lijkt het zo , of is het gewoon zo ???

Hoi,

Tjonge jonge wat een perfecte relaties allemaal. Fijn dat er zoveel lieve mannen zijn. Die van mij is trouwens ook wel lief, maar niet zo meelevend tijdens de zwangerschap als wat ik hier allemaal lees. Het is toch vooral mijn ding. Begrijp me niet verkeerd, hij is er blij mee en wil graag vader worden, maar heeft zich tot nu toe niet verdiept in de literatuur die ik al maanden in huis heb bijvoorbeeld. Bij het woord kolven haakt hij af en naar de bevalling hoef ik al helemaal niet in zijn bijzijn te kijken. Toch is hij er wel bij betrokken, gaat als het even kan mee naar de verloskundige en natuurlijk bij echo's. Maar zoals ik er de hele dag over zou kunnen praten, nou nee. Hij zegt ook regelmatig, er zijn ook nog andere dingen dan alleen maar zwanger zijn hoor. En dat is ook zo. Ik merk wel een verandering naar mate mijn buik groeit, de eerste drie maanden wilde hij er zo min mogelijk over praten, maar nu de baby al zichtbaar aanwezig is begint hij uit zichzelf over namen, of wat we allemaal nog moeten kopen. Geduld om een uur met z'n hand op mijn buik te liggen wachten op een schopje is er echter niet en ach, dat geeft ook niet. Al met al ben ik best tevreden met mijn man, ook al weet hij het verschil tussen de placenta en navelstreng bij wijze van spreken niet..
Oh en Jaap, echt een felle discussie heb je niet losgemaakt, deze vrouwen hebben allemaal net zoals jij bent, goede kerels enlieve papa's in spe getroffen!

groetjes, Jootje (22 weken 4 dagen)
 
Hoi Jaap,

Hier ga je vast veel reacties op krijgen op dit item denk ik zo .
Zelf kom ik van januari forum, wij verwachten ons 2e kindje en hebben het dus allemaal ook al een keer meegemaakt.

Maar tijdens de eerste zw.schap is mijn vriend meegeweest naar alles controles, moest hij huilen na de echo en heeft die gedaan wat die kon tijdens de bevalling (als wij dat bijster weinig....wil je niet desillusioneren, maar je kunt je proberen in te leven op het moment supreme kun je als man niks, behalve de eventuele grillen van je vrouw accepteren en vooral niet in discussie treden!)
Aangezien ik in het begin niet goed tegen etensluchtjes kon nam hij het koken op zich, toen ik last van mijn rug kreeg deed hij al het zware tilwerk (behalve dat wat ik eigenwijs toch zelf deed) EN hij smeerde elke dag mijn buik in (ook in de hoop iets van de kleine Uk te voelen).
Hij was betrokken, maar behandelde mij niet anders (iets bezorgder misschien) en kon net als jij heerlijk lachen als ik besloot iets wel te doen waarvan hij al had gezegd 'weet je het wel zeker'. Samen konden we daar heerlijk om lachen (als het maagzuur eenmaal weggetrokken was kon ik ook wel weer meelachen).

Ook deze zw.schap is hij weer helemaal trots en blij en betrokken. Tot nu toe weer altijd mee en ook deze echo weer heftig geëmotioneerd door dat mooie kindje op het scherm . Iedereen die die kent en tegenkomt mag het weten en verteld die apetrots dat die wederom vader gaat worden en zijn grote knul een grote broer.
Deze 2e zw.schap was ik in eerste instantie veel vermoeider en waar kon hielp hij dan ook als hij thuis was.

Hij duikt echter niet in de literatuur in. Hij gaat af op wat verloskundige hem verteld en wat ik hem eventueel voorlees en dat vind ik best. Het zou raar zijn als je het echt hetzelfde kunt beleven (al kun je je wel inleven natuurlijk).

Het enige waar hij echt niet tegen kan is een onredelijke bui van en helaas komen die deze zw.schap vaker voor.... m'n goeie humeur kan ik dan nog net ophouden voor onze zoon, maar als er dan wat uitmoet dan gebeurt dat bij hem en dus niet altijd even redelijk . Erger me dan ook aan mezelf, maar dat is het enige waar ik niks aan kan doen en het is ook snel weer over gelukkig!

Groetjes,
Marije
 
Hoi Jaap,

Je vroeg me hoe we nu echt over onze mannen denken en of ze ons nu wel of niet begrijpen.
Ik kan het alleen van mijn man zeggen natuurlijk. De meeste (fysieke) dingen snapt hij wel, zoals zichtbare zwangerschapskwaaltjes waar je mee zit of dat je doodop bent. Nou, dan doet hij de dingen die ik anders zou doen en dat is ook geen probleem. Wel prettig natuurlijk.
Maar er zijn ook dingen die hij niet snapt. Bijvoorbeeld dat ik het toch echt zo snel mogelijk aan iedereen wilde vertellen. Dat is me dus ook  'verboden' zodat ik het veel langer geheim moest houden dan me lief was.
Verder heb ik wel veel dingen gelezen in tijdschriften als 'Kinderen' en 'Ouders van Nu' terwijl hij zicht daar niet echt mee bezig houdt. In het begin hebben we ook samen informatie en sites gezocht maar het allernieuwste is er natuurlijk wel weer een beetje af.
Ik denk alleen wel dat als mijn buik wat dikker wordt en je van buiten ook wat meer kunt voelen/zien van de baby het dan wel wat werkelijker wordt (ook voor mij overigens).
Al met al ben ik wel heel blij met mijn man, maar voor sommige dingen kun je gewoon beter even kletsen met vrouwen die hetzelfde meemaken en dat is gewoon het leuke aan dit forum.

Alhoewel ikhet ook wel leuk zou vinden als er wat meer mannen hier zouden 'kletsen' over wat ze meemaken etc.

Groetjes
Klarie
 
Mannen en vrouwen verschillen nu eenmaal. Over het algemeen willen mannen meer iets doen en iets zien en willen vrouwen er over het algemeen over praten.
Maar dit zijn generalisaties en elke man en elke vrouw pakt het weer anders aan.
Gelukkig heb ik een man die zowel praten kan, als mij begrijpt als ik meer "praat-behoefte" heb. Dan zegt ie doodleuk dat ik maar even een vriendin moet bellen. En hij heeft nog gelijk ook.
groetjs
greet
 
Ha die Jaap,

Ik snap wat je bedoelt, mijn vriend is net als jij gelukkig:
lief, zorgzaam, optimistisch, behulpzaam, etc.
Ik heb dus niets te klagen, we zijn verliefder dan ooit, zijn superlief tegen elkaar en hij is mijn steun en toeverlaat!!!!

Succes verder,

Inge
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan