Hi Truus,
Zeker fijn om elkaar op de hoogte te houden van het proces! Hoewel wij het wel hebben verteld aan mensen, blijft het een eenzaam gevoel dit traject als het langer duurt, dus fijn om iemand die er ook middenin zit te kletsen.
PCO is inderdaad PCOS, en de letrozole helpt om een regelmatige cyclus te krijgen/behouden van 28-30 dagen. Voor de miskraam was mijn cyclus tussen de 30-40 dagen, maar na de miskraam stak de PCOS pas echt goed zijn kop op (mede door stress denk ik) en had ik cycli van 40 en zelfs 48 dagen. Het is dan niet zeker of je een eisprong hebt (als de cyclus zo lang duurt) maar ik denk dat ik die wel had.
Ik ben blij dat door de letrozole mijn eisprong wel regelmatig is nu.
Ik herken ook wat je schrijft over dat de (tot nu toe) onvervulde kinderwens veel los maakt in je relatie. Teleurstelling, boosheid en het gevoel van onvermogen is lastig om mee om te gaan, maar vooral de angst. Het maakt dat ik het gevoel heb dat mijn leven in de wacht staat, en daar ben ik ook helemaal klaar mee na bijna 2 jaar. Waar het eerst iets spannends en leuks en iets tussen jullie tweeen is, verandert het in een klinischer verhaal zodra het langer duurt, waar de romantiek wel uit gaat. Ook kwamen er bij mijn veel gevoelens van onvermogen en waardeloosheid naar boven na de vaststelling van PCOS eerst en daarna de miskraam. Alsof mijn lichaam me in de steek liet, zo voelde ik het.
Met veel dingen in het leven ben je toch gewend dat als je ergens heel erg je best voor doet, het je lukt. En dit is zo'n ongrijpbaar proces en hier werkt dat niet bij. Lastig om los te laten, iets wat je zo graag wilt en wat je bij anderen zo ogenschijnijk makkelijk ziet gebeuren.
Wij konden elkaar echt even helemaal niet vinden. Ik sloot me ook een beetje af na de miskraam en dat maakt het voor mijn vriend moeilijk. Dat ik door dit process ook dichterbij vrienden en familie wilde zijn maakte het voor hem ook moeilijk, omdat hij liever in het buitenland bleef wonen. Wij hebben dus veel last gehad van schuldgevoel en teleurstelling naar elkaar, maar nu lijkt het sinds vorige week wat beter te gaan. We zijn ook naar een therapeut gegaan die gespecialiseerd is in onvervulde kinderwens en zij is echt super goed. Hopen op een stijgende lijn nu, na een enorm klote jaar!
Door mijn PCOS kreeg ik het advies van mijn gyneacoloog in het buitenland naar een naturopath (zelfde als een natuurlijkgeneeskundige/orthomoleculair therapeut) te gaan om naar mijn hormonen te kijken, want die zijn uit balans.
Zij raadde mij aan mijn bloedsuiker spiegel zo gelijkmatig te houden gedurende de dag, geen tot weining melkproducten te eten, weinig suikers dus, veel groene groenten en zo weining mogelijk gluten. Stress is een factor die vaak meespeelt in het moeilijk zwanger kunnen worden, dit kan mentaal zijn, maar ook fysiek, doordat je lichaam moeite heeft je immuunsysteem omhoog te houden bijvoorbeeld (als je veel onstekingen of verzuring in je lijf hebt) schakelt het je hormoonsysteem uit, alsof het wil zeggen, het is nu niet veilig genoeg om een kind op de wereld te zetten. Het oude fight or flight systeem wordt geactiveerd. Tegenwoordig hoeven we niet echt meer op de vlucht voor leeuwen/tijgers, maar werkstress of lichamelijke stress kan dezelfde respons in je lijf teweeg brengen.
Vandaar dat ik 3x per week sport (HITT of pilates en yoga), 2x per maand acupuctuur behandelingen heb (werd bij ook aangeraden door mijn Gyn in het buitenland), chinese kruiden slik, en extra vitaminen (Omega 3, elke dag mama, vitamine D3 en Ovasitol).
Daarnaast eet ik dus veel groenten en (vette) vis. Ik drink echt wel af en toe 1 of 2 wijntjes en eet ook heus wel pepernoten en chocola, anders zou ik gek worden, maar probeer de 80/20 regel aan te houden.
Ik merk dat mijn lichaam echt weer in balans is na dat een jaar niet te zijn geweest na de miskraam. Ik had echt last van haaruitval, weinig energie en zie gewoon aan mijn huid/ haar en aan mijn lijf, dat ik er weer ben.
Nu is het dus wachten of de IUI zijn werk gaat doen! De tweede ronde is net voor de kerst. Wanneer ga jij? En heb jij last van stress, of valt dat wel mee?
Bij jou is het natuurlijk anders doordat het onverklaard is, ipv PCOS maar je zou natuurlijk altijd kunnen kijken en vragen aan de arts of gezond leven zou helpen. Nu moet ik wel zeggen dat reguliere artsen veel meer gewend zijn om met medicijnen iets te bestrijden ipv met voeding of levenstijl iets proberen te voorkomen. Ik zou zelf wat kleine dingen aanpassen wellicht als je daar voor open staat en kijken hoe je je daarbij voelt en wat het met je lijft doet? Zelf weten natuurlijk hoor, maar ik voel duidelijk verschil in fitheid en balans - vandaar.
Is een heel verhaal geworden. Maar de reactie hierboven doet me ook goed, dat het bij IUI 6 alsnog kan lukken ook!
Spreek je snel weer, liefs!
Zeker fijn om elkaar op de hoogte te houden van het proces! Hoewel wij het wel hebben verteld aan mensen, blijft het een eenzaam gevoel dit traject als het langer duurt, dus fijn om iemand die er ook middenin zit te kletsen.
PCO is inderdaad PCOS, en de letrozole helpt om een regelmatige cyclus te krijgen/behouden van 28-30 dagen. Voor de miskraam was mijn cyclus tussen de 30-40 dagen, maar na de miskraam stak de PCOS pas echt goed zijn kop op (mede door stress denk ik) en had ik cycli van 40 en zelfs 48 dagen. Het is dan niet zeker of je een eisprong hebt (als de cyclus zo lang duurt) maar ik denk dat ik die wel had.
Ik ben blij dat door de letrozole mijn eisprong wel regelmatig is nu.
Ik herken ook wat je schrijft over dat de (tot nu toe) onvervulde kinderwens veel los maakt in je relatie. Teleurstelling, boosheid en het gevoel van onvermogen is lastig om mee om te gaan, maar vooral de angst. Het maakt dat ik het gevoel heb dat mijn leven in de wacht staat, en daar ben ik ook helemaal klaar mee na bijna 2 jaar. Waar het eerst iets spannends en leuks en iets tussen jullie tweeen is, verandert het in een klinischer verhaal zodra het langer duurt, waar de romantiek wel uit gaat. Ook kwamen er bij mijn veel gevoelens van onvermogen en waardeloosheid naar boven na de vaststelling van PCOS eerst en daarna de miskraam. Alsof mijn lichaam me in de steek liet, zo voelde ik het.
Met veel dingen in het leven ben je toch gewend dat als je ergens heel erg je best voor doet, het je lukt. En dit is zo'n ongrijpbaar proces en hier werkt dat niet bij. Lastig om los te laten, iets wat je zo graag wilt en wat je bij anderen zo ogenschijnijk makkelijk ziet gebeuren.
Wij konden elkaar echt even helemaal niet vinden. Ik sloot me ook een beetje af na de miskraam en dat maakt het voor mijn vriend moeilijk. Dat ik door dit process ook dichterbij vrienden en familie wilde zijn maakte het voor hem ook moeilijk, omdat hij liever in het buitenland bleef wonen. Wij hebben dus veel last gehad van schuldgevoel en teleurstelling naar elkaar, maar nu lijkt het sinds vorige week wat beter te gaan. We zijn ook naar een therapeut gegaan die gespecialiseerd is in onvervulde kinderwens en zij is echt super goed. Hopen op een stijgende lijn nu, na een enorm klote jaar!
Door mijn PCOS kreeg ik het advies van mijn gyneacoloog in het buitenland naar een naturopath (zelfde als een natuurlijkgeneeskundige/orthomoleculair therapeut) te gaan om naar mijn hormonen te kijken, want die zijn uit balans.
Zij raadde mij aan mijn bloedsuiker spiegel zo gelijkmatig te houden gedurende de dag, geen tot weining melkproducten te eten, weinig suikers dus, veel groene groenten en zo weining mogelijk gluten. Stress is een factor die vaak meespeelt in het moeilijk zwanger kunnen worden, dit kan mentaal zijn, maar ook fysiek, doordat je lichaam moeite heeft je immuunsysteem omhoog te houden bijvoorbeeld (als je veel onstekingen of verzuring in je lijf hebt) schakelt het je hormoonsysteem uit, alsof het wil zeggen, het is nu niet veilig genoeg om een kind op de wereld te zetten. Het oude fight or flight systeem wordt geactiveerd. Tegenwoordig hoeven we niet echt meer op de vlucht voor leeuwen/tijgers, maar werkstress of lichamelijke stress kan dezelfde respons in je lijf teweeg brengen.
Vandaar dat ik 3x per week sport (HITT of pilates en yoga), 2x per maand acupuctuur behandelingen heb (werd bij ook aangeraden door mijn Gyn in het buitenland), chinese kruiden slik, en extra vitaminen (Omega 3, elke dag mama, vitamine D3 en Ovasitol).
Daarnaast eet ik dus veel groenten en (vette) vis. Ik drink echt wel af en toe 1 of 2 wijntjes en eet ook heus wel pepernoten en chocola, anders zou ik gek worden, maar probeer de 80/20 regel aan te houden.
Ik merk dat mijn lichaam echt weer in balans is na dat een jaar niet te zijn geweest na de miskraam. Ik had echt last van haaruitval, weinig energie en zie gewoon aan mijn huid/ haar en aan mijn lijf, dat ik er weer ben.
Nu is het dus wachten of de IUI zijn werk gaat doen! De tweede ronde is net voor de kerst. Wanneer ga jij? En heb jij last van stress, of valt dat wel mee?
Bij jou is het natuurlijk anders doordat het onverklaard is, ipv PCOS maar je zou natuurlijk altijd kunnen kijken en vragen aan de arts of gezond leven zou helpen. Nu moet ik wel zeggen dat reguliere artsen veel meer gewend zijn om met medicijnen iets te bestrijden ipv met voeding of levenstijl iets proberen te voorkomen. Ik zou zelf wat kleine dingen aanpassen wellicht als je daar voor open staat en kijken hoe je je daarbij voelt en wat het met je lijft doet? Zelf weten natuurlijk hoor, maar ik voel duidelijk verschil in fitheid en balans - vandaar.
Is een heel verhaal geworden. Maar de reactie hierboven doet me ook goed, dat het bij IUI 6 alsnog kan lukken ook!
Spreek je snel weer, liefs!