met een ander ritme terecht gekomen was. Diegene met de tip over het Radbout-ziekenhuis vind ik dus wel een hele goeie.

Ik wil je heel veel sterkte wensen, en wil je nog even zeggen dat je absoluut geen slechte moeder bent, als je toegeeft dat je het er erg zwaar mee hebt.
 
Bedankt voor jullie reacties! Dat doet me echt wel even goed. Fijn om te lezen dat het niet aan mij ligt, want dat gevoel krijgt af en toe de overhand. Gewoon omdat ik steeds zo hard mijn best doe om weer iets van de dag te maken. En het lijkt niet echt te helpen...

@ Suuz79: Het zou best kunnen dat je het topic van mij bedoelt. Een tijd terug moest ik hier ook even stoom afblazen en ik vertelde toen ook wat wij allemaal al geprobeerd hebben. Volgens mij heb ik daar ook gezegd dat mijn dochter toen zij 10 weken oud is al eens ter observatie is opgenomen in het ziekenhuis. Daar huilde ze inderdaad minder, maar ze sliep er niet veel beter. Het enige verschil met thuis was, dat ze nu stil in haar bedje lag. Dat was natuurlijk al een hele verbetering in vergelijking met die 7 tot 8 uur die ze daarvoor dagelijks huilde. Ook is ze bij de kinderarts geweest, maar die kon niets bijzonders vinden. Ik geloof ook niet dat ze er voor open staan om haar weer een paar dagen op te nemen. Het is jammer dat voor mij het Radboud zo ver weg is. Ik ben het trouwens helemaal met je eens dat het een wisselwerking is. Daarom baal ik zo van mezelf, want ik ben de enige die het zou kunnen veranderen. Als het me maar niet zo zou raken en niet zo dwars zou zitten...

@Hannah35: Jammer maar toch ook fijn dat je mij zo goed begrijpt. Jeetje, 2 huilbaby's. Hoe heb je dat volgehouden?!?! Ik ben  vandaag op het punt dat ik waarschijnlijk maar moet accepteren dat een tweede er voor ons niet in zal zitten, hoeveel verdriet ik daar ook over heb. Maar dit nog een keer meemaken zie ik echt niet zitten...Maar ik blijf wel hoop houden, want ik zou zo graag (als het lukt) een broertje of zusje voor haar krijgen. Mijn dochter heeft/had inderdaad ook het KISS syndroom. Qua ontwikkeling vind ik haar gewoon goed gaan. Ze is nu bijna anderhalf, loopt sinds een paar maanden, praat al best wat woordjes en begrijpt bijna alles wat ik zeg en vraag. Zelf heb ik al vanaf het begin het idee dat ze gefrustreerd is, omdat ze meer wil dan ze kan. Zeker toen ze kleiner was, was ze snel overprikkeld. Vandaar dat ik ook zo vast hield en houd aan de rust en regelmaat. Ik heb alleen niet echt het idee dat het helpt... Maar goed, het zal ook geen kwaad doen. Je mag best vragen naar mijn relatie. Dat had veel slechter gekund gezien de situatie. We zien het gedrag van onze dochter echt als óns probleem, we maken elkaar geen verwijten ofzo. Wel heeft het hebben van een huilbaby invloed op je relatie, al was het maar door het chronische slaapgebrek. Maar we proberen er de moed in te houden en zoveel mogelijk te lachen. Maar op sommige dagen lukt dat niet zo goed. Gelukkig zitten we zelden tegelijk in een dip, dus dat scheelt.

@Biasch: Ik vond het heel eerlijk om te lezen wat jij over je oudste schrijft. Veel van de toon waarop je dat deed is voor mij zo herkenbaar. En als ik een heel brutale vraag mag stellen (hoef je niet op te antwoorden, maar ik ben gewoon benieuwd) wanneer en hoe vonden jullie de moed (een ander woord heb ik er even niet voor) om toch een tweede kind te willen? Die vraag geldt eigenlijk ook voor Hannah 35. Ik vind het wel meevallen hoe vaak mijn dochter ziek is. Wel heeft ze het eerste jaar heel veel last gehad van haar oren, wat ook een heel groot deel van het huilen verklaart. Wel denk ik wel eens dat ze misschien wel vaak kwakkelt, maar dat wij het gewoon niet meer zien door het vele huilen en piepen. Het is natuurlijk altijd wel wat: tandjes, een sprongetje, een verkoudheid enz...

@ mama van Melanie en Lars: die tussistin ga ik zeker wel proberen. Bedannkt voor die tip. En ook al werkt het 'maar' drie maanden, dat is al een prachtig vooruitzicht!

@ Marina 85: Ik hou je tip van het Radbout in mijn achterhoofd. Maar zoals ik al eerder schreef, ziet haar dokter niets in een nieuwe opname. En Nijmegen is voor mij niet bepaald in de buurt.

Zo, het is wel een enorm verhaal geworden... Maar in ieder geval: bedankt!
Liefs,
Dory
 
Meid, ik heb net een dag achter de rug zoals jij beschrijft. Pfffff, als iedere dag er zo uit ziet. Ik kan me voorstellen dat je het dan af en toe zat bent.
Vooral als je ziet dat als ze slaapt ze veel vrolijker is.
 Jullie hebben ook al zoveel geprobeerd, dat ik je geen advies kan geven. Ik wil je dan maar  vooral een knuffel geven.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan