<p>Hi, </p><p>ik ben opzoek naar lotgenoten waar ik mee kan kletsen over het traject IUI waar wij in december mee gaan starten. Bij ons is niks gevonden maar helaas mag een klein wondertje nog steeds niet lukken.</p><p>Ik vind het fijn om mensen te spreken die in dezelfde situatie zitten en waar ik steun , begrip en ervaringen mee kan delen. </p><p> </p><p>Wie vind het leuk om hier bij aan te sluiten? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Lotgenoten IUI december 2018
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ik ben geen lotgenoot maar wil je veel sterkte wensen!
Ik heb vorig jaar het IUI traject doorlopen en ben uiteindelijk bij de zesde poging zwanger geworden en heb nu een zoon van 3 maanden oud.
Houdt moed, ook als de eerste pogingen niet lukken. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat zelfs een zesde poging kan lukken. Het is pittig maar het helemaal waard.
Veel sterkte en vooral geluk gewenst!
Ik heb vorig jaar het IUI traject doorlopen en ben uiteindelijk bij de zesde poging zwanger geworden en heb nu een zoon van 3 maanden oud.
Houdt moed, ook als de eerste pogingen niet lukken. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat zelfs een zesde poging kan lukken. Het is pittig maar het helemaal waard.
Veel sterkte en vooral geluk gewenst!
Wauw! Wat een mooi verhaal! Dankjewel! Dat doet me goed! Kan je vertellen dat het me echt opbreekt nu. Elke maand die teleurstelling als er niks aan de hand is. Het vertrouwen is ver te zoeken.
Mag ik vragen waarom jullie IUI hebben gedaan?
Mag ik vragen waarom jullie IUI hebben gedaan?
Die teleurstelling is verschrikkelijk inderdaad. Mijn beste vriendin wist vanaf het begin dat we probeerde zwanger te worden (zij probeerde ook zwanger te worden), ik vond het heel fijn dat ik ook bij haar terecht kon omdat mannen het toch anders ervaren ? Heb jij al met iemand anders dan je partner hierover contact?
Bij ons dezelfde reden als jullie: na een jaar onderzoeken in het ziekenhuis en daaruit kwam niets. Geen verklaring gevonden.
Toen we met de onderzoeken in het ziekenhuis bezig waren hebben we het onze families verteld, later toen we aan de behandelingen begonnen wisten ook vrienden en collega’s het.
Hebben jullie het familie/vrienden verteld? Mag ik vragen in welk ziekenhuis je behandeld wordt?
Bij ons dezelfde reden als jullie: na een jaar onderzoeken in het ziekenhuis en daaruit kwam niets. Geen verklaring gevonden.
Toen we met de onderzoeken in het ziekenhuis bezig waren hebben we het onze families verteld, later toen we aan de behandelingen begonnen wisten ook vrienden en collega’s het.
Hebben jullie het familie/vrienden verteld? Mag ik vragen in welk ziekenhuis je behandeld wordt?
Heel herkenbaar wat je verteld!
Wij zijn nu 2 jaar bezig , na een jaar onderzoeken gehad. Kwam niks uit. we moesten het weer proberen. Na half jaar naar het ziekenhuis gegaan ik had een slecht onderbuik gevoel. Mijn menstruatie deed ineens raar! Ben toen aan de clomid gegaan. Nu 5 maanden geprobeerd en nog steeds niks! Ik was/ben er klaar mee en we hebben het ziekenhuis gebeld. Gelukkig kunnen we in december al beginnen. Ik ga eerst 2 tabletten clomid gebruiken en ovitrelle spuiten.
Vriendinnen weten ervan! En daar heb ik ook veel steun aan. Maar ook zij worden zwanger en dat doet me veel pijn. Sinds de zomer weten onze ouders het. En sinds paar maanden schoonzusje / familie.
Ik ga een deze weken beginnen om het tegen me collega’s te vertellen. Dat is gewoon makkelijker voor het traject.
De arts heeft mij ook aangeraden om met een psycholoog te gaan praten. Dat is denk ook beter. Elke keer maar met familie en vrienden. Voel ik me ook snel opgelaten en schuldig. Dan denk ik weer “daar heb je haar weer” wil ook niet zielig worden gevonden.
Wij lopen in Sint Franciscus Rotterdam. Waar liep jij?
Wij zijn nu 2 jaar bezig , na een jaar onderzoeken gehad. Kwam niks uit. we moesten het weer proberen. Na half jaar naar het ziekenhuis gegaan ik had een slecht onderbuik gevoel. Mijn menstruatie deed ineens raar! Ben toen aan de clomid gegaan. Nu 5 maanden geprobeerd en nog steeds niks! Ik was/ben er klaar mee en we hebben het ziekenhuis gebeld. Gelukkig kunnen we in december al beginnen. Ik ga eerst 2 tabletten clomid gebruiken en ovitrelle spuiten.
Vriendinnen weten ervan! En daar heb ik ook veel steun aan. Maar ook zij worden zwanger en dat doet me veel pijn. Sinds de zomer weten onze ouders het. En sinds paar maanden schoonzusje / familie.
Ik ga een deze weken beginnen om het tegen me collega’s te vertellen. Dat is gewoon makkelijker voor het traject.
De arts heeft mij ook aangeraden om met een psycholoog te gaan praten. Dat is denk ook beter. Elke keer maar met familie en vrienden. Voel ik me ook snel opgelaten en schuldig. Dan denk ik weer “daar heb je haar weer” wil ook niet zielig worden gevonden.
Wij lopen in Sint Franciscus Rotterdam. Waar liep jij?
Voor het traject ontkom je er inderdaad bijna niet aan om het te vertellen. Ik vond het ook erg fijn dat familie/vrienden/collega’s het wisten, er kan dan toch een beetje rekening met je gehouden worden.
Goed dat je met een psycholoog gaat praten al zal dat niet makkelijk zijn. Het is inderdaad een heftig traject en daar helpt die Clomid ook echt niet bij... ?
Probeer moed te houden want er zijn absoluut nog kansen! En hoe moeilijk ook, probeer het af en toe van je af te zetten en leuke dingen te doen.
Wij liepen in het Spaarne in Haarlem
Goed dat je met een psycholoog gaat praten al zal dat niet makkelijk zijn. Het is inderdaad een heftig traject en daar helpt die Clomid ook echt niet bij... ?
Probeer moed te houden want er zijn absoluut nog kansen! En hoe moeilijk ook, probeer het af en toe van je af te zetten en leuke dingen te doen.
Wij liepen in het Spaarne in Haarlem
Hi Truus,
Hier ook iemand die net aan IUI is begonnen. Ik heb afgelopen maand mijn eerste IUI gehad na bijna 2 jaar proberen zwanger te worden - en een miskraam met 6,5 week in Juni 2017.
In December dus de tweede poging. Ik slik hierbij Letrozole omdat ik PCO heb. Morgen begin ik weer met de Letrozole (dit is voor ovulatie inductie) op dag 3 van mijn cyclus.
De eerste IUI viel mij erg mee! Ik werd 2 dagen later ongesteld dan normaal, dus had heel even hoop, maar helaas gister weer ongesteld geworden.
Ik ga er inmiddels al vanuit dat ik ongesteld wordt, ook om mezelf te beschermen denk ik. Maar die 2 dagen later ongesteld worden wakkeren dan toch de hoop weer even aan.
Bij ons trekt het een behoorlijke wissel ook op de relatie, dat we vanuit het buitenland weer naar NL zijn verhuisd en er dus een hele hoop tegelijk gebeurt helpt natuurlijk ook niet mee.
Ik vind vooral de angst dat het misschien nooit gaat lukken killing. En dat ik naast gezond eten, sporten, acupuntuur en proberen zo weinig mogelijk stress te hebben niet veel meer kan doen, vind ik moeilijk.
Ik klets graag mee!
Hier ook iemand die net aan IUI is begonnen. Ik heb afgelopen maand mijn eerste IUI gehad na bijna 2 jaar proberen zwanger te worden - en een miskraam met 6,5 week in Juni 2017.
In December dus de tweede poging. Ik slik hierbij Letrozole omdat ik PCO heb. Morgen begin ik weer met de Letrozole (dit is voor ovulatie inductie) op dag 3 van mijn cyclus.
De eerste IUI viel mij erg mee! Ik werd 2 dagen later ongesteld dan normaal, dus had heel even hoop, maar helaas gister weer ongesteld geworden.
Ik ga er inmiddels al vanuit dat ik ongesteld wordt, ook om mezelf te beschermen denk ik. Maar die 2 dagen later ongesteld worden wakkeren dan toch de hoop weer even aan.
Bij ons trekt het een behoorlijke wissel ook op de relatie, dat we vanuit het buitenland weer naar NL zijn verhuisd en er dus een hele hoop tegelijk gebeurt helpt natuurlijk ook niet mee.
Ik vind vooral de angst dat het misschien nooit gaat lukken killing. En dat ik naast gezond eten, sporten, acupuntuur en proberen zo weinig mogelijk stress te hebben niet veel meer kan doen, vind ik moeilijk.
Ik klets graag mee!
Hoi anski,
wat een ontzettend verdrietig verhaal! Je heb al veel mee gemaakt lees ik!
Ik lees dat je PCO heb wat houdt dat precies in? Dat is niet hetzelfde als PCOS toch? En de hormonen die jij slikt, zijn voor je ovulatie inducatie? Betekend dit dat je Gwen eisprong heb?
Ik herken heel veel in wat je verteld! Het idee dat je nooit zwanger zal worden,het jezelf beschermen tegen die klap die je elke maand weer krijg. Alle hoop is dan zo weer verdwenen.
Gelukkig is mijn relatie stuk stabieler nu dan de afgelopen maanden. Onze kinderwens wat tegen zit heeft veel bij ons losgemaakt. En gaat dan ook met ups en downs. Maar we zijn sterk en praten tegenwoordig veel met elkaar. Je realiseert je op dit soort momenten wel weer hoe sterk je relatie is. Hoop dat dit bij jullie ook zo het geval is.
Wat doe je trouwens veel om gezond en beter te leven. Ik ben daar minder van. Ik sport wel, eet gezond maar niet meer dan anders. Ik wil juist meer gaan leven en genieten! Ik wil het nog met mijn arts gaan bespreken of dit echt een meer waarde zal zijn.
Ik wil je heel veel succes en steun geven! En vind het dan ook prettig om elkaar zo nu en dan te spreken hoe het gaat
wat een ontzettend verdrietig verhaal! Je heb al veel mee gemaakt lees ik!
Ik lees dat je PCO heb wat houdt dat precies in? Dat is niet hetzelfde als PCOS toch? En de hormonen die jij slikt, zijn voor je ovulatie inducatie? Betekend dit dat je Gwen eisprong heb?
Ik herken heel veel in wat je verteld! Het idee dat je nooit zwanger zal worden,het jezelf beschermen tegen die klap die je elke maand weer krijg. Alle hoop is dan zo weer verdwenen.
Gelukkig is mijn relatie stuk stabieler nu dan de afgelopen maanden. Onze kinderwens wat tegen zit heeft veel bij ons losgemaakt. En gaat dan ook met ups en downs. Maar we zijn sterk en praten tegenwoordig veel met elkaar. Je realiseert je op dit soort momenten wel weer hoe sterk je relatie is. Hoop dat dit bij jullie ook zo het geval is.
Wat doe je trouwens veel om gezond en beter te leven. Ik ben daar minder van. Ik sport wel, eet gezond maar niet meer dan anders. Ik wil juist meer gaan leven en genieten! Ik wil het nog met mijn arts gaan bespreken of dit echt een meer waarde zal zijn.
Ik wil je heel veel succes en steun geven! En vind het dan ook prettig om elkaar zo nu en dan te spreken hoe het gaat